Vikan - 29.06.1978, Blaðsíða 30

J
GÖTULÍFIÐ
Það var komið sumar i Osló og gaman
að ganga um Karl Johan-breiðgötuna og
virða fyrir sér fjölskrúðugt mannlifið.
Annarsvegar var unga fólkið, flest með
kæruleysislegt fas og óvirðulegt í klæða-
burði, hins vegar eldra fólkið steypt í
miklu fastara mót — ekta norskt. Á
göngugötunurr: höfðu bóksalar bækur
sinar úti við í kössum og buðu þær á nið-
ursettu verði. Götusalar breiddu teppi
sín á götuna. eða á gangstíga. og röðuðu
á þau hverskonar skrautmunum af ódýr-
ari gerð. Listamenn buðu teikningar.
sem ekki féllu i minn smekk, og ungt par
flutti bandariska söngva um ástir og frið.
Ungir menn léku á fiðlu og flautu, en
eldri menn i þjónustu Bakkusar léku á
munnhörpu i von um að einhver léti
krónudetta.
Átta prósent af norsku þjóðinni á við
áfengisvandamál að stríða. sagði þekkt-
ur norskur geðlæknir í sjónvarpsviðtali,
og vissulega sá maður á götum Oslóar
fólk, sem áfengið hafði leikið illa. Svo
var margt ungmenna með þennan harð-
neskjulega svip, sem sjá má á fólki, sem
er búið að týna öllum áttum. Norðmenn
hafa vaxandi áhyggjur af þessu unga
fólki, og ég tíni hér til dálítinn fróðleik
um þetta fólk. sem var að finna i Dag-
bladet:
Það er siður nýútskrif-
aðra stúdenta að aka
um bæinn ó bílum, sem
eru skreyttir aliskonar
myndum og gólga-
húmor.
Mamman skorðar bamið i stól, sem
er festur ó bögglaberann, en framan
ó hjólinu er karfa fyrir vaming.
Hús i gamla bænum, sem ó að fara
að rffa. Einhverjir hafa mótmælt
kröftuglega með myndum og
óletrunum.
hrósaði bréfinu. og stuttu síðar skildu
leiðir okkar. Ég gleymi ekki þessum per-
sónuleika i bráð. kannski hefur hann átt
við einhver vandamál að striða; hann
var rauðbirkinn og víkingslegur og ekki
líklegur til að gefast upp i lífsins ólgusjó.
una. Hinn norski kollegi benti mér á. að
samskipti Svia og Norðmanna væru að
taka á sig nýja mynd. og hann spáði þvi,
að samskiptin yrðu mjög náin i næstu
framtið. enda yrðu norrænar þjóðir að
þjappa sér betur saman vegna aukinnar
ásælni fjölþjóðahringa. Kannski verður
Volvosamningurinn. cl’ af honum verð
ur. báðum þjóðum til gagns og fram-
dráttar, þvi sérfræðingar i bilamálum
hafa nýverið spáð þvi. að Volvo og Saab
myndu ekki þola öllu lengur þrýstinginn
frá hinum stóru bílaframleiðendum i
austri og vestri.
BRÉFTIL
KÓNGSINS
Svo var annar Norðmaður. sem
spurði frétta frá íslandi. en hann var af
öðru sauðahúsi. Við hittumst yfir bjór-
glasi á útiveitingaslað. Hann leit upp úr
bréfaskriftum og spurði. hvaðan ég væri.
„Ísland þekki ég vel,” sagði hann og dró
augað i pung — „Seyðisfjörður, tsa-
fjörður, Akureyri. Grimsey, já, íslend-
ingar eru gott fólk — svartidauði, nei
annars hvað heitir það?” Allt rétt hjá
þér,” svaraði ég, og hann fræddi mig á,
að hann hefði verið hér á síldveiðum —
„ég hef margt séð og margt lært, og
stundum hef ég bara verið á flækingi.
Það er ekkert að marka að sjá mig í þess-
um fötum. ég á lika fin föt heima. Tal-
aðu bara. ég held áfram að skrifa,” sagði
hann um leið og hann renndi visifingri
fimlega um efri og neðri tanngarð og
sletti munntóbakinu á gangstéttina og
stakk nýjum skammti upp i sig.
Svo leið drykklöng stund.
„Ég er að skrifa kónginum. þvi ég er
einn af fáum, sem geta komið til hans
bréfi. Hann þekkir mitt fólk, og hann les
þetta bréf. Viltu kannski lesa bréfið?”
Og ég las bréfið til kóngsins. sem ólgaði
af heitri ættjarðarást. var kannski eilitið
ruglingslegt, en stafsetning var góð. Ég
„ÓTTUMST ERFITT
EITURLYFJASUMAR”
— Við óttumst mjög erfitt eiturlyfja-
sumar, segja lögreglumenn, sem DAG-
BLADET ræddi við.
Á sumrin streymir ungt fólk hvaðan-
æva af landinu til höfuðborgarinnar til
að komast í snertingu við undirheimana
og ná i eiturlyf, sem er auðveldara að ná
i þar og er ódýrara en heimafyrir. Sið-
ustu ár hefur neysla eiturlyfja aukist og
lögreglan óttast ástand á borð við það
sem rikt hefur i Kristjaníu i Kaup-
mannahöfn, en þar hefur eiturlyfjasalan
farið fram mikið til opinberlega og án
teljandi ihlutunar lögreglu.
30 VIKAN 26. TBL.