Vikan - 03.08.1967, Blaðsíða 6

IFEMALMID
SLÁTURFÉLAG
SUÐURLANDS f
ENSKAR POStulíHSveDOflisar
★
Hrvalið alflros meira en ihí,
vísr 30 litir.
★
Verð hveroi haostæðara.
LITAVER SF.
Grensásvegi 22 og 24 (horni Miklubrautar). — Símar 30280 og 32262.
BRÚÐUR í BLÁU.
Kæri Póstur!
Ég les þig alltaf og sé að þú
ert stundum látinn skera úr deil-
um milli manna, sérstaklega þeg-
ar um veðmál er að ræða. Hér
eru reyndar engir peningar í
veði, en það er nú alltaf svo, að
þegar rekið er ofan í mann það
sem maður veit að er rétt, þá
sárnar manni það og reynir eftir
fremstu getu að leita réttar síns.
Og þá er bezt að hafa ekki þenn-
an formála lengri, heldur snúa
sér að því, sem rifrildinu olli:
Nýlega sá ég ásamt kunningja
mínum brúði í bláum brúðarkjól.
Ég hafði þá orð á því, að þessi
væri annað hvort búin að eiga
krakka eða hefði verið gift áður.
Vinur minn fussaði og sveiaði
yfir þessu og sagði að ég væri
heldur betur gamaldags. Það gæti
ekki verið, að stúlkur nú á dög-
um yæru að eltast við svona gam-
aldags kreddur. Hann vildi meina
að það væri í tízku að hafa brúð-
arkjólana bláa. Hvor okkar hef-
ur rétt fyrir sér, ég eða hann?
Beztu þakkir.
Kári.
Þú hefur rétt fyrir þér, Kári.
Samkvæmt ævagamalli venju er
hvítt litur hreinleikans, en nota
ber þann bláa, þegar hann er
ekki fyrir hendi. Hins vegar hafa
tímarnir breytzt mikið síðustu
áratugina eins og allir vita, og
hugmyndir manna um siðferði
eru ekki þær sömu og áður. Það
er því ekki að undra, þótt vini
þínum þætti þetta hæpin og lygi-
leg fullyrðing. Og ekki kæmi
okkur á óvart, þótt tízkan léti
fyrr eða síðar til sín taka á þessu
sviði og segði svo fyrir um, að
brúðarkjólar mættu vera gulir og
rauðir og grænir — jafnvel rós-
óttir!
HIRÐULEYSt.
Kæri póstur!
Einhvern tíma las ég grein í
Vikunni, sem hct Eru íslending-
ar sóðar? Ég man nú ekki leng-
ur hvort niðurstaða greinarinnar
var sú, að við værum sóðar eða
ekki, en ég er fyrir löngu orðin
sannfærð um, að við erum kæru-
lausustu hirðuleysingjar í heim-
inum.
Ég bý í blokk, eins og svo
margir nú á tímum, og ég kann
ágætlega við mig að mörgu leyli.
En eitt er það, sem ég get alls
ekki sætt mig við. Samkvæmt
reglum húsfélagsins eiga allir
íbúarnir að setja rusiið í plast-
poka, áður en þeir setja það í
sorprennuna. En það vill svo
sannarlega verða misbrestur á
þessu. Ég er nálega eina mann-
eskjan í allri blokkinni sem fylgi
þessari sjálfsögðu reglu. Hinir
íbúarnir demba alls kyns laus-
legu drasli í sorprennuna, mjólk-
urhyrnum, dósum og matarleif-
um. Sumir nenna ekki einu sinni
að hafa fyrir því að brjóta hyrn-
urnar saman.
Við skiptumst á um að hafa
eftirlit með sorptunnunum, sjá
um, að setja tóma tunnu undir
rennuna, þegar ein er orðin full
og svo framvegis. Þetta er ærið
sóðalegt verk, eingöngu af því
að fólkið setur alls konar laus-
legt drasl í rennuna, en nennir
ekki að láta það snyrtilega í
plastpoka, eins og þeim ber að
gera samkvæmt reglum húsfé-
lagsins. Hvaða gagn er að því að
setja reglur, þegar enginn fer
eftir þeim? Hvað er hægt að
gera til þess að fá fslendinga til
þess að virða lög og reglur?
Með fyrirfram þökk fyrir svar-
ið.
Ein þrifin.
Þú skalt hcimta, að fundur
verði haldinn í húsfélaginu hið
bráðasta. Þar skaltu kveða þér
hljóðs og halda magnaða siða-
prédikun um sóðaskap íbúanna.
Þú skalt klykkja út með því, að
alls konar úhlnar matarleifar og
annar viðbjóður sé farinn að setj-
ast innan í sorprennuna og geti
það haft þær afLeiðingar, að geig-
vænlegar pestir og sjúkdómar
fari að skjóta upp kollinum í
blokkinni. íslendingar eru manna
lífhræddastir og má því búast
við að þetta síðasta vopn þitt
verði beittast og áhrifamest. Ef
það skyldi hins vegar ekki duga,
þá neyðistu til að hafa samband
við heilbrigðiseftirlitið.
MAMMA VILL EKKI.
Kæra Vika!
Ég hef lengi hugsað mér að
skrifa þér, en ekki komið því í
verk fyrr. Nú er ég í miklum
vanda stödd. Ég er búin að vera
með sama stráknum í tvö ár, og
mér líkar vel við hann í alla
G VIICAN 31-tbl'