Vikan - 14.12.1972, Blaðsíða 44

undrunarhljóð þeirra. — Ég er
nlutiu og nlu prósent öruggur!
Rétt eftir klukkan fjögur um
morguninn læddist manneskja
nokkur framhjá Atheniu, settist
inn I hinn grunaða bíl og barðist
um eins og villiköttur til að losna
úr hrömmum Velies, sem setið
hafði þar fyrir henni. En þaii um-
brot voru til einskis.
Það var viss persóna, eins og
Ellery hafði sagt.
, Þegar þeir óku inn til mið-
borgarinnar með fangann og
hlustuðu á játninguna, var fólk á
leið I vinnuna. Þegar þeir höfðu
afhent fangann, héldu þeir áfram
til sjúkrahússins I bil Ellerys. Og
meðan Queen kommissar var að
spvriast fvrir um liðan Modestu.
spurðist Velie fulltrúi fyrir.
— Get- ég virkilega verið svona
sljór, Ellery? Ég skil eiginlega
ekki . . .
— Rólegur, sagði Ellery hug-
hreystandi. — Við dyravörðurinn
sáum herra Rykfrakka, en þú
ekki. Þegar hann smaug út fram-
hjá okkur, var eitthvað við hann,
sem læsti sig I mig, án þess að ég
áttaöi mig samstundis á þvi, hvað
það var. Siðar varð mér það ljóst.
Hann hafði hneppt tvihneppta
frakkanum að sér til vinstri. Það
er einmitt það sem konur gera —
karlmenn hneppa hægra megin.
Þessvegna vissi ég að það var
kona, sem hafði dulbúið sig sem
karlmann. Hver þá? Van Olde er
ekkjumaður, Kid Catt pipár-
sveinn. Og hvorugur á föstu. En
Jock Shanville er kvæntur, svo að
konan hans kom til greina. Eins
og hún sagði okkur, þá hlustaði
hún á þegar maður hennar'talaði
við Modestu i simann og gérði sér
þá ljóst, að hún yrði ekki frú
Sh.anville öllu lengur. Svo að hún
ákvað að gera eitthvað I málinu.
Fulltrúinn var ennþá að hrista
höfuðið, þegar kommissarinn
kom aftur, brosandi. Modesta var
að hjarna við — hún myndi hafa
þetta af. Og hún hafði svo ekki
varð um villst bent á Pauline
Shanville sem þá afbrýðissömu
norn, sem eyðilagt hafði sloppinn
hennar.
Svo gengu þeir út að bil Ellerys,
dauðþeyttir. A bilinn hafði verið
limdur miði. Þeir höfðu lagt á’
sjúkrahússvæði, þar sem bannað
var að'leggja bilum.
ER HÆGT AÐ KOMA
EINKABILNUM . . .
Framhald' af bls. 14.
kvöldin.Nú ér þróunih i: þá átt að
sem flestir búi I útborgum, en
vinna ínm i miöbæ, og á þeim
timum sem keyrt er I vinnu og úr
henni fylla?t göturnar af hrylli-,
legu blikkflóði, sem engan endi
virðist ætla að taka og stiflast oft
og mörgum sinnum svo að lengi
ræðst ekki við neitt. Og þétta
ástand fer hraðversnandi með
hverju ári.>Vestur-Þýzkalandi
hefur verið útreikáað, að á
sjöunda áratugnum hafi svæðið,
sem akvegir þekja I þéttbýlustu
hlutum landsins, stækkað um
fjórðung, en umferðin hefur á
sama tima tvöfaldast.
Frankfurter Allgemeine, eitt
kunnasta blað Vestur-
Þýzkalands, barmaði sér nýlega
yfir þvi að „biiaherinn, þessi
sannkallaði hvitmauraher, er
búinn að breyta hverri einustu
borg landsins svo að hún er
óþekkjanleg, hversu mörgum og
fögrum sögulegum minjum sem
hún hefur af að státa”. Og i Stern,
samlendu timariti velþekktu, var
ekki alls fyrir löngu grein undir
fyrirsögninni: ..Billinn er mnrð
ingi borganna okkar.”
Hans-Jochen Vogel, kom i grein-
inni fram með svohljóðandi
dómadagsspádóm: ,,Hinn si-
vaxandi fjöldi bila og apnarra
slikra farartækja gerir það að
verkum, að lifið i borgunum
verður stöðugt óþægilegra, og það
. verður stöðugt dýrára að lifa,
stöðugt dýrara að halda heilsu og
að, vinna sér inn peninga. Við
erum i óða önn aö eyðileggja
borgirnar okkar og okkur sjálf.”
Nú segir kannski einhver áð
þetta sé bezt leyst með þvi að
bilaeigendurnir leggi af þessi
farartæki sin og noti I staðinn
almenningsfarartæki, lestir,
sporvagna, strætisvagna, neð-
anjarðarbrautir og svo fram
vegis. Eh- nú eru marg.ir þaijpig
gerðir að þei'r taka heldur á' sig
óþjegindin; sem fylgja umférðar
stíflum og öðru álíka s’tappi, en að
sleppa þeirri sjálfstæðis
tilfinningu sem ku fylgja þvi aö
aka eigin bil. Samt erú umferðar-
erfiðleikarnir orðnir slikir þar
sem þéttbýlast er, að álika lengi
tekur að ferðast þar um á flunku-
nýjum sportbilum nú til dags og
fyrir sjötiu árum á hestvagni. Og
svo getur hver sem vill reynt að
reikna út hvað þessar tafir kosti i
benzini, sem brennt er til einskis.
tima sem eytt er til einskis,
vörum sém koma 'of seint, pósti
sem skilað- er of seint. Þýzkur
prófessor hefur útreiknað að
þetta kosti hans föðurland um tiu
miljarða rnarká árlega
En. það er margt, sem tengir
manneskjuna við bílinn. .Fyrir
utan það að hann' er þrátt fyrir
allt þægilegt farartæki - þá
sjaldan þegar hægt er að komast
áfrám á honum fyrir öðrum
bllum - þá er hann I augum flestra
þaö stöðutákn, sem menn veita
sér jafnskjótt og þeir hafa tök og
ráð á. Þeim s'em ekur eigin bil
. fínnst hann áð jafnaði vaxa við
' þaö, verða merkilegri maður en
sá, sem lætur sér nægja a_ð fara
með strætisvagni. Auglýsinga-
áróður bilaframleiðenda dregur
auðvitaþ -,ekki úr þessum sál-
44 VIKAN 50. TBL.