Vikan - 03.01.1980, Blaðsíða 27

þau séu að biðja um hana sjálf.
Það er með því að vita um
hegninguna að börn komast að
þvi hvað sé rétt og hvað sé
rangt. Þau nálgast siðferði
menningarinnar með því að
komast að því hvað sé leyfileg
hegðun og hvað ekki.
Á þessum aldri eru börn full
af réttlætiskennd. Allir foreldrar
7-12 ára barna kannast við
millimetraréttlætið. Ef t.d. á að
skipta súkkulaði verða bitarnir
að verða algjörlega jafnir,
þannig að ekki verði grátur og
gnistran tanna. Börn geta líka
endalaust talað um það hvað
þetta og hitt sé óréttlátt. „Þú
gafst honum meira en mér.”
„Hann fær alltaf meira en ég.”
„Þú ert alltaf að skamma mig,
aldrei hann,” o.s.frv. Umræður
um slíka hluti virðast hjálpa
börnum að gera reglur og
siðferði að sínu eigin.
Réttlætiskenndin getur veist
börnum erfið og verið orsök
árekstra á milli systkina, t.d.
þegar þau vilja setja millimetra-
mæli á það hvern foreldrunum
þykir vænst um. Það er alveg
fram að 12 ára aldri sem börn
setja jafnaðarmerki á milli
réttlætis og þess að þau fái alveg
eins og hinir. Þá fyrst geta þau
farið að skilja og taka tillit til
þess að fleira verður að koma til.
★