Vikan - 23.08.1979, Blaðsíða 23

r - >.<
Syrgfandur í Amsterdam fy/gja gamla bHnum sínum siðasta
spöiinn. Þair viija minna okkur á það að við kveðjum oft
bílarta okkar á nöturlogan hátt eftir dygga þjónustu.
Þessir Hollendingar vildu kveðja bílinn sinn á
þann hátt sem hann átti skilið.
Góður vinur fær þau
endalok sem hann á skilið
Hvað gerðir þú við gamla bílinn
þinn? Seldirðu hann eða hent-
irðu honum bara á haugana og
gleymdir honum? Nokkrir Hol-
lendingar voru trúir gamla bíln-
um sinum út yfir gröf og dauða.
Þeir jörðuðu hann með viðhöfn
— hálft I gamni og hálft í alvöru.
Kannski finnst ykkur þetta
hlægilegt. Syrgjendur sem fylgja
gömlum bíl til grafar. En þessum
Hollendingum fannst ósköp eðli-
legt að sýna góðum félaga virð-
ingu sína að loknu „ævistarfi”.
Enda eru áhöld um hvort við
eyðum ekki meiri tíma í að
hugsa um bílana okkar en vini
og fjölskyldu. Við hlustum
áhyggjufull eftir aukahljóðum
frá vélinni, hirðum hann vand-
lega og sjáum um að hann skorti
aldrei rétt „næringarefni”. Við
verjum hann gegn skemmdum
af mikilli hörku og menn fyllast
eldmóði er þeir lýsa öllum þeim
kostum sem nýi bíllinn þeirra
hefur til brunns að bera — eða
sameiginlegum ævintýrum. Og
hvað gerist svo þegar tímans
tönn vinnur á þessum góða vini?
Við sendum hann á haugana.
Skiljið þið nú hvað við eigum
við þegar við segjum að Hol-
lendingarnir hafi nokkuð til sins
máls?
34* tbl. Vikan 23