Vikan - 22.11.1973, Blaðsíða 11

bók. Bækur, sem allar urðu met-
sölubækur. Og þetta hefði verið
svo stórkostlegt, ef ekki væri einn
hængur á. Honum leiðist að
skrifa.
Til þess að liða sem minnst
fyrir starf sitt, hugsar hann alla
bókina til enda, setningu eftir
setningu, tilsvar eftir tilsvar,
áður en hann sezt viðritvélinaog
skrifar
— bannig er þetta miklu auð-
veldara, segir hann. Með þessu
fyrirkomulagi tekur hver bók
ekki nema 35 daga i vinnslu. Að
visu meö þvi að vinna sjö daga i'
viku.
— Svo að þú gefur þér ekki
tima til þess að lesa handritin þin
yfir, hr. MacLean?
Ég er með hugmynd að
MacLeanbók í kollinum.
— Nei, ég les aldrei hándritin
min. Ég tek blöðin úr ritvélinni og
sendi þau til útgefandans. Þvi að
ég les ekki MacLean. Hann er
ekki einn minna uppáhaldsrit-
höfunda.
Ég lit heldur ekki á sjálfan mig
sem rithöfund. Reglulegur rit-
höfundur skrifar með hjartanu,
segir hann hátiðlega og leggur
höndina á hjartastað. Reglulegur
rithöfundur er sjálfur tengdur
sögum sinum sterkum böndum.
bað er ég ekki.
— Er samt ekki hægt að finna
sjálfan þig i einhverjum bók-
anna?
— 0, nei, segir hann, ef ég
myndi skrifa bók um sjálfan mig,
myndi enginn kaupa hana.
Hvort sem hún myndi seljast
eða ekki, yrði hún mjög ólik
öðrum bókum MacLeans. Bók um
mann, sem lifir kyrrlátu lifi með
fjölskyldu sinni i Genf. Mann,
sem ann siglingum, en rennir
aldrei fyrir fisk.
— Nei þvilik iþrótt að narra
veslings fiskana á öngul! segir
MacLean.
Hann fær mikið af bréfum frá
lesendum sinum. Flest þeirra eru
eitthvað á þessa leið: Ég er með
stórkostlega hugmynd að
MacLean bók i kollinum. Þú færð
hugmyndina og skrifar bókina.
Svo skiptum við ágóðanum til
helminga. Bréfritarar af þessu
tagi fá allir sama svar:
ljka ágæta hugmynd að MacLean
bók i kollinum. Ég sendi yður
hana, þér skrifið bókina, og svo
skiptum við ágóðanum bróður-
lega. MacLean heyrir aldrei
frekar frá þeim. bvi að vinnuna
vilja þeir ekki leggja á sig.
Hvernig voru lika hin frægu oröa-
skipti Degasar og Mallermé?
— Ég hef ágæta hugmynd að
kvæði eftir þig, sagöi Degas.
— Kæri Degas, svaraði
Mallermé, menn skrifa ekki með
hugmyndum. Menn skrifa meö
orðum. Hvert orðið á fætur öðru.
Einu sinni hættihann að skrifa.
Það var fyrir tiu árum.’ Fyrir
peningana, sém hann fékk fyrir
átta fyrstu bækurnar sinar,
keypti hann sjö hótel I Englandi
og gerðist-kaupsýslumaður. Það
stóð i þrjú ár. Þá komu „Arnar-
borgin”; „Byssurnar i
Navarone” og allar hinar. Bækur,
sem kvikmyndir voru geröar
eftir. En bækur, sem MacLean
hafði litla ánægju af.
■ — I fyrstu ‘var ég mjög upp-
næmur fyrir kvikmyndunum,
segir hann. En nú er mér sama
um þær.
Kvikmyndaframleiðendur dá
aftur á móti MacLean. Fyrir
þeim vakir að selja nýja Mac-
Leankvikmynd. Það þarf ekki
einu sinni að hafa stjörnur i
myndinni. Höfundarnafniö eitt
nægir til þess að aðsókn sé
tryggð.
MacLean hefur verið borinn
saman við Ian Fleming og James
Bond, en hann er sjálfur annarrar
skoðunar.
— Ian Fleming skrifaði um
kynlif, sadisma og snobb. Takið
þessa þætti burtu úr bókum hans
og þá verður afgangurinn ekki
björgulegur. Það er ekkert eftir.
Þetta sagði ég honum....
Simenon er aftur á móti einn
uppáhaldsrithöfunda hans.
— Hann gerði rétt i þvi að
hætta, segir MacLean yfir gler-
augun, hann er búinn að skrifa
yfir tvö hundruð bækur. Hann býr
yfir stórkostlegri frásagnargáfu.
Hann stendur við hliö englanna.
Enn vantar mikið á að
MacLean hafi skrifað 200 bækur.
Aödáendur hans geta þess vegna
verið alveg rólegir. Nýja bókin,
sem kemur út i ár, er i sönnum
MacLeanstil. Bófarnir eru hrein-
ræktaðir bófar og hetjurnar eru
hetjur. En spennan er sú sama og
áður i bókum MacLeans.
47. TBL. VIKAN 1 1