Vikan - 07.06.1979, Blaðsíða 7

mun það vera siður í karmelítaklaustrum
hvar sem þau eru staðsett í veröldinni að
biðja fyrir þeirri þjóð sem byggir landið
sem klaustrið er í.
Kom ekki útí 16 ár
Fyrstu árin sem klaustrið var starfrækt
fengu nunnurnar ekkert að fara út. Systir
Miriam sem kom hingað 1946 var t.d. búin
að vera hérna í 16 ár áður en hún fór út.
Það var um 1965 sem reglur klaustursins
voru rýmkaðar, og nú geta nunnurnar
brugðið sér bæjarleið ef nauðsyn krefur, en
það mun þó fremur fátítt. Ef þær fara
eitthvað þá er það helst pósthúsið sem
lokkar.
En það er ekki þar með sagt að nunnurn-
ar komi aldrei undir bert loft því þær hafa
stóran garð bak við klaustrið, umkringdan
Systir
Veronika.
Klaustrifl á Jöfriflaretaðatúninu i Hafnarfirfli:
óna Drottni
fyrstu er dáin og í stað hennar hefur komið
ný.
— Við erum allar frá Hollandi, landi
túlipananna, segir systir Veronika og
brosir.
Systurnar brostu alltaf þegar minnst var
á Holland.
Nunnur af karmelítareglu reka ekki
neinar stofnanir s.s. skóla eða sjúkrahús, eins
og títt er um klausturfólk, heldur einbeita
þær sér að bænagerð og eins og sjá má af
dagskrá þeirra sem birtist hér annars staðar,
þá er líf þeirra mjög meinlætalegt. Þær
biðja aðallega fyrir íslensku þjóðinni, enda
vi w m
m m m
w m m
m m m
fia
fyrir
ngum
Systir Veronika, systir Miriam
og systir Ólöf, sem allar eru
nunnur af karmelítareglunni og
hafa aðsetur í stóru klaustri í
Hafnarfirði, ræða við VIKUNA
um klausturlíf og fleira.