Vikan - 14.12.1972, Blaðsíða 24

FRAMHALDSSAGA
EFTIR
VOLODJA SEMITJOV
SÍÐARI HLUTI
Sally hafði skreytt
herbergiS sitt í
hátíSarskyni, kveikt á
kertum og keypt
kampavín. Þau urSu
aS halda upp á
daginn, halda upp á
þaS aS þau ætluSu aS
gifta sig, nú, þegar
hún átti von á barni
... En þegar hún sá
gleSisvipinn á Brian,
lá viS aS hún færi
aS gráta. Hann skildi
ekki aS fyrir henni
var þetta allt
látaleikur...
ÞAÐ SEM GERZT HEFUR:
Sally dansar og: syngur í Kit
Kat næturklúbbnum í Berlín á
fyrsta ári fjórða tugsins. —
Skemmtanalífið er æðisgengið
í skugga nasismans.
Brian er enskur stúdent, sem
hefur ofan af fyrir sér með því
að kenna ensku. Hann flytur
inn í ieiguhúsið þar sem hún
býr og milli þeirra verður inni-
legt ástasamband.
Sally kynnist alveg óvænt
auðkýfingnum Max, sem gerir
það að gamni sínu að ausa í
þau peningum. Sally nýtur
þess, en Brian er á verði . . .
Hvorugt þeirra hefur hug-
mynd um hvað vakir fyrir
Max . . .
Kastljósin smugu gegnum
reykmökkinn og lýstu upp svið-
ið, þar sem Felix spriklaði.
Hann var líkastur leikbrúðu,
með hvítfarðað andlitið, rautt
nefið og lakkrauðan munn.
Hann líktist að minnsta kosti
ekki lifandi manneskju. Hann
hélt um mittin á tveim ófríð-
ustu dansmeyjunum og hvell
rödd hans hvein í gegnum
r ey k j ars væluna:
— Við skiptum um lagskon-
ur á hverju kvöldi, —- tvær eru
betri en ein og allra bezt er að
hafa þær þrjár!
Sally átti svolítið frí, þar til
hennar atriði átti að koma, hún
sat við borð með Max og Bri-
an og drakk kampavín.
— Nú tekur þú þér frí í allt
kvöld, sagði Max, — ja —
reyndar væri sniðugt að fá sér
ærlegt helgarfrí, er það ekki?
Þau ákváðu að eyða helginni
á sveitasetri Max. Slotið var
stórkostlegt, þar var allt sem
hægt var að óska sér, jafnvel
föt. Það var mjög hentugt,
vegna þess að þau fóru eins og
þau stóðu. Sally var sannar-
lega í essinu sínu. Hún naut
bess að valsa um öll þessi her-
bergi og vistarverur, dáðist að
öllum glæsilegu húsgögnunum,
hljóðlátu og vel þjálfuðu
starfsfólkinu, sem hlýddi
minnstu bendingum. Þetta var
eins og sæludraumur, en innra
með sér vissi hún mæta vel að
maður vaknar oft illilega upp
af draumi. En hún var ákveð-
in í að njóta líðandi stundar í
fullum mæli.
Brian hafði fengið bláa her-
bergið.
Þjónninn kom með smóking.
Brian var að máta hann, þegar
Max kom inn til hans.
— Ef fötin passa þér ekki, þá
læt ég sækja önnur, sagði hann.
— Ég held að þessi passi.
— Þú getur að minnsta kosti
farið úr skyrtunni.
Max opnaði klæðaskáp og
tók út fallega peysu og fleygði
henni til Brians.
— Reyndu þessa. Blátt ætti
að klæða þig vel. Brian hik-
aði.
— Brian, geturðu ekki einu
sinni þegið af mér pevsu?
Nokkrum dögum áður hafði
Brian afþakkað sígarettuveski
úr gulli, sem Max ætlaði að
gefa honum. Hann gat ekki
t.ekið á móti þessum gjöfum.,
Hann vissi ekki hvar hann^
hafði Max.
— Ertu ennþá kvæntur?
— Já, svo sannarlega, svar-
aði Max.
— Hvar er konan þín?
— í Köln. Hún styrkir lista-
menn. Hún hefur sinn hátt á
þessu, ég minn.
Brian fór úr skvrtunni. Max
horfði brosandi á hann.
— Sg hafði á réttu að
standa. sagði hann. — Blátt fer
þér ljómandi vel.
Um kvöldið komu gestir.
Hefðarfólk, ákaflega óraun-
verulegar manneskjur, voru
alls staðar í hinum glæsilegu
salarkynnum og það brakaði í
taftpilsum kvennanna. Brian
var drengjalegur í lánsfötun-
um. Sally sparaði ekki orðin.
— Faðir minn er allt að því
ambassadör. Sjálf er ég leik-
kona.
— En spennandi!
24 VIKAN 50. TBL.