Vikan - 29.06.1978, Qupperneq 43

„Margt getur hafa gerst á þeim tima.
Fyrirsætur hafa ágaett kaup, það
veistu.”
Maggie virtist samþykkja þetta. Hún
skipti um umræðuefni og sagði: „Dick
Evans kom þarna út, þegar ég fór yfir
götuna rétt áðan.” Hún kinkaði kolli í
átt til dyranna að númer 12. „Hann var
að leita að svarta og hvíta kettinum, sem
þvælist hér um hverfið. Hefur þú nokk-
uð séð hann?”
„Ekki nýlega.” Steve virtist standa á
sama. „Evans dvelur þama meira og
minna nú orðið.”
„Frú Bates sagði mér, -að hann hefði
keypt húsnæðið.”
„Jæja, er það? Hann á frí i dag, svo
hann vill kannski eyða tímanum þar í
staðinn fyrir í íbúðinni sinni.”
„Hvers vegna, Steve? Honum hlýtur
þó að liða betur I ibúðinni, sem er sér-
lega útbúin fyrir hann.”
„Hann vill kannski fá að vera I friði.”
„En hvers vegna skyldi hann vilja
vera í friði annars staðar en heima hjá
sér?”
„Um hvaða misgjörðir grunarðu
hann, Maggie?”
„Satt að segja á ég ekkert erfitt með
að gruna hann um.misgjörðir. Það er
einhver hjúpur af — niðurbældu ofbeldi
í kringum hann. Ég get ekki einu sinni
gert mér í hugarlund, hvernig hann losn-
ar við alla þessa orku með því einu að
horfa á Rosie Bates dansa sígauna-
dansa.”
Steve horfði kiminn á hana. „Það
gæti hugsast,” sagði hann þurrlega, „að
Rosie gerði meira en að dansa fyrir
hann.”
Sér til gremju fann Maggie, að hún
roðnaði.
Steve skipti um umræðuefni og
spurði: „Hvenær kemur Donna heim?”
„í kvöld.”
„Verða hátiðahöld?”
„Ég veit það ekki,” svaraði Maggie og
hló við. Síðan bætti hún við, alvarleg í
bragði: „Steve, ég hefði átt að fara til
Hollands með Ross. Hvað myndi þér
finnst, ef konan þín vildi ekki fara með
þér í viðskiptaferðalag?”
„Mér fyndist hún vera að svíkja mig.”
„Jafnvel þó hún hefði eigið starf?”
Hann brosti og vildi ekki segja fleira,
þar til hún nauðaði í honum, svo hann
reiddist.
„Maggie,” sagði hann, „ef þú hefðir
gifst mér, þá vissirðu ef til vill núna,
hvernig ég brygðist við undir sömu
kringumstæðum, en þú giftist mér ekki,
og ég er ókvæntur enn. Hvernig á ég
að vita, hversu eigingjarn ég yrði, ef
svona stæði á fyrir mér? Ég hef reyndar
brotið um það heilann, en engu að síður
hef ég ekki hugmynd um það. Það er til
litils að ímynda sér hlutina.”
„Ég held, að ég hefði kunnað vel við
gömlu dagana, þegar konurnar héldu sig
heima og gerðu góðverk eða eitthvað
svoleiðis.”
Hann neitaði algerlega að taka upp
þráðinn, en spurði þess I stað: „Af
hverju höldum við ekki veislu í kvöld til
að fagna heimkomu Donnu?”
„Ég þori engu að lofa, fyrr en ég er
búin að tala við hana,” sagði Maggie.
„Má ég láta þig vita seinna?”
Þá hringdi síminn, og hún greip tæki-
færið til að fara. Steve hélt hendinni yfir
talopinu og spurði: „Viltu, að ég sendi
stólinn, eða kemst hann í farangurs-
geymsluna á bllnum þínum?”
„Ég held, að hann komist í farangurs-
rýmið. Ég skal gá að því.”
Hann kinkaði kolli, og snéri sér aftur
að verki.
GGIE fór beint að bílnum og
lauk upp farangursrýminu. Hún hrökk I
kút, þegar eitthvað hreyfði sig þar inni.
Það var kötturinn, sem Evans hafði ver-
ið að spyrja um. Þó hann lyfti höfði og
legði aftur rifin eyrun, var hann of mátt-
vana til að gera meira en hvæsa veikum
rómi.
„Æ, vesalingurinn,” sagði hún og
gleymdi um stund óbeit sinni á dýrinu.
Þarna var gamalt teppi, og kötturinn
hafði greinilega stokkið inn á meðan
hún hljóp upp með áhöldin. Honum
hlaut að hafa liðið bærilega þarna, sam-
anhringuðum I hlýjunni, þar til súrefnis-
skorturinn fór að segja tilsín.
Byggingavörur
Sambandsins
Suðurlandsbraut32- Simar 82033 82180
„Þaðgrær
sem girt er
BEKAERX GIRÐINGAREFNI
26. TBL.VIKAN 43