Vikan - 29.05.1969, Blaðsíða 13

þýðuskóla. Þegar hún fór að finna íyrir ein-
manaleikanum, sem hvergi er meiri en í stór-
borgum, þá varð það að hún hitti Benjamín
Abbott.
Þau hittust hjá sameiginlegri vinkonu í
afmælisboði. Sandra hringdi dyrabjöllunni
klukkan átta, dyrnar lukust upp og þar stóð
hann.
— Komdu

öskraði hann inn í cyráö
á henni, til að yfirgnæfa. hávaðann í gestun-
um. — Og héðan ferðu ekki fet i'yrr en við
höfum kvnnzt rækilega. íí\rernig hefirðu eig-
inlega farið að því að verða svona fallega
sólbrún og yndisleg?
Hann var bilasaii, alltaf kátur, sterkur
eins og björn, og lífsgleðin ijómaði af hon-
um. Hann elskaði borgina, hávaðann og hrað-
ann, og var hjartans ánægður með sitt eril-
saina starf. Og fljótlega lýsti hann vfir að hann
elskaði líka hæglátu, smávöxnu stúlkuna,
Söndru Gilles frá Norður-liéruðunmn.
Hann hafði inikil áhrif á iiana, einna lík-
ast vítamínsprautu. Hann veitti henni inn-
sýn i glaðværð, sem hún hafði ekki þekkt.
áður, og innan tíðar var hún innilega þakk-
lát fyrir vináttu lians. Hann lét sér ótrnlega
annt mn velferð hennar, gerði allt sem á hans
valdi stóð til að gleðja hana. Hún var í eilífri
hringiðu, en þrátt fyrir óteljandi bónorð hans
lét hún aklrci til leiðast að játast honum,
tók hann a® ekki alvarlega. Hún fór að finna
til nagandi óvissu og þreytu, þráði kyrrðina
fyrir norðan, og víðáttuna í Alice Springs.
Viku eftir að hún hafði skrifað saknaðar-
bréf til foreldra sinna, fann lu'rn bréf frá Neal
Crawford í póstkassamim. Hann hafði aiitaf
skrifað henni reglulega, daglegar fréttir að
heiman, en í þetta sinn var hann í ijóðrænu
skapi, skrifaði um vorið og sagði henni frá
Framhald á bls. 29
IJún étskaði víðnttuna, — hami stórborgina, ys
[>uð lcit eklci út fyrir að hœgt vœri að sameina það