Vikan - 03.01.1980, Qupperneq 4

Jónas Kristjánsson skrifar fré Feneyjum, 3. grein
ViöStórasíki og
Ég fékk kökk í hálsinn, þegar hrað-
báturinn tók skriðið frá Feneyjum til
flugvallarins Marco Polo. Smám
saman hurfu hin fornu hús í húmið og
ég var enn einu sinni kominn til
nútímans, aldar flugvéla og bila.
Feneyjar eru alveg einstök borg,
ákaflega seiðmögnuð. Dálæti mitt á
henni er slíkt, að ég er ekki fyrr farinn
þaðan en mig langar þangað aftur.
Kannski þjáist ég af rómantískri ihalds-
semi.
Þeir fluttu út á sjó
Feneyjar urðu til i þjóðflutningum
miðalda. Strandverjar fyrir botni Adria-
hafs urðu leiðir á sífelldum árásum
farandþjóða og fluttu búsetu sína út i
sjó. Við getum ímyndað okkur miðalda-
myrkrið sem kallaði á svo róttæka
ákvörðun.
Feneyingar ráku niður staura i miðju
risastóru sjávarlóni og reistu hús sín á
staurunum. Þannig varð hafið sjálft að
borgarmúrum þeirra og þannig fengu
þeir frið fyrir innrásarherjum. En þetta
verk kostaði líka seiglu og dugnað.
t skjóli hafsins urðu Feneyingar
miklir farmenn og kaupmenn. 1 lok
miðalda voru Feneyjar orðnar eitt vold-
ugasta ríki heims. Aðmirálar hins fen-
eyska lýðveldis réðu lögum og lofum á
stórum hlutum Miðjarðarhafsins og öttu
kappi við volduga flota arftaka
Múhameðs spámanns.
Feneyingar græddu á tá og fingri. Þeir
reistu glæsilegar hallir og fagrar kirkjur i
lóninu sinu. Þeir stjórnuðu jafnvel
heilum krossferðum og gerðu Feneyjar
að arftaka Miklagarðs sem verslunar-
miðstöð heimsins.
Eftir endurreisnartímann fundust
nýjar álfur og Atlantshafið tók við af
Miðjarðarhafi sem þjóðvegur verslunar.
Þá rýrnaði veldi Feneyinga og Spán-
verjar og Portúgalir tóku við. En áfram
bjuggu Feneyingar við öryggi hafs og
flota, nánast ósigrandi vigi landherjum.
Vegna þessa öryggis eru Feneyjar enn
þann dag í dag likar því, sem þær voru á
dögum hinna heimsfrægu aðmírála.
Villtar hersveitir hafa ekki farið þar um
torg með blóði og eldi. Borgin er nú sam-
felldur minnisvarði um endurreisnar-
tímann.
Dagur Hua formanns
Engir bilar eru í Feneyjum og ekki
einu sinni reiðhjól. Skurðir og siki gegna
hlutverki gatna. Borgin er þéttriðin
samgönguæðum fyrir gondóla, hraðbáta
og venjulega báta. Þar gegna bátar
hlutverki leigubíla og strætisvagna,
vörubila og sendiferðabila.
Markúsarlón
Þatta var útsýnUJ mltt frá hótel
Monaco til kirkju hailags Gaorgs.
Hér ar hótel Monaco nnr og Harry's
Bar fj«r, indmht par á bakka
Markúsarlóns.
síkiö sést vitt um veg. Og þar getur þú
legið allan daginn úti í glugga og notið
tímans með því að horfa á umferð fólks
og báta.
Yfir þessu samgönguneti sjávarins er
annað net fyrir hina fótgangandi. Borgin
er þéttriðin húsasundum og óteljandi
tröppubrúm á mótum samgöngukerf-
anna beggja. Göngustígarnir eru eins og
gjár milli hárra og þéttra húsa, enda er
hver fermetri dýr í borg með rætur á
hafsbotni.
Hér er allt eldgamalt. Hið eina,sem
Útsýnið skiptir mestu
1 síðustu og næstsíðustu Viku sagði ég
þér frá veitingahúsum Feneyja,
matvælamarkaði og mataruppskriftum.
