Vikan - 27.12.1968, Page 2

SMITH-CORONA
30 GERÐIR
StórkostlegC úrval rit-og reikni-
véla til sýnis og reynslu i nýjum
glæsilegum sýningarsal;
ásamt Taylorix bókhaldsvélum og
fullkomnum samstæðum skrifstofu-
húsg ögnum
SKRIFSTOFUTÆKNI
hbs

ELSTAR
DJÚPFRYSTINGIN
aukín hagsýní og
þœgíndt
í heímíiísrekstrí
Elstar frystikisturnar 330 og 400 litra eru
fullar af tæknilegum nýjungum.
M. a. er ný einangrun Polyuretan, sem hef-
ur minni fyrirferS en meíra einangrunargildi
og kistan því stærra geymslurými.
Hraðfrysting er í öllum botninum auk hrað-
frystihólfs.
Kælistillir ræður ávallt kuldanum í kistunní,
en sérstakur hraðfrystirofi stjórnar djúp-
frystingunni.
Að sjálfsögðu er Elstar frystikistan með
lausum körfum, skilrúmi I botni, innri lýs-
ingu, segullæsingu, læstu loki og á hjólum
til hægðarauka.
Elstar fæst lika í stærðinni 114 lítra fyrir
minni fjölskyldur.

ER FALLEG FRYSTIKISTA
VÖNDUÐ MATVÆLAGEYMSLA OG VERÐIÐ SViKUR ENGAN.
ÁRIViÚLA 3
SÍMI 38900

/ N
1968
Árið 1968 er að kveðja. Þetta
hefur verið viðburðaríkt ár
og mig grunar að til þess muni
lengi vitnað. Það var hafíss-
ár, kalár, atvinnuleysisár,
gengisfellingaár, gjaldeyris-
leysisár, aflaleysisár, sölu-
tregðuár, ár minnkandi fjár-
ráða. Það var umferðar-
breyiingarár og forsetakjörs-
ár. Það var árið, sem unga
fólkið byrjaði að lýsa van-
þóknun sinni á öldungadeild-
inni í steinhúsinu við Austur
völl.
En ekki tjóar að stara um
of um öxl. Nú ber að horfa
fram á leið og líta hátt, með
reynslu undangenginna ára til
hliðsjónar. Undanfarin ár hafa
verið mikill uppgangstími hjá
okkur, en við höfum einung-
is lifað fyrir líðandi stund.
Þegar að kreppir, eigum við
engan forða til að létta átök-
in, þvert á móti, sá baggi,
sem við höfum bundið okkur
í blindri trú á jafnt vaxandi
hagsæld, verður nú ótrúlega
þungur — sumum þyngri en
þeir fá undir risið.
Við heyrum og sjáum í út-
varpi, sjónvarpi og blöðum,
að erfiðleikar okkar núna séu
tímabundnir. Vonandi er svo.
Það er öllum augljóst, að í
bili verður að herða gjörð-
ina og takast á við það, sem
að steðjar. Ég er sannfærður
um, að það getum við — og
gerum, ef pólitíkin fær ekki
að grassera um of. En hitt
býður mér í grun, að þegar
rcðurinn léttist á ný, munum
við ærið fljót að gleyma
hörðu árunum og hegða okk-
ur aftur eins og tilveran geti
aldrei orðið annað en sólskin
og dans á rósum.
Þá skulum við aftur draga
íram í minnineunni árið 1968.
Við skulum rifja upp þann
vanda, sem þá steðjaði að, og
hvað var hans valdandi. Verði
það gert, er ekki vafi, að 1968
var með happasælustu árum,
sem íslenzk þjóð hefur lifað.
Þökk fyrir árið, sem er að
líða.
y
2 VIKAN “•tw-