Vikan - 24.12.1981, Qupperneq 49

GIRNDAR
LEGT
GÓÐGÆTI
— fýsnafæði frægra kvenna
Hungraðir elskendur hafa um aldaraðir
bruggað mökum sínum hollfæði, mat og
drykk sem átti að vekja blundandi fýsnir
og skerpa holdið til dáða. Reyndar
snæða ástleitin pör ekki lengur skarp-
kryddað krókódílakjöt eins og kunnáttu-
samir Rómverjar gerðu á öldum áður.
Miðaldamenn hámuðu í sig hjartar-
punga og hanakamba áður en hvílu-
brögð hófust en ekki tíðkast sá siður
lengur. Lostæti þykir samt sem áður vel
til fallið að kynda ástarbálið, ennþá
gildir magamálið. Aðeins örfáir bunu-
lækjarandstæðingar hafa annan hátt við
að komast í svellandi stuð, þeir kveikja
bara á vídíóinu.
Enn þykja kúlusveppir góðir fyrir
andann og holdið, þeir voru I hávegum
hafðir þegar á rókókó-tímanum. Þessa
bragðmiklu sveppi notaði hinn heims-
frægi franski matargerðarlistamaður
Escoffier til að reiða fram sérrétt fyrir
elskendur. Ekki er ólíklegt að hann hafi
ennfremur ráðlagt þeim að sporðrenna
svo sem eins og einni tylft af ostrum.
Neysla ætiþistla (sem nefnast einnig
bakkusarplöntur), spergla eða flatbauna
örvar menn til innanhússævintýra.
Sóllaukur og anís ýta vel við æxlunar-
fýsninni og í sumum tilfellum geta
venjulegar matarkryddjurtir komið að
notum. Eða eins og náttúru-
fræðingurinn Mattiolus orðaði það á
miðöldum: „Baldinn verður sá er bleik-
jurtar neytir." Sams konar staðhæfing
heyrist stundum um seljurótina.
Manneldisfræðingar nútímans telja
engar sönnur hafa verið færðar á ertandi
áhrif þessara náttúruafurða sem við
höfum hér talið fram. Þeir munu þó ekki
frábitnir þeirri kenningu að rétt samsett
fæði sem inniheldur mikið af eggjahvítu-
efnum efli kyngetuna. Þær sögufrægu
meyjar sem skrifaðar eru fyrir eftir-
töldum ástarréttum vissu þetta. Upp-
skriftir þeirra, allt frá Madame
Pompadour til Marilynar Monroe, eru
auðugar af eggjahvítu.
52. tbl. Vikan 49