Vikan - 21.09.1972, Qupperneq 45

VESTFROST frystikisturnar eru bún-
ar hinum viðurkenndu Danfoss frysti-
kerfum.
Hverri VESTFROST frystikistu fylgja
1—2 geymslukörfur. Aukakörfur fá-
anlegar á mjög hagstæðu verði.
VESTFROST frystikisturnar eru allar
búnar sérstöku hraðfrystihólfi og
einnig má læsa kistunum.
VESTFROST verksmiðjurnar i Es-
bjerg eru stærstu útflytjendur í Dan-
mörku á frystitækjum til heimilisnota.
VESTFROST ER
DÖNSK
GÆÐAVARA
(tÞ. ? I Laugavegi 178 Sími 38000
farin að dökkna í kragann.
Jakkafötin skulu blífa einkenn-
isbúningur okkar, þótt svo að
hjá öðrum siðuðum þjóðum sé
löngu hætt að taka þau fram
yfir hvern annan klæðnað.
að leynir sér ekki á hegðun
ferðamannanna, sem fylla
borgina á sumrin og Loft-
leiðahótelið allt árið. Og á
virðulegustu restöröntum Norð-
urlanda, Grandhótelunum í
Osló og Stokkhólmi, sá ég fólk
í allrahanda dressi, slíkt hið
sama í Den Gyllene Freden,
kjallarakrá þeirri sem Bellman
sótti á sínum tíma og nú er
einhver sú fínasta í Gamla
Stan, þeirri öldnu og vel varð-
veittu perlu höfuðstaðar Sví-
þjóðar. Eins og von er átta er-
lendir ferðamenn, sem hingað
koma, sig illa á þessum þætti
„íslendingseðlisins“ og vaða
inn ófeimnir hvar sem þeim
dettur í hug í „buxum sem ekki
er hægt að pressa“ og hvers
konar öðrum svívirðilegum
búningi.
Þetta freistar manns til hug-
leiðinga út á fleiri svið. Þeir
sem hlutaðeigandi veitingahús-
um ráða, sem og drjúgur hluti
viðskiptamanna þeirra, eru
menn með íhaldssöm og borg-
araleg viðhorf, menn sem eru
tiltölulega ánægðir með hlut-
ina eins og þeir eru, eða jafn-
vel eins og þeir voru. Þessu
fólki hættir oft til að fyllast
ósjálfráðri skelfingu út af ótrú-
lega litlu tilefni, ótta sem það
skilur varla sjálft og á sér trú-
lega fremur rætur í eðlisávís-
un en rökrænni hugsun. Mein-
ingarlítil atriði eins og mikill
hár- og skeggvöxtur og „öðru-
vísi“ klæðaburður getur því
vel orðið í augum þessa fólks
tákn skelfilegrar byltingar-
hyggju eða níhilisma, sem það
skoðar sem beina ögrun eða
árás á sig og sitt lífsöryggi. Sá
siður að þvinga stéttir og þjóð-
ir til að hafa hár og skegg með
einhverju sérstöku móti eða
klæðast á einhvern vissan hátt
til merkis um undirgefni við
ráðandi aðila er raunar ekki
nýr í sögunni; á miðöldum voru
lágstéttir Vestur-Evrópu skikk-
aðar til ákveðins klæðaburðar,
og Gyðingar urðu þá að sauma
á sig gula stjörnu og bera horn-
ótt höfuðfat til merkis um and-
legan skyldleika sinn við djöf-
ulinn. Og frægt er þegar Pét-
ur mikli Rússakeisari vopnað-
ist skærum og klippti síðskegg-
ið af bojurum sínum og neðan
af síðkáþum þeirra, ennfremur
þegar Kínverjar urðu að tákna
auðmýkt sína fyrir keisaraætt
Mansjúra með því að rækta á
sér fléttu í hnakkanum, en vera
sköllóttir að öðru leyti.
En eftir á að hyggja, það var
snakk um áfengi og hátterni
íslendinga í meðferð þess, sem
var tilefni allra þessara hug-
leiðinga um viðhorf ákveðins
fólks og refleksa út frá þeim.
Því að ofan á allt annað efast ég
um að téður skyldubúningur
bæti drykkjusiði okkar, nema
síður sé. Hugsum okkur mann,
sem er á heimleið eftir sæmi-
lega strangan vinnudag, ef til
vill í þreyttara lagi, smávegis
svekktur eða streitustrengdur.
Hann skreppur kannski inn á
bar og fær sér eitt eða tvö glös
áður en hann heldur áfram
heim í matinn og sjónvarpið.
En nú hittist kannski svo á að
klæðaburður hans hindrar að
hann fái aðgang að stað þeim,
sem hann vill heimsækja, svo
að kannski verður úr því að
hann fer heim, skiptir um föt,
rakar sig og baðar áður en hann
fer á barinn. Þá er þetta orðið
heilmikið fyrirtæki, eða alla-
vega það mikið að hætt er við
að mörgum þyki fráleitt að
fara heim eftir eitt eða tvö
glös, eftir að hafa verið búinn
að leggja allt þetta á sig til að
ná í þau.
dþ.
TUTTUGU 0G ÁTTA
ÁR .. ,
Framhald af bls. 19.
handfjallaði tvo litla plastpoka
með sykri og salti. Hann var
óskaplega klaufalegur þegar
hann reyndi að opna pokana og
mistókst það með öllu. Hann
borðaði brauð og egg í fyrsta
sinn í tuttugu og átta ár og
virtist njóta þess ólýsanlega.
Hann skreið á hnjánum um
herbergið og kannaði skúffur,
innstungur, lampa, skó og loft-
ræstingartæki.
Hann skrúfaði hrifinn frá út-
varpstæki, en varð dauðskelk-
aður þegar það fór að gefa
hljóð frá sér.
Allt sem hann hafði séð þenn-
an sólarhring var jafnmikið
undur í augum hans: segul-
bönd, sjónvarp, bílar, kæli-
skápar, brauðrist, kúlupennar,
teip, plastpokar. Hann starði
furðu lostinn á kvöldblöðin,
sem birtu myndir af honum.
Honum var óskiljanlegt hvern-
ig hægt hefði verið að koma
þeim í blöðin svo fljótt.
Áhrif alls þessa nýja yfir-
þyrmdu hann stundum svo, að
hann varð næstum frávita af
hræðslu. Stundum hörfaði hann
út í horn, eins og til að fela sig,
og skreið einu sinni undir rúm-
ið.
Um kvöldið tók hann svo á
móti heimspressunni.
Hann horfði framan í hana
með stífum þjáningarsvip. Að-
eins klukkutíma áður hafði
hann undirgengizt röntgen-
rannsókn, orðið dauðhræddur
við þetta undarlega tæki, sem
hann fyrst hafði haldið að not-
að væri til að pynda fólk og
jafnvel að taka það af.
Ljósmyndararnir, sem köll-
uðu til hans hver upp í annan
litrar 195 265 385 460 560
breidd cm 72 92 126 156 186
dýpt cm (án handfangs) 65 65 65 65 65
hæð cm 85 85 85 85 85
Frystiafköst pr. sólarhring kg 18 23 27 39 42

38. TBL. VIKAN 45