Vikan - 22.11.1973, Blaðsíða 25

....
HHHMl
verfiur líka að ga>ta. af) bvrja ekki
ab kenna þeim of ungum. Sé þaö
gert, má búast viö þvi að þeir gef-
ist upp og geri jafnvel hálfgerða
uppreisn. Ég byrja að umgangast
hvolpana að ráði, þegar þeir eru
þriggja vikna gamlir. Þá byrja að
skapast tengsl þeirra við mann-
inn. Tveggja mánaða fara flestir
hvolparnir frá mér til nýrra eig-
enda. en raunveruleg kennsla
þeirra. sem ég held eftir, hefst
ekki fyrr en þeir eru orðnir átta til
tiu mánaða. Þá læt ég hvolpana
umgangast okkur eins mikið og
unnt er. Tólf ára dóttir min hjálp-
ar mér afskaplega mikið með
hundana og venjulega eru hvolp-
ar, sem vfð erum að temja, með
okkur allan daginn. Þannig fá
þeir að vita jafnóðum hvað þeir
mega og hvað þeir mega ekki.
Fjárhundseðlið er greinilegt hjá
hvolpunum, þvi að þeir hlaupa
ekki nema einu sinni i fénað, ef
farið er með þá til að smala kúm
eða kindum. En þá verður lika að
vera maður með þeim til að leið-
beina þeim. Það á ekki að láta
hund ganga lausan á meðan hann
er að læra og það er engin pína
fyrir hund að vera lokaður inni,
þegar ekki er timi til að sinna
honum. En það má náttúrlega
ekki láta þá afskiptalausa lang-
timum saman. Hvolparnir fara i
gegnum gelgjuskeiðið, ef svo má
segja, og þá geta þeir verið erfiðir
I umgengni eins og vill brenna við
hjá manninum lika. Það er á
þessu timabili, sem þeir eru kall-
aðir ólán og öðrum ónefnum.
Þeir naga skó og gera alls konar
skammarstrik af sér. Þess vegna
eru þeir álitnir ómögulegir hund-
ar, en þetta verður bara að horf-
ast i augu við og umbera, en samt
sem áður er náttúrlega rétt að
bæla þessa óþekkt niður eftir
getu. Það riður á miklu, hvernig
hundurinn heppnast, að hann fái
skynsamlega meðhöndlun á
þessu timabili. Ef temjandinn
gefst hreinlega upp við að aga
Framhald á bls. 39
47. TBL. VIKAN 25