Vikan - 12.06.1980, Qupperneq 44

£ÓgéSÉT’g
óteljandi ^
möguleikar
í uppsetningu
AKLÆÐI EFTIR EIGIN VALI
Framhaldssaga
málsins. Ef svo hefði verið, hefði verið
hægt að komast hjá ýmsum fleiri dauðs-
föllum.
Farðu yfir Signu hjá Pont des Inva-
iides, eftir Boulevard de la Tour
Maubourg. og beygðu til vinstri eftir
Avenue de Tourville. Það er að segja,
ef þessi nöfn eru ennþá til. Parísarborg
er einstakur nafnabreytingastaður.
Farðu yfir Place Vauban og suður
eftir Avenue de Breteuil. Þá kemurðu að
gatnamótum, þar sem mætast Rue de
Sévres, Boulevard Garibaldi og ein gata
enn, sem liggur í suðvestur. En sunnan
þessara gatnamóta er Boulevard
Pasteur, sem skerst í miðju af Rue de
Vaugirard. Og næstum því þar sem göt-
urnar skerast stendur hús, sem hefur
margsinnis verið gert upp að utan, en er
trúlega ekki á merkilegri aldri en áttrætt.
í endurbyggðum innviðum undir dauf-
legu ytra borðinu fer frant starf tvö eða
þrjú hundruð manna I samræmi við
næstum fáránlegar öryggisreglur, sem
settar hafa verið til að þóknast allt að því
fjandsamlegri borgarstjóm. Þetta eru
aðalstöðvar stofnunar, sem er kunn
undir ensku skammstöfuninni UNOCO,
en gegnir hér I Frakklandi réttu nafni
sínu: l’Organisation des Nations Unies
pour le Controle de lOccultisme
(ONUCOI. Hér er framkvæmdastjóri,
starfslið sérfræðinga og tæknimanna og
skrifstofa, sem sér um njósna- og rann-
sóknarkerfi um heim allan. Hér hittist
allsherjarráð stofnunarinnar til að
kanna gögnin, sem þvi hafa borist, og
ákveða frekari störf. Og hér er breska
deildin í herbergjum 41 til 47, en hún
vinnur náið með OIB hjá New Scotland
Yard. Þegar þetta gerðist var herbergi
43 skrifstofa yfirrannsóknarmannsins
Ronald Jackson. Varamaður hans, Alun
Griffiths, var I herbergi 44. Báðir menn-
irnir höfðu áður starfað hjá lögreglu
höfuðborgarinnar, og báðir höfðu
strengt þess heit að láta allt að þvi hvað
sem var sitja á hakanum fyrir baráttu
sinni við myrkravöldin.
Það var laust eftir hádegi á sunnu-
degi, að fréttirnar um dauða Willis bár-
ust og seinni viðvörunin kom frá Friars
Hill með sjálfvirku senditæki. Siðar um
kvöldið kom beiðni um upplýsingar. Þá
var Jackson að leita sér að matsölustað
nálægt Jardin d’Acclimatation í Bois. I
fylgd með honum var nýjasta tilraun
hans til alþjóðlegra samskipta. ungur
bókmenntafræðinemi frá Sorbonne,
Gaby Deschamps, dökkhærð, ástríðufull
og nýkomin til Parísar frá Rochefort-
sur-Mer I Charente-Maritime. Þegar
kalltækið hans gaf frá sér merki, horfði
hún döpur á hann undan dökkum brún-
um.
,.Ah. non! C’en est trop! Le
dimanche..."
„Ég verð að hringja.” Hann greip um
handlegg hennar og gekk hröðum
En nú var hægt að stíga næsta skref.
Síðla sunnudagsins var beðið um upplýs-
ingar frá UNOCO í París. Sjöundi dul-
málslykill var notaður og skeytið var
merkt Meö forgangshraði.
Wall og Hassall voru einnig kallaðir
til fundar hjá Yard-inum síðla sunnu-
dagskvölds. Þeim var sagt, hvað búið
var að gera, og er þeim voru sýnd nöfn-
in, sem send voru til UNOCO, sagði
Wall: „Hassall, réttu mér listann yfir
gestina hjá Meadowson.” Og þegar list-
arnir tveir lágu fyrir framan hann á
borðinu, merkti hann við nöfnin fimm,
sem voru á þeim báðum: Jan Unter-
meyer, Hans Stiebei, Pierre Lecoq, Elke
Magnusson og prófessor James
Strachan.
Eitt nafnið birtist hvorki á lista lög-
reglunnar eða á Meadowson-listanum.
Það var nafn sir Clive Ritzell, níunda
barónetts I Vail Park I Surrey-sveit. En
þó svo hefði verið, er vafamál, að þeir
hefðu gert sér fulla grein fyrir þýðingu
þess, frekar en þeir sáu þýðingu
skemmdanna á garðdyrum Meadow-
sons, að minnsta kosti ekki á þessu stigi
44 Vikan 24- tbl.