Vikan - 12.06.1980, Blaðsíða 20

Framhaldssaga
Hann vildi ekki fara til Fire Island.
Hann langaði ekki til að verða vitni að
öðru taugaáfalli. Hann skoðaði
bæklinga frá ferðaskrifstofum, sértilboð,
sem öll grundvölluðust á dvöl í tveggja
manna herbergi. Fyrir Ted þýddi það
sumarleyfi með skugganum sínum. Í
svona ferð yrði hann að vera yfir Billy
öllum stundum nema hann fengi
einhvurja af þjónustustúlkunum til að
gæta hans á kvöldin, svo hann gæti
pikkað upp stelpur á börum. Ekki
beinlínis neitt lúxusleyfi. Hann var
þreyttur. Sá tími sem hann var at-
vinnulaus hafði tekið á taugarnar og
Nanna og Gulli voru löngu
hætt að ræðast við, enda búin
að vera gift lengi. Ef þau yrtu
hvort á annað þá var það helst
til þess eins að koma einhverjum
andstyggilegum athugasemdum
á framfæri. Til að leysa það
vandamál sem óhjákvæmilega
kemur upp þegar fólk í sambýli
ræðist ekki við, höfðu þau hjón
tekið upp þann sið að skrifa
skilaboð á miða sem þau síðan
afhentu hvort öðru með kulda-
legum þjósti.
Eitt sinn vildi það til að Gulli
þurfti nauðsynlega að bregða sér
til útlanda og átti að mæta úti á
flugvelli árla morguns. Þar sem
síðan hafði hann unnið eins og þræll. Og
hann vissi að með Billy yfir sér allan
sólarhringinn yrði lítið úr hvíld eða
endurnæringu fyrir hann. Svo hann
ákvað loks að taka tveggja vikna frí i
ágúst, eyða fyrri vikunni með Ralph og
fjölskyldunni í Flórída, þar sem það var
löngu kominn timi til að fjölskyldan
sameinaðist, og svo mundi hann eyða
einni viku í New York. Hann gat hvilt
sig á meðan Billy var allan daginn i
sumarbúðum. Hann gat sofið, farið í
bíó, verið heima, borðað súkkulaðiís í
rúminu, horTt á sjónvarpið og slappað
af.
hann var morgunsvæfur í
meðallagi skrifaði hann miða til
ektakvinnunnkr og bað hana
vera svo góða að vekja sig
klukkan 6 næsta morgun.
Gott og vel. Nóttin leið og
Gulli vissi ekki af sér fyrr en
hann hrökk upp með andfælum
við hádegisfréttirnar í útvarp-
inu. Hann leit skelkaður i
kringum sig — allt var eins og
það átti að vera — nema hvað á
náttborðinu hans var miði sem á
var skrifað: „Klukkan er sex! Þú
áttað vakna.”
Óhugnanlegt, finnst ykkur
ekki?
EJ
Hann hélt þó stærstu fréttunum
leyndum fyrir Billy þar til þeir voru á
leið út á flugvöllinn. Raunar hafði hann
lagt á ráðin með mágkonu sinni um það.
—Billy, við förum líka og skoðum
Disneyland í Flórída.
Drengurinn rak upp stór augu. Hann
hafði séð Disneyland auglýst í
sjónvarpinu.
—Já, William Kramer. Þú færð að hitta
Mikka mús.
Ralph og Sandy tóku á móti þeim á
flugvellinum ásamt börnum sinum og
Dóru og Harold. Þau kysstu Billy af
áfergju, gáfu honum súkkulaði og svo
stóran poka af sælgæti að hinn afinn og
amman hefðu fengið slag við að sjá
hann.
Hann kom því til Fort Lauderdale
með munninn fullan af sælgæti og var
strax stóránægður með staðinn.
Áætlunin var sú að sofa á hóteli en eyða
dögunum í útisundlauginni við hús
Dóru og Harolds. Þeir fóru með
farangur sinn á hótelið en hittu siðan
fjölskylduna. Sandy hafði verið sýning-
arstúlka áður en hún giftist. Hún var
hávaxin, leggjalöng og rauðhærð og
blóðþrýstingurinn hjá öllum gömlu'
körlunum við sundlaug tengdafor-
eldranna hækkaði ískyggilega i hvert
sinn er hún birtist. Eldra barn þeirra.
dóttirin Holly, var líka hávaxin og
lagleg. Hún var orðin sextán ára og þeg-
ar komin með hinn töfrandi ólundarsvip
sem einkennir táningaár stúlkna. Sund-
laugarvörðurinn ungi féll strax svo
rækilega fyrir henni að fjöldi manns
hefði getað drukknað fyrir framan
nefið á honum án þess að hann tæki
eftir því. Sonurinn, Gerald, var fimmtán
ára, sterkbyggður en renglulegur
unglingur, sem steypti sér kollhnis ofan í
sundlaugina. Þau heilsuðu Ted með
kæruleysislegu „hæi” að hætti unglinga.
