Vikan - 30.10.1969, Page 48

Ný framhaldssaga hefst í næsta blaði:
HÚSID MED JÁRNHLIDDNDM
Framhaldssögunni „Kvöldið fyrir brúðkaupið" lýkur í þessu
blaði, og í næsra blaði hefst ný, sem er ekki síðri. Hún
heitir „Húsið með járnhliðunum" og fjallar um unga skrif-
stofustúlku, sem er orðin leið á lífinu. Hún ræður sig til
að gæta barns í afskekktu húsi niður við strönd. Hún fær
há laun og líkar vel við starfið. En fyrr en varir kemur (
Ijós, að ekki er allt með felldu í þessu húsi. Það dregur
til tíðinda strax í fyrsta hlutanum, og sagan er spennandi
frá upphafi til enda.
VORU
MERKI
SMÁSAGA EFTIR
WALTER DERANTY
SIJMA DAGA er veðrir svo dá-
samlegt, að kaupsýslumenn
syngja við raust, á meðan þeir
raka sig. Packard Morton var í
svo góðu skapi, að hann söng
hástöfum gamalt danslag, þótt
hann vaeri reyndar vita laglaus.
Morton var síður en svo nokkur
spjátrungur, en þennan morgun
fannst honum tilhlýðilegt að
halda sér til fyrir vorinu. Hann
var heppinn í viðskiptum, heilsu-
hraustur og vel kvæntur, svo að
það var ekki að furða þótt hann
nyti lífsins þennan fagra vor-
dag.
Elsa beið hans með morgun-
verðinn í bláa morgunsloppnum,
sem var með gullnum ísaumi. í
öll þau ár, sem þau höfðu verið
gift, hafði hún aldrei verið hirðu-
laus um sjálfa sig. Allt hjóna-
bandlegt sleifarlag var fjarri
hennar skapi, og henni var gef-
ið sérstakt lag til að halda öll-
um sínum kvenlega yndisþokka
og huliðshjúp. Hún var ávallt vön
að bera honum morgunverðinn
sjálf, glöð í bragði og ástúðleg.
Ef til vill bar hún ekki skynbragð
á störf hans í viðskiptalífinu, en
hún sýndi áhugamálum hans for-
vitnislega nærgætni að minnsta
kosti. Ótal sinnum hafði honum
dottið í hug, þegar hann virti
konu sína fyrir sér, að hún væri
vissulega tigin kona, hún gæti
skartað í drottningarklæðum.
Hann var svo léttur á sér þenn-
an morgun, að hann langaði til
að dreifa gleði og ánægju um-
hverfis sig. Og hví ekki að gera
Elsu glatt í geði? Loðkápan með
silfurrefnum — hann hafði nú
ágætlega efni á að kaupa hana
handa henni.
— Það var þetta með kápuna,
sagði hann upp úr þurru. — Það
er allt í lagi með hana. Ég skil
bara ekki, hvað kvenfólkið ger-
ir við loðkápur, þegar veturinn
er um garð genginn og komið vor.
Já, ég veit, að þetta eru reyfara-
kaup — var það ekki það, sem
þú sagðir, elskan. Kauptu hana
bara.
Það glaðnaði heldur en ekki
yfir henni. Hún var eins og lítil
stúlka, sem fær konfektkassa að
gjöf.
— Elsku bezti, meinarðu þetta?
En hvað þú ert góður. En það er
hverju orði sannara, að þetta eru
reyfarakaup. í dag er gott veð-
ur, en á morgun getur kuldinn
komið aftur.
Hún laut ofan að honum og
kyssti hann á hvítgljáandi skall-
ann, eins og telpuhnáta sem kann
sér ekki læti fyrir fögnuði. Og
svo þegar þau kvöddust í and-
dyrinu, smellti hún rembings-
kossi á ennið á honum.
— Ég kem og sæki þig á skrif-
stofuna í dag og verð þá í nýju
kápunni, og síðan borðum við
saman úti. Mig langar til að sjá
upplitið á þeim, þegar ég birtist
í þeirri nýju. Bless.
Packard Morton var í sjöunda
48 VIKAN 44'tbI-