Vikan - 29.05.1969, Blaðsíða 40

Palladómar
Framhald af bls. 11
rættist fyrirhafnarlaust, og
harðjaxl á borð við Bjarna
Benediktsson finnur ekki fyr-
ir baun undir dúnsænginni,
þó að viðkvæmri kóngsdótt-
ur myndi varla svefnsamt í
rekkjunni.
Ýmsir hyggja, að Bjarni
Benediktsson nyti sín betur
sem einvaldi en oddviti í lýð-
ræðisríki. I>ær getsakir eru
misskilningur. Bjarni var
flestum jafnöldrum sínum til-
ætlunarsamari strax á unga
aldri, en það spratt af hé-
gómaskap en ekki mikil-
mennsku. Hann sigrast held-
ur aldrei á rótgróinni van-
metakennd, þrátt fyrir allt
sitt veraldargengi. Þess vegna
er hann svo hörundsár, að
honum svíður gagnrýni eins
og eitur í holdi og finnst sér-
hver aðfinnsla óhæfa. Bjarni
vill ekki ráða til þess að vinna
tvísýn afrek, heldur af barns-
legri þörf að láta virða sig
og meta. Nú hefur hann það,
sem honum datt í hug að ætl-
ast til, en óttaðist, að sér
veittist aldrei. Þá er að halda
því, sem fékkst, og ímynda
sér, að það verði frægt í sög-
unni. Bjarni reynist því ekki
sá athafnasami valdsherra,
sem andstæðingar hans og
óvinir kviðu. Kapp hans var
grimmt áður en metorðin
gáfust. Að þeim fengnum eru
þau aftur á móti líkt og deyfi-
lyf. Þetta gerir Bjarna mann-
legri og geðfelldari, en ræð-
ur einnig þeim úrslitum, að
vandi landstjórnarinnar skipt-
ir hann litlu máli. Hann er
Bjarna Benediktssyni eins
konar framlengingarvíxil] í
banka forlaganna og við að
búast, að hann lendi í van-
skilum, ef harðnar í ári. Af
þeim hugsunarhætti verður
enginn ríkur, þó að í efni
komist að nafninu til af hend-
ingu.
Sennilega er Bjarni svo eig-
ingjarn, að hann þjóni engu
öðru en ímyndun sinni og til-
ætlunarsemi. Hann bjargar
því hvorki ættlandi sínu úr
háska né leiðir Sjálfstæðis-
flokkinn yfir í fyrirheitna
landið, þar sem smjör met-
orða og gróða drýpur af
40 VIKAN 22 tbl-
FjarlægiS
naglaböndin
á auðveldan hátt
*Fljótvirkt *Engar sprungur
* Hreinlegt * Sársaukalaust
Hinn sjálffyllti Cutipen gefur mýkj-
andi lanolín blandaðan snyrtilög, einn
dropa í einu sem mýkir og eyðir
óprýðandi naglaböndum. Cutipen er
eins og fallegur óþrjótandi sjálfblek-
ungur sérstaklega gerður til snyrting-
ar. Hinn sérstæði oddur hans snyrtir
og lagfærir naglaböndin svo að negl-
ur yðar njóti sín. Engra pinna eða
bómullar er þörf. Cutipen er algjör-
lega þéttur svo að geyma má hann í
handtösku. Cutipen fæst í öllum
snyrtivöruverzlunum. Handbærar á-
fyllingar.
Fyrir stönkar neglur biðjið um Nutri-
nail, vítamínsblandaðan naglaáburð
sem seldur er í pennum jafn hand-
hægum í notkun og Cutipen.
UMBOÐSMAÐUR:
J. Ó. M Ö L L £ R & C O.
KIRKJUHVOLI, REYKJAVÍK
hverju strái öllum, sem girn-
ast bragð þess í munn sér.
Hins vegar langaði hann að
verða foringi. Hann varð það
af því að íslenzk borgarastétt
gat ekki lagt flokki sínum til
svinnari leiðtoga og hlaut að
viðurkenna gáfur, mál-
flutning og dugnað- Bjarna
Benediktssonar umfram þá,
sem hann raðaði kringum sig
til að vera öruggur um auð-
veldan sigur. Bjarni hefur
fengið að ráða svo miklu, að
kannski veittist honum einnig
það, sem hann ræður ekki
við. Liípus.
Framhald af bls. 15
Meðan þær borðuðu töluðu þær um hvert þær ættu að fara.
