Vikan - 24.12.1981, Qupperneq 36

(r. -"-4
Fimm míHútur meö Willy Breinholst tr@7 \Vj

Heimsókn á
glæsilegt heimili
Það er alltaf gaman að sjá
hvernig aðrir búa, sjá ný
heimili, fá nýjar hugmyndir,
nýja strauma. Við Maríanna
hlökkum alltaf óskaplega til
þegar okkur er boðið til fólks
sem við höfum ekki komið til
áður. Eins og til dæmis um
daginn, þegar við komum í
fyrsta skiptið til nýju vinanna
okkar, Nabelkrantsfjölskyld-
unnar, sem við hittum á hóteli í
Palma á Mallorka.
— Já, verið þið svo velkomin
og gangið í bæinn og látið bara
eins og þið séuð heima hjá
ykkur! sagði Nabelkrants þegar
hann tók á móti okkur með bros
á vör. Það var strax komin
þægileg stemmning.
— Nei, sagði Maríanna áður
en hún var búin að losa sig við
yfirhöfnina, en hvað þetta er nú
annars yndislegt veggteppi. Er
þetta rýa?
— Já, sagði frú Nabelkrants
og kinkaði kolli, við keyptum
þetta í Finnlandi þegar
maðurinn minn var á ráðstefnu
þar, þetta er einmitt sama
mynstur og á teppinu sem
finnski forsetinn hefur hangandi
á veggnum bak við skrifborðið
sitt.
— Þú segir ekki?
Ég féll í stafi af hrifningu yfir
gamalli eikarkistu, sem var
málmslegin.
— Ég þori að veðja að þessi
kista er ekki minna en tvö
hundruð ára gömul, sagði ég.
1762, sagði Nabelkrants, ég
fann hana á uppboði á Jótlandi
einu sinni. Fólkið úti á landi
hefur ekki hundsvit á gömlum
kistum. Maðurinn sem seldi mér
hana hafði notað hana til að
geyma útsæði í! Ég fékk hana á
98 krónur!
— Já, og ef þú keyptir hana
hjá fornminjasala núna yrðir þú
að blæða að minnsta kosti 2000
krónum, sagði ég svona til að
komameð tilgátu.
— Það er ekki svo fjarri lagi,
sagði Nabelkrants.
Siðan fórum við inn í stofu.
En hvað þetta er dásamlegt
teppi, sagði Maríanna. Er þetta
Hamadan? Eða Tabris?
— Nei, þetta er Bidjar. Við
erum eiginlega nýbúin að fá það.
Þú veist ekki hvað það er erfitt
að finna nákvæmlega það rétta.
Við eigum teppi fyrir að minnsta
kosti hundrað þúsund krónur
hér heima! En þú veist hvernig
það er þegar maður kaupir ekta
teppi!
— O, sagði ég, það hlýtur að
vera dýrt spaug.
— Nefndu það ekki! sagði
Nabelkrants og brosti, við erum
að minnsta kosti ánægð með
teppið og það er það sem skiptir
máli.
Nabelkrants, og ef maður á
nokkrar krónur aflögu í
vasanum þá skemmast þær ekki
ef maður setur þær í teppi. Það
er að minnsta kosti skárra en að
horfa á eftir annarri hvorri
krónu beint í skattana.
— Hefurðu séð þetta? greip
Maríanna fram í og togaði i
handlegginn á mér, sjáðu
Sevreslampann þarna! Einmitt
eins og ég hef alltaf óskað mér.
Hann er nú líka frábær. Þetta er
Sevres, er það ekki?
— Það hefði maður nú
haldið, mín kæra! sagði frú
Nabelkrants brosandi,
maðurinn minn fann hann í
Frakklandi í fyrra.
Hann hafði verið í höll í
Clermont — Ferrand. Hann
heldur því nú fram að hann hafi
fengið hann á 800 krónur, en...
— Heppelwhite! hrópaði ég
upp yfir mig og leit inn í borð-
stofuna, ja, það er eitthvað við
svona húsgögn sem
maður bara stenst ekki. Við
erum reyndar sjálf með borð-
stofuna i Heppelwhite stíl. En ég
— Já, og svo heldur það verð-
gildi sínu, samsinnti ég.
— Einmitt, sagði
36 Vlkan SZ. tbl.