Vikan - 23.08.1979, Blaðsíða 51

Séra Þorleifur þótti einn frægasti kennimaður sinn
ar tiðar. og skal hér rifjað upp eitt dæmi um það hve
mikla trú menn höfðu á krafti kenninga hans.
Siglufjarðarskarð er milli Fljóta og Siglufjarðar. _
Sjálft skarðið er örmjótt og einstigi upp og niður. Þar
hafði sá ófögnuður legið í landi síðan á öndverðri 17.
öld, að menn urðu þar iðulega bráðdauðir. Þóttust
menn sjá i loftinu yfir skarðinu loftsjón einhverja sem
liktist svörtum skýflóka, sem í lögun var áþekkur
strokki. Þessi loftsýn sást þarna jafnt um hábjartan
dag sem um nætur. Þegar menn fóru yfir skarðið
steyptist skýflókinn niður á ferðamenn. Kom hann þó
aldrei nema á einn mann í senn. þó fleiri væru bæði á
undan og eftir, en reyndist jafnan bráður bani þess
sem fyrir varð. Þetta ágerðist þegar leið á 18. öldina
og varð mörgum mönnum að bana. Þó komust menn
oft klakklaust yfir skarðið.
Um 1730 hafði þessi ófögnuður haldist hér um bil i
heila öld og tók þá mjög að versna.
Þá bauð Steinn biskup Jónsson séra Þorleifi að halda
guðsþjónustu og bænagerð á skarðinu. Séra Þorleifur
var þá kominn að Múla og orðinn prófastur í Þingeyj-
arsýslu. Árið 1735 var altari reist á skarðinu og fór
séra Þorleifur þangað vestur og hélt þar guðsþjónustu
og var þar staddur mikill mannfjöldi. En eftir það
hvarf loftsýnin og hefur enginn beðið tjón af henni
síðan.
ENDIR.
34. tbl. Vikan 51