— Ekki til lögreglunnar, sagði Dinny.
— Auðvitað ekki.
-— Ég held við ættum að fara til Adrians frænda fyrst.
Þær tóku leigubíl og fóru til Adrians. Þá var klukkan níu.
Hann var að ljúka við einfaldan morgunverð, og hlustaði á þær,
alvarlegur á svipinn.
— Þið verðið nú að láta mig um þetta. Dinny, geturðu ekki
farið með Diönu til Condaford?
—- Auðvitað.
Hann tók um hönd Diönu og lyfti henni að vörum sér.
— Þú ert þreytuleg, vina mín, þú hvílist ef þú ferð til Conda-
ford, ég læt ykkur vita hvernig gengur. Veiztu hve mikla peninga
hann hafði á sér?
— Fyrir tve:m dögum tók hann fimm pund út, en hann var úti
allan daginn í gær.
—• Þú veizt ekki hvar hann var í gær?
— Nei. Hann hefir ekkert farið út fyrr en í gær.
— Er hann ennþá í klúbbnum sínum?
— Nei.
— Hefir nokkur heimsótt hann síðan hann kom heim?
— Nei.
— Dinny, þú hefur gætur á Diönu. Hvaða símanúmer er á
Condaford?
Hann skrifaði númerið niður og fylgdi þeim svo út í bílinn.
— Adrian frændi minn er bezti maður í heimi, sagði Dinny.
—- Enginn veit það betur en ég, sagði Diana.
Þær fóru til Oakley Street, létu eitthvað smávegis ofan í tösku
og voru von bráðar á leið til Condaford með lestinni.
Enginn mætti þeim á stöðinni, svo þær skildu töslcurnar eftir
og fóru fótgangandi það sem eftir var leiðarinnar.
Þegar þær komu heim, lágu fyrir skilaboð frá Adrian. Ferse
hafði ekki farið til hælisins og hann var ekki kominn heim, en
Hilary og Adrian héldu sig vera komna á sporið.
Adrian fór til Hilarys bróður síns, áður en hann gerði nokkrar
ráðstafanir. Klukkan var hálf tíu og Hilary var að fara yfir póst-
inn. Þegar hann heyrði þessar fréttir, kallaði hann á konu sína.
— Við skulum leggja heilann í bleyti í nokkrar mínútur, sagði
hann. — Dettur þér nokkuð í hug, Mey?
— Aðeins það að sé maðurinn eins og Dinny lýsir honum,
verðum við að taka sjúkrahúsin með í reikninginn, sagði hún. '•—
Ég get hringt til nokkurra sjúkrahúsa, þar sem frekast er hægt
að búast við að hann sé, ef hann hefir gert eitthvað til að stytta líf
sitt. En það er of snemmt ennþá til að gera ráð fyrir að það beri
árangur.
— Það er gott, vina mín, og við getum treyst þér til að gefa
ekki upp nafn hans, að svo stöddu.
Hún fór út.
— Jæja, sagði Hilary, — við verðum að tala við lögregluna, og
vita hvort nokkur hefir verið slæddur upp úr ánni. En ég hallast
nú frekar að því að hann sé drukkinn.
-— Það er of snemmt til að fá nokkuð að drekka.
— Á hótelum; hefir hann peninga?
— Eitthvað smávegis. Við verðum auðvitað að reyna að spyrja
eftir honum á hótelum, nema þú hallist að hugmynd minni.
— Hver er hún?
— Ég hef verið að reyna að setja mig í spor hans. Eg held,
Hilary, að ef slíkur dómur vofði yfir mér, myndi ég örugglega flýja
til Condaford, ekki beint til hússins, en héraðsins umhverfis æsku-
stöðvarnar. Særð dýr reyna alltaf að dragast heim í holu sína.
Hilary kinkaði kolli.
— Hvar var heimili hans?
— Vestur-Sussex, járnbrautarstöðin er í Petworth.
— Ég þekki héraðið; við May fórum oft í gönguferðir til Bignor.
Við getum spurt á Viktoriustöðinni hvort nokkur líkur honum hafi
keypt farseðil. En ég ætla að tala við lögregluna um ána fyrst, ég
get sagt að þetta sé eitt af sóknarbörnum mínum. Hve hár er Ferse?
— Fimm fet og tíu, þéttvaxinn, breiðleitur með stálblá augu.