Vikan - 03.01.1980, Síða 44

Framhaldssaga
TÍMARNIR
BREYTAST
OG TCHLURNAR M
Þess vegna ke
vinningurinn í
milljón
Tímarnir breytast
bílar af
Honda Civic
ha
nur líklega engum á
ppdrætti SÍBS verð
crónu vinningar verð
Þess vegna verða
ininni gerð í aukavinh
iinn af þessum eftirs
óvart að hæsti
ur 5 milljónir og
a nú 25.
a þrír sparneytnir
ing í ár.
óttustu í dag.
Tímarnir breytas
SÍBS breytist vinni
Við höldum okkuk"
f jórum. Dreifum r
til 18750 vi
Ogenn sem fyrrer
til að styðja sjúká
En í happdrætti
rjgshlutfallið þó ekki.
við einn á móti
ær 650 milljónum
ihningshafa.
^fgangurinn notaður
til sjálfsbjargar.
9B
Starf SÍBS
felur í sér
aukið
öryggi fyrir
alla
landsmenn.
bók í b/aðformi
fæstá næsta b/aðsö/ustað
„Nokkrum. Ég ók stundum bílnum
hans Dermott, hann átti Cortínu, siðan
Zephyr og að lokum Mercedes rétt áður
en hann dó. Og svo ók ég Jagúar einu
sinni. Hvers vegna?”
„Ég átti Jagúar. Marcia átti Peugeot.
Hefurðu nokkurn tíma ekið Peugeot?”
„Nei, aldrei.”
„Veistu eitthvað um þá?”
„Ég veit að þeir eru framleiddir í
Frakklandi.”
„Victor — unnusti hennar — gaf
henni hann. Veistu eitthvað meira um
hvernig bíllinn er?”
„Ja. — Allur stýrisútbúnaðurinn er
öfugu megin við t.d. stýrisútbúnaðinn í
Jagúar.”
Einmitt. Þar hittirðu naglann á
höfuðið.”
Þegar þarna var komið þagði Noel svo
lengi að Claire, eftir að hafa litið framan
í hann, sótti tvöfaldan koníak í glas fyrir
hann.
„Hérna,”sagði hún, „fáðu þér.”
Hann tók við glasinu og starði niður í
gylltan drykkinn áður en hann sagði
hugsandi: „Veistu, að ég drekk ekki
mikið í raun og veru. Eg á við að ég get
bæði tekið það og látið það vera. Jafn-
vel siðastliðnar vikur —” Hann hló
gleðilaust. „Jæja, það væri synd að segja
að ég hefði ekki reynt en það virðist ekki
vera min björgunarlína. En hvað um
það.”
Noel fékk sér sopa, lagði frá sér glasið,
rétti siðan fram höndina og dró Claire
niður aftur, við hlið sér. „Ég vil hafa þig
hér,” sagði hann. „Ég get aðeins sagt þér
frá þessu ef ég þarf ekki að lita i augun á
þér.”
Eftir smáþögn tók hann til máls:
„Meðal áhorfenda þetta kvöld voru
nokkrir vinir minir, atvinnumenn eins
og ég sjálfur. Ég hafði ekki séð þá lengi.
Einn þeirra hafði meira að segja verið ár
i New York og var einmitt nýkominn
heim aftur. Þeir komu i búningsher-
bergið mitt eftir sýninguna, í góðu skapi
og hálfdrukknir. Þú veist hvað ég á við
— með flöskuna i hendinni og nokkra
vasapela undir beltunum. Jæja, en
svona var nú málunum háttað. Við
fengum okkur í glas á meðan ég
fjarlægði sminkið, siðan hellti einn
þeirra aftur í glasið hjá mér. Ég var alls
ekki drukkinn. Ég fann reyndar ekki
einu sinni á mér.
„Marcia kom inn til að athuga hvort
ég væri tilbúinn og það var ekki fyrr en
ég sá hana gjóta augunum illilega til
flöskunnar að ég skildi hvað var á seyði.
Hún hafði treyst því að fá far með mér
til Farnham og síðan myndi ég halda
áfram til London.
„Marcia var þreytt. Það erum við
alltaf á laugardagskvöldum. Svo að eftir
að vinir minir voru farnir byrjaði hún að
skammast. Þú veist hvað ég á við.”
Hann baðaði óþolinmóður út höndun-
um. „Maður segir svo margt sem maður
alls ekki meinar.”
44 Vikan I.tbl.