Nú er röðin koinin að gistingunni, hinni
nauðsyn ferðamannsins í hverri borg.
Þú þarft ekki endilega að borga mikið,
en þú getur líka gert þig gjaldþrota á
virðulegan hátt.
Þatta ar hótalstrandlangjan I
Faneyjum. Rauður hringur ar um
skyggir á fortíðina, er tískan. Ef nútíma-
fólkið klæddi sig í fatnað endurreisnar-
tímans, værum við í Feneyjum alveg
horfin á vit fortíðar. Um daginn var ég
svo heppinn að sjá anga af henni.
Sunnudaginn, sem ég snæddi á
Harry’s Bar og sagt var frá i síðustu
Viku, kom Hua formaður til Feneyja.
Hann var að minnast þess, að það var
Feneyingurinn Marco Polo, sem fann
silkiveginn til Kína og tengdi saman
menningu austurs og vestur.
Ráðstefnan mín var búin, þegar ég
opnaði gluggann letilega þennan morgun
á herbergi minu á hótel Monaco og
horfði út á Markúsarlón og Stórasiki. Og
mér brá óneitanlega, en þægilega.
Fyrir framan lónuðu heljarstórir,
útskornir og litskrúðugir bátar, fullir af
ræðurum í skarti endurreisnartimans.
Þetta var stórkostleg byrjun á stórkost-
legum hátíðisdegi, því að Feneyingar
tóku höfðinglega á móti Hua formanni.
hótsl Monaco á mörkum
Markúsarlóns og Stórasikls.
Ég skal játa, að ég hef ekki þorað að
heimsækja Feneyjar á annatíma
sumarsins. Ég er svo hræddur við
holskeflu ferðamanna og slæman daun
úr volgum síkjum. Október og nóvember
eru mínir mánuðir, jafnvel þótt ég þurfi
þá að hafa regnhlíf með.
í fyrstu heimsókn minni til Feneyja
bjó ég eins og lög gera ráð fyrir í tjaldi
úti á spilavitiseyjunni Lido. Þaðan er um
stundarfjórðungs ferð i strætóbáti inn að
Markúsartorgi. Tjaldstæðið var snyrti-
legt og rekið af góðu fólki.
Nú er öldin orðin önnur og ég búinn
að venja mig á ýmsan óþarfa lúxus. I
framhaldi af þvi ætla ég að segja þér frá
hótelum i Feneyjum. Meginregla mín er
sú, að gluggi hótelherbergisins þarf að
snúa út á Markúsarlón eða Stórasiki.
Ef þú færð ekki slíkt herbergi, er það
annaðhvort gluggalaust eða með
tveggja metra útsýni til næsta hús-
veggjar eða glugga. Aðeins við lónið og
Monaco er j>ott hótel...
Ég var búinn að segja þér frá morgni
mínum á hótel Monaco á degi Hua
formanns. Þetta hótel snýr út að Stóra-
síki og Markúsarlóni, um það bil 200
metrum og þremur mínútum frá
bryggju flughafnarbátanna og um það
bil 300 metrum frá sjálfu Markúsar-
torgi. Það er því best í sveit sett allra
hótela Feneyja.
Monaco er bæði fínt og frábært hótel,
sem ég mundi tæpast tíma að gista, ef ég
þyrfti sjálfur að borga. En ég var svo
heppinn um daginn að vera þar i heila
viku gestur sem ræðumaður hjá auðugri
italskri stofnun, sem heldur ráðstefnur
af ýmsu tagi.
Hafir þú efni á að borga 22.000
krónur fyrir eins manns herbergi og
34.000 krónur fyrir tveggja manna
herbergi að sumarlagi eða 18.000 krónur
fyrir eins manns herbergi og 27.000
krónur fyrir tveggja manna herbergi að
vetrarlagi, þá er Monaco sjálfgefið
hótelval í Feneyjum.
Þú veröur bara að gæta þess vel, að
herbergisglugginn snúi út að vatninu.

4 Vikan 1. tbl.