Vikan - 30.06.1966, Blaðsíða 33

menn talið sér trú um, að þeir
væru „öruggari" en aðrir,- gætu ekki
farið eins hratt, að þeir gæfu bíl-
stióranum næmari tilfinningu fyrir
því, hvar hann „hefði" bílinn, að
auðveldara væri að stiórna þeim
o.s.frv. En órekstursrannsóknir síð-
astliðins órs sanna, að allt þetta er
rangt. Eg veit, að í mörgum Evrópu-
löndum hækka tryggingagjöldin af
bílunum eftir því sem þeir eru
stærri og hafa fleiri hestöfl. En þetta
eru falskar forsendur — svona nokk-
uð kemur órekstrahættunni ekkert
við.
Spurning: Hvernig er með skjót-
um hætti hægt að nó árangri í bar-
áttunni gegn umferðarslysunum —
á maður í þeim tilgangi fyrst og
fremst að beina athygli sinni að
bílnum, veginum eða bílstjóranum?
Svar: Það á hiklaust að þyngja
ökuprófin og prófa gamla bílstjóra
að nýju.
Við þetta viðtal má bæta því,
að lögfræðingur einn í Washington,
Nader að nafni, hefur vakið heims-
athygli fyrir harðsnúna gagnrýni á
bílaframleiðendur, sem hann telur
fara sínu fram með helzt til lítilli
ábyrgðartilfinningu. Suma bíla hef-
ur hann „skorið niður við trog" og
beinlínis ráðlagt fólki að kaupa þá
ekki, þar sem þeir séu einskonar
gildrur, lífshættulegir.
Sjálfur Johnson forseti hefur lát-
ið málið til sín taka og sagt að
ekki sé nóg að stagast stöðugt á
því að eitthvað þurfi að gera; skjót-
ar úrbætur séu aðkallandi. Allar
líkur eru á því að bílaverksmiðj-
unum verði settur stóllinn fyrir dyrn-
ar og að víða verði beinlínis bönn-
uð sala á bílum, sem ekki eru út-
búnir ákveðnum öryggistækjum.
Meðal þess sem vænta má er þetta:
Breiðari dekk til að auka bremsu-
hæfnina, stýrisstöng með fjöður,
sem lætur undan við árekstur,
mælaborð, sem ekki stendur langt
inn í bílinn, en myndar heillegan
vegg í framhaldi af rúðunni líkt og
í Oldsmobile Toronado. Auk þess
verði öllum rofum og tökkum og
handföngum komið þannig fyrir, að
ekki stafi hætta af. Auk þess: ís-
ingarmælir líkt og Mercedes Bens
hefur verið að gera tilraunir með,
sérstakur mælir, sem gefur til kynna
hversu langa vegalengd ökumað-
urinn þarf til að nema staðar likt
og Citroen hefur nú byrjað með.
Og síðast en ekki sízt: Öryggisbelti,
sem þannig eru útbúin að ekki er
hægt að setja bílin í gang nema
ökumaðurinn hafi áður spent á sig
beltið.
☆
Er farið að næða um
Elvis uppi á tindinum?
Framhald af bls. 17.
ur og sent á markaðinn í hundruð
þúsundum eintaka. Þetta gerðist
allt árið 1954 — fyrir tólf árum.
Þegar lagið var leikið fyrsta
skipti í útvarpinu, flýtti Elvis sér
að loka fyrir og hljóp eins og fæt-
ur toguðu í næsta kvikmyndahús
til þess að forðast að félagar hans
gerðu grín að honum. En það var
engin ástæða fyrir hann að óttast.
Síminn stanzaði ekki hjá útvarps-
stöðinni, sem hafði kynnt lagið, og
kynnirinn varð að leika lagið aftur
og aftur til þess að koma til móts
við óskir hlustenda.
Þannig hófst frægðarferill Elvis-
ar Presley. Lagið, sem hann söng
upphaflega fyrir móður sina, geym-
ir hann enn sem hinn dýrasta fjár-
sjóð.
Nú koma ýmsir fjáraflamenn og
umboðsmenn í spilið. Þeirra á með-
al Colonel Tom Parker, sem verið
hefur umboðsmaður hans og ráð-
gjafi alla tíð, klókur aurakarl, sem
Elvis á vissulega mikið að þakka.
egar plötur Elvisar tóku að
seljast vel og komast á vin-
sældalistann vaknaði auðvitað á-
hugi sjónvarpsstöðva. Og Elvis kom
fram í sjónvarpinu og öll þjóðin
fékk að sjá hann syngja „Heart-
break Hotel". Fór þá að heyrast
óánægjukurr hjá eldri kynslóðinni.
Astæðan var framkoma unga
mannsins, hinar eggjandi hreyfing-
ar hans, mjaðmahnykkir, fettur og
brettur. Klerkarnir sögðu, að hér
væri skrattinn endurfæddur og áttu
þar við mjaðmahnykkina, en aðrir
létu sér nægja að uppnefna hann
og kalla hann Elvis Pelvis. Pelvis
merkir mjaðmagrind.
En auðvitað voru þeir fleiri, sem
kunnu að meta Elvis. Öll unga kyn-
slóðin og jafnvel einstaka gaml-
ingjar sungu honum lof og dýrð í
einum kór. Að þeirra dómi voru
mjaðmahnykkirnir aðeins eðlilegar
hreyfingar, sem túlkuðu lífsfjör ungs
manns.
Hvað sem þvf leið var það stað-
reynd, að nú héldu Elvisi engin
bönd. Klerkar, foreldrar og sál-
fræðingar gátu ekki komið í veg
fyrir það, að hann undirritaði kvik-
myndasamning til sjö ára við þekkt-
an kvikmyndaframleiðanda, Hal
Wallis. Þar með var hamingjusól
hans risin í hádegisstað.
Fyrsta kvikmyndin, sem hann lék
í, „Love me Tender", varð feikna-
lega vinsæl. Hún var sýnd um all-
ar jarðir. Er raunar óhætt að setja
hér punkt aftan við ævisögu Elvis-
ar, því að framhaldið þekkja víst
allir. Hins vegar væri ekki úr vegi
að hugleiða, hvort ekki sé farið að
næða um Elvis uppi á tindinum
annó 1966.
í dönsku blaði útgefnu á önd-
verðu þessu ári rákumst við á fyr-
irsögnina ELVIS FINIS, sem frítt út-
lagt merkir: „Elvis búinn að syngja
sitt síðasta vers". Undir þessari yf-
irskrift leiddu nokkur dönsk ung-
menni að því rök, að Elvis væri orð-
inn gamaldags, það væri ekkert
púður I svona súkkulaðistrák, söng-
var hans væru klára tilfinninga-
vella — í einu orði sagt: hann væri
vælukjói, sem tilheyrði fortíðinni.
í Bretlandi eru mjög skiptar skoð-
anir um ágæti Elvisar sem söng-
(tfjin-Én
Kirkjustræti
Sumartízkan
glæsilegri en
nokkru sinni
fyrr.
VIKAN 26. tbl. gg