Vikan - 03.05.1984, Blaðsíða 26

15 Spennusaga
Nedra Tyre
John Johnson vissi aö hann
varö að myröa konuna sína. Hann
neyddist til þess. Þaö var það eina
sem hann gat. Svo mikla tillits-
semi varö hann að sýna henni.
Skilnaöur kom ekki til greina.
Það voru engar forsendur. Mary
var góö og lagleg og skemmtileg
og haföi aldrei litiö á annan mann.
Hún hafði aldrei rifist í honum öll
þeirra hjúskaparár. Hún eldaöi
frábæran mat og spilaöi bridge
vel. Þaö var engin húsmóöir í
bænum jafnvinsæl og hún.
Þaö var sorglegt aö þurfa að
myrða hana. En hann ætlaöi ekki
aö svívirða hana með því aö segja
henni aö hann vildi skilja við
hana, ekki eftir aö þau höföu
haldiö upp á tuttugu ára
hjúskaparafmæli — fyrir tveimur
mánuöum — og óskað hvort ööru
til hamingju með að vera ham-
ingjusömustu hjón í öllum heimin-
um, skálað í kampavíni fyrir
framan hrifna vini og heitiö hvort
ööru eilífri ást. Þau sögöust vona
að guö yröi svo góður að hann
leyföi þeim að deyja saman. Nei,
John gat ekki hent Mary frá sér.
Slíkt geröu dónar einir.
Mary gæti ekki lifaö án hans.
Auðvitað hefði hún verslunina á-
fram, sem haföi gengiö ágætlega
frá því aö hún opnaði hana, en hún
var ekki ein af þeim konum sem
gera starfiö aö lífsstarfi. Þaö haföi
veriö góö hugdetta að opna
verslunina þegar Greer-húsið við
hliðina á þeirra húsi var sett á
sölumarkaðinn. Það voru engar
endurbætur geröar nema hvað
hluti var brotinn úr veggnum svo
aö þaöan yrði innangengt í þeirra
hús. Mary sagöi að þaö yröi gott
fyrir sig að hafa þessa verslun á
meðan elsku maðurinn hennar
væri aö vinna. Það skipti hana
engu máli aö hafa búö þó aö hún
væri ágæt kaupsýslukona. John
kom sjaldan inn í verslunina. Hon-
um fannst alltof mikið þar inni.
Honum leið illa þar. Allt var
hlaðiö af húsgögnum og eitthvað
svo brothætt.
,,Já, Mary haföi áhuga á
honum en ekki versluninni. Hún
yröi að hafa eitthvað annað en
verslunina til að lifa góöu lífi.
Hún hefði engan til að fara meö
á hljómleika eöa í leikhús ef hann
skildi viö hana. Kvöldveröar-
boöin, sem hún skemmti sér svo
vel í, yrðu líka úr sögunni. Hún
yröi ein og fráskilin og myndi þar
meö lenda í hópi piparmeyja og
ekkna sem var boðiö í hádegisverð
en ekki kvöldverö.
Hann gat ekki fengið af sér að
láta Mary lifa slíku lífi þó aö hann
væri sannfæröur um aö hún gæfi
honum eftir skilnaö ef hann bæöi
um hann. Hún var svo góð og
skilningsrík.
Nei, hann ætlaði ekki aö auö-
mýkja hana meö því aö biöja hana
um skilnað. Hún átti betra skilið
af honum.
Ef hann heföi ekki hitt Lettice í
viðskiptaferöinni til Lexington!
En hvernig gat hann séð eftir slíku
kraftaverki? Hann var nýr maður
og haföi allur lifnaö viö á þessum
sex vikum sem hann hafði þekkt
Lettice. Honum fannst hann eins
og blindur maður sem haföi fengiö
sjónina eftir aö hann kynntist
Lettice. Og þaö stórkostlega var
aö Lettice elskaði hann og vildi
giftast honum — og hún var frjáls.
Og beiö.
Og heimtaöi.
Hann varö aö einbeita sér að
því aö losna viö Mary. Hann hlaut
aö geta séö um smáslys vand-
ræöalaust. Þaö væri best aö gera
það í versluninni, innan um allt
draslið, innan um þessi þungu
marmaralíkneski og ljósakrónur
og hlóðagrindur hlaut hann aö
finna eitthvað sem hann gat notað
til að koma elsku Mary sinni til
himna.
„Þú veröur aö segja konunni
þetta, elskan,” sagði Lettice þeg-
ar þau hittust næst á eftirlætis-
hótelinu þeirra í Lexington. „Þú
verður aö biöja hana um skilnað.
Þú verður að segja henni frá
okkur.” Rödd Lettice var svo lág
og hljómfögur aö John fannst
hann vera dáleiddur.
En hvernig átti hann aö segja
Mary frá Lettice?
John skildi ekki einu sinni
hrifningu sína á Lettice.
Mary var aölaöandi, Lettice
glæsileg. Lettice var ekki jafn-
lagleg eöa töfrandi og Mary. En
hann stóöst hana ekki. Hann var
heitur elskhugi í návist hennar en
tillitssamur eiginmaöur með
Mary. Hann lifði lífinu út í ystu
æsar meö Lettice því að ekki eitt
af öllum árunum með Mary
jafnaöist á viö dag meö Lettice.
Lettice var höfuöskepnurnar
fjórar, eldur, vatn, jörð, loft.
Mary var — nei, hann gat ekki
gert neinn samanburö. Til hvers
var líka að bera þær saman?
Um leiö og hann ætlaði að
stinga upp á því viö Lettice aö þau
færu á barinn sá hann Chet
Fleming koma inn á hóteliö. Hvaö
var Chet Fleming að gera í
Lexington? En allir gátu fariö allt,
því miður fyrir ástfangiö fólk. En
Chet Fleming haföi hann síst af
öllum viljaö sjá því aö hann var
maðurinn semmyndi geramest
úr því að sjá John meö annarri
konu. Hann var kjaftaskur sem
myndi segja konu sinni og vinum,
lækni sínum og kaupmanninum,
bankastjóranum og lög-
fræðingnum allt af létta. Mary
hlyti að frétta þaö. Hún átti betra
skiliö.
John hnipraöi sig saman viö
hliðina á Lettice. Chet hékk viö
borðið. John gat ekki verið svona
öllu lengur, Chet hlaut að sjá þau
Lettice. John afsakaöi sig og fór
yfir að blaðagrindinni í horninu og
faldi sig þar þangað til að hann sá
Chet fara upp í lyftunni.
Þau sluppu naumlega í þetta
skipti.
John varö aö gera eitthvaö til
26 Vikan 18. tbl.