Vikan - 07.06.1979, Blaðsíða 44

tltdráttur:
Framhalc/ssaga eftir Malcolm Williams
Luke Owen er kominn til Abermorvent
í Wales alla leið frá Afríku til að reyna
að komast til botns í því, hvað olli
föður hans, Enoch, slikum hugar-
kvölum, að hann gat ekki dáið rólegur,
fyrr en sonur hans hafði lofað honum,
að hann skyldi fara og segja ibúum
Abermorvent, að sökin hafi ekki verið
hans. Hængurinn er sá, að Luke veit
ekki, um hvað faðir hans er að taia á
banasænginni. Séra Morlais Jenkins,
prestur í Abermorvent, segir Luke frá
námuslysinu hræðilega fyrir 30 árum
og þar með, að faðir hans hafi átt sök
á því, að fjórir menn fórust og einn
slasaðist svo, að hann hlaut ævilöng
örkuml. En Lukc er sannfærður um, að
sannlcikurinn sé ekki allur kominn
fram. Hann gistir á búgarði skammt
frá þorpinu. Heimasætan á bænum,
Rhiannon, vekur með honum ástarhug,
og hún virðist endurgjalda tilfinningar
hans. Luke er nú orðið Ijóst, að móðir
hennar, Nancy, er æskuunnusta föður
hans, og hann vonast til, að hún geti
fært hann nær sannleikanum.
Hún leit hvasst á hann. „Það leikur
enginn vafi á sekt hans!” Hann undr-
aðist hörku hennar, en síðan varð rödd
hennar mýkri.
„Fyrirgefðu. Ég hefði ekki átt að tala
svona við þig.”
Hún stóð upp. „Þetta hefur verið
langur dagur, og við erum bæði æst. Þú
hlýtur að vera útkeyrður. Og svangur.
Ég fer og lít eftir kvöldverðinum.” Hún
sneri sér við og gekk að dyrunum.
„En,frúNation....”
„Mér þykir það leitt.” Rödd hennar
var ákveðin.
„Leitt föður þíns vegna og leitt þín
vegna. Nú verðégaðfara út."
Luke starði á dyrnar, og honum varð
hugsað ti! þess, hve oft hann hafði tekið
eftir, að frú Nation starði undarlega á
hann. Hann var dapur og óþolinmóðari
en nokkru sinni fyrr. Ástæðan fyrir
veru hans hér var nú kunn, en hann
hafði ekki fengið neinar upplýsingar frá
Nancy Nation....
LuKE bylti sér órólega í rúminu.
Hann gat ekki sofnað. Það var augljóst
við kvöldverðinn, að Nancy hafði ekki
minnst á samtal þeirra við Rhiannon.
Luke hafði ekki orðið var við neitt
annað í augum Rhiannon en hlýju og
birtu. Hún hafði tekið eftir
skapbreytingu hans, en hann hafði eytt
efasepidum hennar með heitum kossi.
Hann lá nú í þögninni og tungl-
skininu, líkamlega þreyttur, en í
uppnámi.
Hann lá undir sama þaki og konan,
sem faðir hans hafði elskað.
Hún hafði verið bæði gestrisin og
hlýleg við hann, þann tíma, sem hann
hafði dvalið hjá henni. En við kvöld-
verðinn var sem hún reyndi að forðast
hann. Hann minntist þess, hve hvasst
augnaráð hennar varð, þegar hann
Pflagrímsferð
reyndi að fá hana til að segja sér
sannleikann um föður sinn.
Hvers vegna lokaðist hún svo gjör-
samlega? Hvers vegna hafði Morlais
Jenkins svo mikið á móti því að tala um
Enoch Owen?
Luke stóð upp og opnaði gluggann.
Hann hallaði sér út og starði út í
hlýja, kyrra nóttina. Hún minnti hann á
nóttina, sem hann hafði ekið heim frá
Don Fallon. Nóttina, sem faðir hans
lézt.
Orð Enoch Owens hljómuðu í huga
Lukes:
Lofaðu mér þvi einu núna, Luke.
Aðeins i þetta eina skipti....
Allt i einu varð hann var við
hreyfingu fyrir framan hlöðuvegginn.
Fyrst hélt hann að þetta væri
Rhiannon. Svo sá hann, að þetta var
Nancy Nation. Hún stóð nú hreyfingar
laus og sneri baki í hlöðuvegginn. Luke
hikaði augnablik, en síðan gekk hann
hljóðlega niður stigann og út í heita
nóttina. Þegar hann nálgaðist hana,
sneri Nancy sér hikandi við og leit
framan í hann.
„Fyrirgefðu,” sagði hann. „Ég virðist
alltaf vera að trufla þig....”
Hún virtist ekki undrandi á að sjá
hann þarna. „Þú hefur þá ekki getað
sofnað heldur.”
„Nei. Það er varla undarlegt, eða
hvað finnst þér!”
Hún leit undan. Nokkur stund leið,
áður en hún tók til máls. Hún virtist
mjög djúpt hugsi, en allt í einu sneri hún
sér að Luke.
„Luke. Ég get ekki hætt að hugsa um
föður þinn. Ég vildi ekki tala um það
áðan, en ég get ekki að því gert. Það
gerðist svo margt hér fyrir mörgum ár-
um.”
Vonir Lukes glæddust. Hann þorði
ekki að taka fram í fyrir henni, þegar
hún byrjaði að tala. í fyrstu hikandi, en
síðan frjálslegar, eins og henni létti við
að tala um það, sem íþyngt hafði henni
svo lengi.
Luke gat séð fyrir sér atburðina, sem
hún sagði frá. Hann sá tvo
hamingjusama elskendur í
Abermorvent, þegar náman var í fullum
gangi, þorpið iðaði af lifi, þegar Nancy
var ung og glæsileg stúlka og Enoch
ungur og stoltur námumaður.
„Ég hitti föður þinn fyrst á laugar-
dagsdansleik i samkomuhúsinu.
Stríðinu var þá að Ijúka og fólk átti
erfitt uppdráttar. Foreldrar Enochs
bjuggu í nágrannadalnum, en þar sem
til
fortíðarinnar
44 Vikan 23. tbl.