Vikan - 27.12.1968, Blaðsíða 23

Á afmælisdag Fleur, þegar hún varð tuttugu og tveggja ára hafði
Michael komið heim og sagt: Jæja stúlka mín, — Jæja stúlka
mín, nú hefi ég sagt skilið við bókaútgáfuna. Það voru ekki neinir
framtíðarmöguleikar þar.
— Ó Michael, þú sálast úr leiðindum!
— Já, en ég ætla að komast á þing, sagð hann. — Það er það
sem maður flýr til, þegar ekkert liggur beint fyrir, og það er um
það bil jafn mikið upp úr því að hafa.
Hann hafði sagt þetta í spaugi, en nokkrum vikum síðar kom það
í ljós að Fleur hafði tekið þetta í alvöru. Þú hefir á réttu að
standa Michael, sagði hún. Þú ert hugmyndaríkur og mælskur.
Ég er búin að tala við pabba. Hann álítur að þetta sé hárrétt, og
eiginlega það eina sem barónar geti fengizt við.
—r Ólukkan er að fyrst verður maður að ná kosningu, sagði Mic-
hael tortrygginn.
Já, en ég hefi líka farið í eyrað á föður þínum. Hann ætlar að
tala við nokkra náunga. Stjórnmálin eru í bráðri þörf fyrir ungt og
nýtt blóð ....
Michael sagði: — Það sem ég hefi í raun og veru áhuga á í sam-
bandi við stjórnmál, er að bæta hag hinna fátæku og atvinnulausu
hér í landinu. Ég er Foggartisti.
Hvað í dauðanum er það!
— Manstu ekki eftir bók James Foggarts? Þú last hana. Við
gáfum bókina út fyrir hann, en hann borgaði sjálfur kostnaðinn.
Hann hefir góðar hugmyndir, en þar er í raun og veru rætt um að
trúin flytji fjöll. Hann hefir eldheita trú, enn eins og stendur lítur
ekki út fyrir að fjöllin haggist um tommu, þau standa á sínum stað.
Soames Forsyte dró stól að arninum í klúbbnum og fór að blaða
í einu kvöldblaðinu. Allt í einu kom hann auga á greinarstúf, sem
kom blóðinu til að þjóta upp í magrar kinnar hans.
„Ung atorkukona úr hópi fína fólksins, gift sniðugum tilvonandi
barón, sem áður stundaði útgáfustarfsemi, hefir nú tilkynnt að hún
hafi opið hús á miðvikudögum. í þessum samkvæmum er aðallega
talað um nýja stjórnmálastefnu sem kölluð er Foggartismi, eftir
Sir James Foggart, sem skrifaði bókina „England á barmi glötunar".
Til gamans má geta þess að bókin var gefin út af fyrirtæki sem stóð
í nánu sambandi við þessi ungu framgjörnu hjón“.
Soames deplaði augunum og las greinina aftur, og varð svo yfir-
kominn af reiði að hann framdi fyrsta þjófnaðinn á ævi sinni; hann
stakk blaði sem klúbburinn átti í vasa sinn og flýtti sér burt.
Alla leiðina gegnum St. James Park, meðan rökkrið
var að detta á, braut hann heilann um það hver þessi óþekkti
greinarhöfundur gæti verið. Það var ekki hægt að misskilja þessar
illkvitnislegu aðdróttanir. Það hefði allt eins verið hægt að segja
það með berum orðum að Fleur væri á veiðum eftir frægu fólki
og stofuriddurum. Soames var svo æstur að það tók hann langan
tíma að þekkja ungu mennina tvo sem hröðuðu sér á eftir honum
og gengu sinn hvorum megin við hann. Þetta voru þeir Michael og
Francis Wilmot.
— Hvað er að þér tengdapabbi?
Framhald á bls. 39
51. tbi. VIKAN 23