Vikan - 22.11.1973, Qupperneq 29

'éer
ewe

Geirsdóttur, söngkonu.
eiginlegaum leiö og ég söng lagið,
og treysti þvi að þarna væri eng-
inn íslendingur staddur nema
hljómsveitarmeðlimirnir. Þeir
skutu að mér orði og orði til þess
að byggja út frá. Að laginu loknu
kemur kona i dyrnar og .starir
furðu lostin á hljómsveitina. Það
var alislenzk kona, sem vann i
fatagreymslunni, og skildi ekkert
• i þessari þvælu, sem hljómsveitin
var að fara með. En Kanarnir
voru alveg ánægðir með þetta og
klöppuðu einhver lifandis ósköp.
Við i hljómsveitinni hlógum svo
mikið að vitleysunni, að þeir
skemmtu sér lika.
— Er mikið um að fólk gefi sig
á tal við þig á dansleikjum?
— Kannski eru þaö ekki margir
af heildinni, en það eru alltaf
nokkrir á hverju balli. Fólk er að
biöja um óskalög og fyrir af-
mæliskveðjur. Ég á marga kunn-
ingja, sem ég hef ekki hugmynd
um hvaö heita, og ég hef kynnzt i
gegnum hljómsveitarpallinn. Ég
heilsa þeim, ef ég mæti þeim á
götu, og mér þykir vænt um að
beir skuli brisa til min á móti.
— Hefurðu orðiö fyrir þvi, að
karlmenn séu ágengir við þig,
þegar þú ert að vinna?
— Það get ég ekki sagt. Helzt
er að þeir vilji að ég hendi frá mér
hljóðnemanum og dansi við sig.
Yfirleitt afþakka ég nú slik boð,
enda yrði það sjálfsagt ekki vel
séð af vinnuveitendum.
— Hvenær ferðu sjálf að
skemmta þér?.
— Núna á ég afskaplega gott
með það, þvi að ég syng bara á
föstudags- og laugardagskvöld-
um. Maðurinn minn vinnur lika
um helgar. Hann er leigubilstjóri,
svo að segja má, að við horfum
okkar „edróu” augum á nætur-
lifið.
— En þegar þú söngst á öllum
böllum fyrir austan?
— Ég söng náttúrlega ekki á
öllum böllum, þvi að fleiri hljóm-
sveitir spiluðu þarna, en þær, sem
ég söng með. Ég skemmti mér oft
ágætlega, þó að ég væri að
syngja. Þá mátti lika dansa i
pásunum. Enginn sagði neitt við
Hjördis og dætur hennar Þórdis
Lóa á áttunda ári og Hera Björk,
sem er að verða eins og hálfs árs.
þvi. Pásurnar fóru þannig fram á
sveitaböllunum i gamla daga, að
annar helmingurinn af hljóm-
sveitinni spilaði en hinn skemmti
sér á meðan.
— Hvað þarf góður dægurlaga-
söngvari að hafa til brunns að
bera?
— Framar öllu þarf hann að
vera skapgóður, þvi að hann
er fyrirfram dauðadæmdur
skemmtikraftur, ef hann á það
kannski til að vera I fýlu allt
kvöldið. Hann þarf náttúrlega að
geta sungið og hafa gott eyra
fyrir músik og að vera fljótur að
læra lög og texta. Annað þarf
hann svo sem ekki að .hafa fram
yfir annað fólk, nema hann verð-
ur að geta tekið ýmsu án þess að
láta sér þykja. Hann verður að
geta brosað eins til þess, sem ó-
ánægður er með músikina og til
hins, sem er ánægður.
— Hefurðu nokkurn tima séð
eftir þvi að leggja fyrir þig
dægurlagasöng?
— Nei, það hef ég aldrei gert.
Músfk hefur alltaf verið mitt
áhugamál. Ég held, að þetta liggi
I ættinni. Það var alltaf sungið
mikið og dansað heima hjá mér i
Flóanum.
— Hvaða áhugamál áttu önnur
en sönginn?
— Þau eru ósköp svipuð þeim,
sem aðrar húsmæður hafa, elda-
mennska, saumaskapur og
barnastand. Það er langt frá þvi
að mér leiðist að elda mat og ég
hef bara gaman af þvi að sauma á
mig og fjölskylduna. Afur á móti
er það ekki min sterka hlið að
sitja og bródera.
— Þarftu að eiga marga kjóla
til að koma fram i?
— Kannski ekki marga, en ég
reyni að gera mér far um að vera
þokkalega til fara, þó að mér
finnist söngkonur ekki þurfa að
vera eins og hverjar aðrar tizku-
drósir. Ég fer til dæmis aldrei i
lagningu. Við eru þarna á pallin-
um fyrst og fremst til að syngja
en ekki til aö sýna okkur. En sumt
fólk gerir þær kröfur til söng-
kvenna, að þær séu eins og
klipptar út úr tizkublaði. Ég held
að þetta séu leifar frá þvi að
Marilyn Monroe og þær skvisur
voru upp á sitt bezta og skörtuðu i
flegnum kjólum, þvi að þær voru
ekki siður til þess að horfa á en
hlusta á.
Þá þökkum við þessari glað-
væru söngkonu alúðlegar viðtök-
ur og óskum þeim lesendum, sem
leið sina leggja i Leikhús-
kjallarann á næstunni, góðrar
skemmtunar. Engin hætta ætti að
vera á þvi að leim leiðist, hvorki
við að hlusta né horfa á Hjördisi
syngja.
47. TBt. VIKAN 29