Vikan - 07.06.1979, Blaðsíða 40

ÁKVÆMLEGA klukkan sjö
óku Wheeler hjónin upp
heimkeyrsluna að Mackenzie-
húsinu. Þeim var boðið
þangað klukkan hálf sjö, og þá komu
þau auðvitað klukkan hálf sjö. Almátt-
ugur, hugsaði Jim Wheeler. Það hafði
gert skúr, rök mölin dempaði hljóðið frá
hjólbörðunum.
Framan við húsið, sem var í gömlum
nýlendustíl — vafningsjurtirnar þöktu
framhliðina — stóð fólksbíll.
— Það hefur aldrei skeð áður að Nóra
og Arch byðu fólki með okkur, sagði Elín
Wheeler.
Það er alls ekki víst að þau hafi gert
það. Þetta er kannski einhver sem þeim
hefur ekki tekist að losna við.
— Eða sendill frá apótekinu með
meðul eða eitthvað slíkt.
Elín geispaöi. Hún mátti ekki gleyma
þvi að vera hluttekningarfull. Nóru
Mackenzie leið víst ekki sem best upp á
síðkastið.
— Heyrðu, þetta er hún ungfrú
Cullen, sagði Elín því nú sáu þau hvar
ungfrú Cullen stóð í opnum dyrunum og
fátaði eitthvað með skjalamöppu.
— Ljóta herfan, sagði Jim.
— Uss, bara svolitið ófríð, sagði Elín.
— Arch kemst ekki af án hennar, hún
sér bókstaflega um allan rekstur fyrir-
tækisins.
Myndugleikinn leyndi sér ekki þar
sem ungfrú Cullen stóð nú og lagaði
pappírana sína, áður en hún kom þeim
fyrir í skjalatöskunni.
— Hún er ekki illa vaxin, sagði Elin i
viðurkenningartón.
— En þvílíkt greppitrýni. Hún er
hökulaus.
— Ó, halló, ungfrú Cullen. Það er
hætt að rigna.
Birtan í forstofunni var skerandi. Elín
og Jim kipruðu saman augun.
— Er ekki allt gott að frétta, ungfrú
Cullen?
— Ég hefi ekki yfir neinu aö kvarta,
herra Wheeler, svaraði ungfrú Cullen
stuttlega.
Hún renndi upp rennilásnum.
Brjóstin stóðu lítil og stinn út í regn-
kápuna. En hún var vissulega hökulaus.
Fyrrmátti nú vera.
LÍN Wheeler lagaði hárið
framan viö spegilinn.
Hún var nýkomin úr hár-
greiðslu og gekk illa að fá
hárið til að falla eðlilega á ný.
— Jæja, góða nótt, sagði ungfrú
Cullen.
Þegar hún brosti sáu þau rétt sem
snöggvast glampa á gullfyllingu. Bara
lítið, varla meira en eina eða tvær
fyllingar. Hún varð strax alvarleg aftur
og sleikti varirnar aðeins, eins og hún
hefði veriö að sjúga bragðgóðan mola.
Ungfrú Cullen gekk út og lokaði
hurðinni hægt en ákveðið á eftir sér.
— Þetta var ungfrú Cullen, sagði
Nóra Mackenzie. Hún kom ofan stigann
til að taka á móti þeim. — Hún er einka-
ritari Archs.
— Hann kæmist ekki af án hennar,
bætti hún við, rétt eins og þau vissu það
ekki.
ögn líkt Nóru. Elín botnaði ekkert i
því hvernig vinskapur þeirra Nóru haföi
enst öll þessi ár.
— Hún er nú ekki beint falleg, sagði
Jim.
Nóra hnyklaði brýnnar, henni gast
40 Vikan 23. tbl.