Vikan - 29.06.1978, Blaðsíða 39

rófan sveiflaðist til. þegar dýrið gekk á
undan Maggie niður stigann og beið í
anddyrinu. á meðan hún opnaði.
Þegar hún hafði hleypt kettinum út.
lokaði hún útidvrunum aftur og hallaði
sér upp að hurðinni rneð feginsandvarpi.
Nú flaug henni í hug að systir hennar
væri kominn heim aftur og hefði hleypt
inn kettinum. en þegar hún hljóp upp i
herbergi Donnu. var það nákvæmlega
einsog þegar hún sá þaðsiðast.
Hún fór aftur niður og setti keðju á
ýtidyrnar. Hún lirakti t'rá sér öll heila-
brot. Það var ckki til neins að konta
sjálfri sér i uppnám með þvi að hugsa of
niikið um þennan leyndardóm — og það
var að ntinnsta kosti enginn i ibúðinni
lengur.
Hún hringdi til Steveog lél sér til hug-
ar konia. að hún gæti að minnsta kosti
aðgætt. hvort Rosie Batcs hefði skilað
lyklinum. en enginn svaraði. svo hún fór
upp. lör i bað og fór svo niður aftur i
sloppnum sinunt til að búa sér til eggja
köku.
LoKS var Maggie húin að konia sér
notalega fyrir hjá ragmagnsofninunt.
Hún las sunnudagsblöðin. á meðan bún
borðaði. Hún var farin að dotta eftir svo
sem klukkutima og lirökk upp. þegar
siminn hringdi.
Þegar hún svaraði. heyrði hún Ross
segja. að honum hefði fundist það rétt-
ara að láta liana vita. að hann væri
kominn til Amsterdam heill á húfi.
„Æ. það var gott." \ar það eina. sem
henni kom til hugar.
,,l r allt i lagi nteð þig. Maggie?"
Hún heyrði þrána i rtidd Itans.
Hún tók sig á. ,Já. það er allt i lagi
með mig. (). Ross — ég sakna þin."
,.()g ég sakna þin hræðilega.
Maggie. I g var að hugsa um okkur i
flugvelinni."
,.Já?" hún hélt niðri i sér andanum.
..Ég ætla áð vinna störf rnin hér eins
hratt og ég get. og svo kem ég lieim og
fer i stutt fri. Þá lörum við eitthvert. svo
við getum talað saman af einhverju viti.
Það er ekki hægt að láta reka svona á
reiðanum."
Það, sem áður er komið:
Maggie og Ross hafa alltaf álitið sig
hamingjusöm hjón, en nú cr skuggi á
milli þeirra. Þau skilja ósátt, hann
flýgur til Amsterdam að kvnna sér
nýjan starfsvetUang, en hún hyggst
hrista af sér áhyggjurnar i London, þar
sem hún á ibúð með yngri systur sinni,
Donnu. Maggie kemst hins vegar brátt
að því, að Donna hefur meira en nóg
með sin eigin vandamál, sem virðast á
einhvern hátt tengd mjög fallegri blárri
nxlu, sem raunar á tvífara. Gamall
kærasti, Steve Rennie, sveimar
stöðugt í kringum Maggie, heimsækir
hana jafnvel snemma morguns. En þá
birtist Ross og krefst skýringa. Þau
eiga enn eftir að útkljá sín mál, þegar
Ross verður að fara aftur til Am-
sterdam. Tveir ruddalegir náungar
ráðast að Maggie og heimta upp-
lýsingar um Donnu.
Þegar Ross spurði: ,.Hvað gerðirðu
svo i dag?" vissi Maggie, að hann var bú-
inn að hringja og enginn hefði svarað.
Hún rak frá sér núnninguna um Bernie
og Gash og sagði: „Þér finnst það sjálf-
sagt fyndið. Ég ók til Sussex, bara svona
til að sjá húsið okkar ofan af hæðinni.
En ég sá Önnu og Edward i garðinum,
svo ég fór þangað og drakk með þeim
te."
Maggie gekk að rúminu til að búa um það, en
nam svo staðar skelfingu lostin, þegar sængur-
fatahrúgan virtist hreyfast. Þegar hún teygði út
höndina og kom laust við teppið til að draga
það frá, iðaði það og bifaðist ...
Það varð stutt þögn. og svo sagði
Ross: „Mér finnst þetta hreint ekkert
fyndið." Rödd hans var hás. þegar hann
untlaði: „Skollinn hafi það. ég vildi óska.
að ég hefði verið nteð þér. Góða nótt.
ástin min."
„Góða nótt. ástin mín."
