Vikan - 23.08.1979, Blaðsíða 21

„Svo virðist sem heiðursgesturinn sé
kominn,” sagði hún. „Listamaðurinn
sem allir talá um.”
Ég lagði höndina á handlegg hennar.
„Er hann mjög þekktur frú Buller-Hunt-
er? Ætti ég að þekkja verk hans ef ég
verð spurð?” spurði ég og vildi ekki vera
álitin kjáni.
„Hann var óþekktur, þar til hann
málaði myndina sem hefur tekið Lund-
úni með trompi. Hún er kölluð Falleg
ungfrú og er mynd af ungri stúlku við
ströndina. Ég hef ekki séð myndina per-
sónulega en hún er sú mest umrædda í
dag.”
Ég fann slagæð banka i hálsi mínum
um leið og ég reyndi að sjá i gegnum
mannþröngina. Örlögin gátu þó varla
verið svo kaldhæðin að láta það vera
Vaughan? Það var eins og fólkið hefði
fundið brennandi augnaráð mitt því það
sneri sér i áttina til okkar. Síðan fann ég
blóðið streyma eins og eld í gegnum lík-
ama minn og lita kinnar mínar rauðar
— því að þetta var hann. Ég veifaði blæ-
vængnum mínum í ákafa. Að nokkru
leyti til að fela mig og að nokkru leyti til
að kæla vanga mína. Síðan heyrði ég i
gegnum ákafan hjartsláttinn að frú Bull-
er-Hunter sagði mér að þau nálguðust.
Nú stóðu þeir fyrir framan okkur, Clive
og Vaughan. Minningarnar um vonir
mínar og skömm altóku huga minn um
leið og Clive kynnti okkur.
„Hr. Mowbray er frá Cornwall, Della,
svo að þið ættuð að hafa eitthvað til að
ræða um," sagði hann.
Ég hneigði mig en gat ekki fengið mig
til að líta hærra en að snyrtilegu skeggi
hans. Siðan fylgdi Clive frú Buller-Hunt-
er til rithöfundar sem hún hafði miklar
mætur á og við urðum ein eftir.
Ég leitaði ákaft i huga mér að ein-
hverju aðsegja og tókst loksins aðstynja
upp: „Mér skilst að ég ætti að óska þér
til hamingju með þá frægð sem þér hefur
nú hlotnast.”
Hann hló kuldalega. „Svo að nú er ég
nógu góður félagi fyrir fröken Dellu
Payne frá Faraós Hall. Fullkomin stakka-
skipti vegna þess að málningu var fyrir
komið á sérstakan hátt á strigabút. Og
þó ekki einu sinni þess vegna heldur þess
að nokkrir svokallaðir listfræðingar ráku
augun í myndina. Mér finnst það hjákát-
legt.”
Ég fann að hann hafði einnig orðið að
líða, svo að ég reyndi að safna kjarki og
sagði: „Ég vil biðja þig afsökunar á þeim
skammarlegu móttökum sem faðir minn
veitti þér, hr. Mowbray.”
Hann yppti öxlum kæruleysislega.
„Það var ekki þér að kenna, fröken
Payne, við skulum gleyma þessu. Hef-
urðu séð myndina mína, Fallegu ung-
frúna?”
Ég sagði honum að ég hefði ekki verið
i Lundúnum, það væri ferðalag sem við
frú Buller-Hunter hefðum ráðgert að
fara síðar meir.
„Það hafa verið myndir af henni i
dagblöðunum og unga stúlkan á mynd
inni ert þú, hvort sem þér líkar það eða
ekki.”
„En það getur ekki verið!" mótmælti
ég.
Augu hans rannsökuðu andlit mitt.
„Margir eiga ef til vill erfitt með að sjá
það því að ég málaði þig aðeins eins og
ég sá þig bera við ilia málaða og Ijóta
baðvélina sem alls ekki passaði inn í um-
hverfið, ekki fremur en ég gerði seinna
meir hjá föður þínum."
Ég var orðlaus en sem betur fór kont
James frændi einmitt í því. Eftir að hafa
óskað Vaughan til hamingju meðárang-
urinn, leit hann rannsakandi á okkur til
skiptis. „Hefurðu hitt frænku mína
áður?” spurði hann.
Ég gat mér þess til að faðir minn hefði
sagt honum frá ævintýri minu og beið
spennt eftir svari frá Vaughan.
„Eg hef þá ánægju, herra minn, en
það voru mjög stutt kynni."
Siðan varð Vaughan miðdepill sam-
kvæmisins og lofsyrðunum rigndi yfir
hann. Einhver talaði um að ég líktist
ungu stúlkunni á málverkinu og þá
spurði frændi minn hvort hann vildi
ekki mála af mér andlitsmynd.
„Það yrði skemmtileg viðbót við and-
litsmálverk okkar ef þú vildir vera svo
vingjarnlegur, hr. Mowbray."
Vaughan lýsti ánægju sinni yfir þess-
ari tilhögun og frændi minn heimtaði að
hann yrði gestur hans til að ég gæti setið
fyrir. Nú var ég komin í aðstöðu sem i
Cornwall hefði verið ómöguleg. Ég átti
að sitja ein með Vaughan svo klukku-
stundum skipti og hefði næg tækifæri til
að kynnast honum. Hjarta mitt tók að
slá örar. Hvað myndi koma út úr þessu?
Hver var framtið mín? Á morgun myndi
ég skrifa til Jennyar og segja henni frá
þessum breyttu örlögum minum.
Áttundi kafli.
Sterkari en gleði min yfir að sitja fyrir
hjá Vaughan var feimnin og skömmin.
Frændi minn lét frú Buller-Hunter og
Vaughan það eftir að velja kjólinn sem
ég ætti að vera í á myndinni.
Framhald í næsta blaði.

III
Enn aukin
þjónusta!
Ókeypis eyðublöð á afgreiðslunni:
Bíll: Sölutilkynningar, tryggingabréf, víxlar, afsöl.
Lausafé: Kaupsamningar, víxlar.
Húsnæði: Húsaleigusamningar.
Dagblaðið er smáauglýsingablaðið
Dagblaðið afgreiðsla Þverholti 11 sími 27022
Miðstöð smáauglýsingaviðskiptanna
Smáauglýsingaþjónustan.
WBIAniB
Dagblaðið er smáauglýsingablaðið Afgreiðsla Þverholti 11, sími 27022
34. tbl. Vikan 21