— Billy er alveg stórkostlegt barn. sagði
Sandy. —En þú litur sjálfur hörmulega
út.
— Gefðu mér smátima. Ég er enn ekki
farinn að borða matinn hennar mömmu.
Útlit mitt á eftir að versna að mun.
—Matur? Ég ætla ekki að elda neitt.
sagði Dóra yfir öxl sér, niðursokkin í
samræður við vini sina við sundlaugina.
— Ég get ekki eldað fyrir svona margt
fólk.
— Ralph ætlar að bjóða okkur öllum út
að borða. sagði Harold.
— Ralph, ég vil ekki láta þig fjármagna
uppihald mitt hér, sagði Ted.
—Vertu ekki að þessu. Ég skrifa megnið
af þessu sem risnu.
—Hvernig ferðu að þvi?
—Ekkert auðveldara.
—Ralph gekk til eins af vinum foreldra
sinna, horaðs, áttræðs öldungs, sem lá i
sólbaði á legubekk.
—Fyrirgefið, herra Schlosser. En ekki
vænti ég þess, að þér hefðuð áhuga á að
opna nýjar leiðir í áfengisviðskiptum i
Chicago?
—Ertu að gera að gamni þinu? Ég
mundi ekki einu sinni nenna að ganga til
næstu matvörubúðar til áfengis-
viðskipta.
—Þakka þér fyrir. Jæja, Ted, ég skráði
þetta í bókina mína sem viðskipta-
samtal: Ræddi möguleika á nýjum
leiðum i áfengisviðskiptum við herra S.
Schlosser í Flórida. Þetta er sem sagt
viðskiptaferð.
—Fjölskylda okkar er ekki alveg
gjörsneydd kimnigáfu. Hann benti á for-
eldra sína. — Hún er að vísu stundum
ómeðvituðen þó til.
—Þetta er hann Ralph minn, hann
verslar með áfengi og er orðinn stór-
jöfur á því sviði, sagði Dóra skömmu
seinna. — Og þetta er Ted, hann selur
karlmannafatnað.
Billy lék sér að báti i sundlauginni, en
þegar hópur af börnum stökk ofan í
hana og skvetti vatni i allar áttir flýði
hann tilTed.
—Við erum óaðskiljanlegir, sagði hann
við Sandy með samblandi af stolti og
gremju.
Ted hafði talað við fóstru Billys áður
en leikskólanum lauk. Henni fannst
hann sætta sig vel við hlutskipti sitt.
—Hann virðist vera fullkomlega eðlilegt
bam, sagði hún.
Það stakk hann að hún skyldi segja,
„virðist vera".
—Er hann ekki of feiminn?
—Börn eru jafnólik og þau eru mörg.
Sumum foreldrum finnst að börn þeirra
séu of frek.
Og þarna sat Billy í fanginu á honum
og varla hægt að segja að hann væri
frekur. Hann gerði sér grein fyrir að það
gæti verið að hann fylgdist of mikið með
honum. En hvernig var annað hægt með
drenginn yfir sér alla stund?
Hann svaf í þrjá tima um nóttina.
Billy hraut og það skrölti í loftkæling-
artækinu. Klukkan ellefu næsta morgun
uppgötvaði Billy að hann gat líka steypt
sér kollhnís ofan í laugina ef pabbi hans
var þar fyrir og greip hann áður en hann
lenti í vatninu. Eftir hálftima i þessum
leik var Ted orðinn svo þreyttur að
hendur hans skulfu. Það kom til smábar-
daga milli Billys og hinna barnanna
vegna leikfanga. Þau tóku bátinn hans
en Ted skakkaði leikinn af hinni mestu
RAUNIR
ÞREYTTRA
HJÓNA
Hjónabönd geta verið góð, það vita allir sem eru
vel giftir. Hitt vitá þeir sem eru illa giftir að hjóna-
bönd geta tekið á sig hinar óhugnanlegustu
myndir þegar verst lætur. Sagan um Nönnu og
Gulla sannar það.
20 ViKan 24. tbl.