Hún var enn ástin hans. og hann var
enn elskan hennar. og þegar hann var
búinn að leggja á. var þögnin i herberg-
inu þrúgandi. Einmanaleiki liennar var
yfirþyrmandi. Maggie fannst hún vera
óhuggandi.
Hún gat ekki einbeitt sér að dagblöð-
unum eftir þetta. svo hún hitaði sér
kafflí
Hún vissi ekki seinna. af hverju i ó-
sköpunum hún opnaði skúffuna i svefn-
herberginu. en það gerði hún nú santt.
Hún starði stórunt augunt á næluna.
sern var aftur kontin þangað. sem hún
setti hana á föstudagskvöldið. Nælunni
hal'ði snyrtilega verið komið þannig
fyrir. að hún sást þegar i stað.
Þau horfðust i augu og börðust um.
hvort hefði sterkari vilja. Hún tapaði og
snéri sér hægt við og fór i bakherbergið.
Það var rangt hjá Avril að vera svona
ráðrik. hugsaði Maggie. Við Steve sagði
hún: „Mig langaði að spyrja þig. hvort
Rosie hefði skilað lyklinum að ibúð okk-
ar á laugardaginn. Þú vissir það ekki.
þegar við hittunt þig.
Steve varskemmt. þegar hann spurði:
„Hefurðu miklar áhyggjur af þessunt
lykli?”
„Svolitlar." viðurkenndi hún.
„Jæja. hann var ekki i vasanunt."
Steve visaði henni l'ram i búðina og benti
henni á stóran vasa á bak við ósnyrtilcgt
skrifborð hans. „Þangað fer hann. en ég
býst við. að Rosie hafi gleyntt að skila
honunt á laugardaginn."
„Er hún enn með hann?" spurði
Maggie og var ekki rótt.
Hún sagði honunt frá nælunni. sem
hvarf og birtist aftur. og hann hnyklaði
brýrnar. „En ef einhvcr ætlaði að stela
henni. hvers vegna \ar henni þá skilað?"
Maggie heyrði eitthvað. sem kont
henni lil að snúa sér snöggt við. Hún
ntinntist þess. þegar hún var i verslun
Jules Nash og Diek Evans hafði legið á
hleri. Nú var það Avril. sem stóð i dyra
gættinni.
Stúlkan setti frá sér kaffibakkann. og
meðan þau stóðu og drukku. varð
Maggie litið út um gluggann. Hún sá
Rosie Bates hinunt ntegin \ ið götuna.
Hún var itiikið niáluð. og hár hennar
var heill pýramidi af voldugunt b\ Igjum.
„Hún yrði stórkostleg barstúlka."
tautaði Maggie. og þau fylgdust öll nteð
ræstingakonurini taka lykil upp úr \esk
inu sinu. opna dyrnar hinum nicgin við
götuna og skilja þær eftir opnar. þegar
Allt frá þvi Maggie kont fyrst til
London. hal'ði hún dáðst aðstól frá Vik-
toriutimabilinu. sent Steve Rennie hafði
til sýnis i verslun sinni. Hún ákvað að
spyrja hann unt stólinn. þ\ i hún hélt. að
hann ntyndi sónia sér vel á býlinu. og
hún var mætt. áður en Steve opnaði
verslun sina á ntánudagsmorguninn.
Þótt hann vildi gefa henni hann.
krafðist Maggie þess að greiða fullt verð.
og þau voru rétt búin að sentja um það.
þegar Avril Cirey. vinkona Steve. birtist.
„Er ég að trufla?" spurði hún og kyssti
Steve.
„Bara viðskipti." Hann brosti Ijúl'-
ntannlega til Itennar. „Mig langar að
gefa hann. en frúin neitar þvi gjörsam
lega."
Það vottaði fyrir andúð i augum
Avril. en svo drafaði hún: „Þú kemur
ntér á óvart."
„Avril. vina ntin. hitaðu handa okkur
kaffi." sagði Steve hvasst.
„Nei. Honum var stungið í póstkass-
ann minn á sunnudaginn. á nteðan ég
var ekki heinta. Liði þér betur. ef þú
varðveíttir hann?"
„Nei. eiginlega ekki. fyrst Jules er lika
nteð lykil. Við skulum bara láta þetta
vera eins og þaðer."
„Af hverju ertu svona skelkuð?"
spurði Sleve.
hún livarl' inn.
Avril spurði. þegar hún hafði lokið \ ið
kalíið: „Er eitthvað að gera núna i
morgun — annað en að drekka kaffi og
f\ Igjast með nágrönnunum?"
26. TBL.VIKAN 39