Vikan - 01.06.1967, Side 13
var orðin fjögur. Furðulegt hve tíminn hafði
liðið fljótt.
— Nú er mamma að koma, hrópaði Lena, og
hljóp út í garðinn, og fleygði sér ( fangið á
feitlaginni konu, sem var ( æpandi grænum
kjól, með litað, rautt hór.
— Hver segirðu að það sé? Rikka? Frú Borg
leit inn um dyrnar. — En hvað það er gaman.
Veit mamma hennar að hún er hér?
Frú Borg fyllti eiginlega alveg út í litlu stof-
una.
— Velkomin, Rikka. Mamma þín veit von-
andi hvar þú ert?
— Nei-ei, það gerir hún ekki, en það gerir
ekkert til. Það er allt svo fallegt hérna, sagði
Rikka, og rétti frú Borg óhreina höndina.
Pabbi Lenu kom l(ka. Stór, rjómalitur bíll rann
inn í bílskúrinn, og út úr honum steig glæsileg-
ur, en mjög sveittur maður. Hann rétti líka
Rikku höndina, og spurði hvort dömurnar vildu
ekki koma ( badmintonkeppni við sig.
— O, hve ég hefði notið alls þessa, hugsaði
Rikka, — ef ekki væri hugsunin um einkunna-
bókin að eyðileggja allt fyrir mér, og ef mamma
vissi hvar ég væri.
— Hér kem ég með svaladrykk handa ykkur,
sagði frú Borg. Hún kom með bakka, hlaðinn
glösum með ísköldum óvaxtadrykkjum.
— Villtu borða hjó okkur, Rikka? spurði hún.
— Jó, sagði Rikka og var fljótmælt.
— En þó verðurðu að hringja heim til þín.
— Við ... síminn er bilaður hjó okkur,
sagði Rikka og roðnaði, þegar móðir Lenu
horfði rannsakandi ó hana. — En ég má það
örugglega, ég hefi svo oft farið heim með
einhverri stelpunni áður, sagði hún, og fékk
velgju af því að skrökva svona.
Þau voru ekki búin að borða fyrr en klukkan
átta og þá sagði frú Borg. — Það er ekki vegna
þess að mig langi til að reka þig, Rikka, en
nú verðurðu að fara, það er orðið svo fram-
orðið.
Faðir Lenu bauðst til að aka henni heim,
en hún afþakkaði það.
— Þarna er þá vagninn, Lena fann að hann
þrýsti krónupeningi ( lófa hennar .Svo tók Lena
töskuna, svo það var ekkert um annað að gera,
en að koma sér af stað. Þegar hliðið lokaðist
að baki hennar, datt henni í hug aldingarður-
inn ( Eden, og Adam og Eva. Hún var ekki s(ð-
ur syndug en þau. Skyldi Lena nokkru sinni
bjóða henni heim aftur?
— Við hittumst þá eftir sumarfrtið, Rikka, og
þá skulum við vera vinkonur. Gangi þér vel
heiml
Krónupeningurinn datt úr hendi hennar, og
þegar hún beygði sig eftir honum, rann alt
þetta hræðilega upp fyrir henni. Þorði hún að
fara heim? Hún fór úr vagninum, þegar hann
stanzaði í annað sinn. Þá fór hún eftir hliðar-
götu, í öfuga átt við það sem vagninn fór. Task-
an var þung, en höfuðið ennþá þyngra. En hún
grét samt ekki, enda var hún alltaf að mæta
Framhald á bls. 36.
ÞAÐ BREYTTIST ALLT, ÞEGAR HÚN HEYRÐI ÞURlÐI
FRÆNKU SEGJA: - ÞAÐ HLÝTUR AÐ VERA ÖÐRUVÍSI,
ÞEGAR ÞÚ HEFUR GENGIÐ MEÐ HANN OG FÆTT HANN
SJALF ....
&,b> VIKAN 13