Vikan - 23.08.1979, Blaðsíða 7

skilnað. Þið þurfið að vita að það er við
skilnaðinn að allir verðleikar og gallar
manneskjunnar koma fram og raskast.”
Það ætti að vera mögulegt fyrir tvær
manneskjur, sem eiga barn saman og
komast að raun um að þær geta ekki lengur
búið saman, að finna skynsamlega lausn á
framkvæmd umgengnisréttar við skilnað.
Það krefst hinsvegar þess að foreldrar geti
unnið saman. Orðið samvinna er mjög
mikilvægt í þessu sambandi. Hún reynist
mörgum erfið. Það sem ætti að vera sam-
vinna er oft hrein deila. Deilan getur orsak-
ast af mörgu. Ef til vill er annar aðilinn
mótfallinn skilnaði og vinnur þess vegna
gegn hinum aðilanum. Ef til vill er framhjá-
hald og ný sambúð annars orsökin. Og ef til
vill hefur svo mikið gengið á í langan tíma
að skilnaður er endir á eilífu ósamkomulagi
og rifrildum. Samvinna er útilokuð.
Hver svo sem ástæðan kann að vera, er
það staðreynd að slæm samvinna er háð
því að skilnaðaraðilarnir sitja uppi með
óleyst tilfinningamál sem halda áfram að
móta þá eftir skilnað. Þessi tilfinningamál
koma sífellt upp á yfirborðið og hafa áhrif á
framkvæmd umgengnisréttar. Barniðskipt-
ir hér oft litlu máli. Tilfinningamál hinna
fullorðnu sitja í fyrirrúmi. Þess vegna
reynir svo sannarlega á persónulega eigin-
leika foreldra við skilnað.
- ■
Á barnið að fá sinn lögfræðing?
Erlendis hefur verið mikið rætt og ritað á
undanförnum árum um hvort barnið eigi
sjálft að fá eigin lögfræðing til að sjá um að
högum þess sé sem allra best borgið. Þetta
er sennilega í mörgum tilvikum bæði æski-
leg og nauðsynleg lausn, þar sem lögfræð-
ingur m.a. tryggir réttarstöðu barns.
Slíkur lögfræðingur gæti t.d. krafist þess
fyrir hönd barns að það þyrfti ekki að hafa
samband við móður/föður eftir skilnað ef
það þjónaði þörfum barnsins betur. Eða
gagnstætt: lögfræðingur getur krafist að
barn hafi samband við föður/móður þrátt
fyrir að annað foreldrið vinni gegn því.
Það er á hinn bóginn augljóst að hug-
takið lögfræðingur barns endurspeglar þá
afstöðu, að það þurfi lögfræðilega lausn til
þess að greiða úr flækjum og tryggja að
tekið sé tillit til barna. I þessu sambandi
hefur verið bent á, að æskilegra væri að
fjölskyldumeðlimir gætu fengið aðstoð til
þess að vinna saman, í stað þess að vinna
hvor gegn öðrum. Þetta ætti að gerast áður
en skilnaður er endanlegur og hefði í för
með sér að meira þyrfti að koma til en lög-
fræðileg aðstoð.
Einnig hefur verið bent á, að lögfræðing-
ur barns geti enn aukið á árekstra innan
fjölskyldunnar, þar sem þrír lögfræðingar
færu að reyna að leysa úr málunum í stað
tveggja.
Að lokum: Eitt er hafið yfir alla umræðu
í umgengnisréttarmálum. Barnið sjálft ætti
að hafa áhrif á framkvæmd umgengnisrétt-
ar þegar það er komið yfir vissan aldur.
Ekki síst vegna þess að það getur aldrei
þjónað þörfum barns að þvinga það til ein-
hvers sem það vill ekki sjálft. Og það vilja
fullorðnireinmitt gera — EÐA HVAÐ?
34. tbl. Víkan7