Vikan - 03.05.1984, Blaðsíða 35

Draumar
Vanskapað
barn
Kœri draumráðandil
Mig langar til þess að biðja þig
að ráða eftirfarandi draum:
Mér fannst ég vera stödd í
heimsókn hjá vinkonu minni.
Hún er ófrísk núna en mér
fannst hún vera búin að eiga.
Mér fannst vinkona mín vera sér-
staklega falleg og hún var í fal-
legri, hvítri blússu. Eg sþurði
hana hvernig fæðingin hefði
gengið og hvort barnið hefði
verið stelpa eða strákur. Þá varð
hún mjög döþur, tók utan um
mig og grét og sagði að barnið
hefði verið hræðilega vanskaþað,
útlimirnir afskræmdir. Svo
fannst mér tungan í barninu vera
svo ofboðslega stór. Ég vissi ekki
hvort barnið var strákur eða
stelpa.
Lengri var draumurinn ekki en
þetta er sá allra skýrasti draumur
sem mig hefur dreymt.
Með fyrirfram þökk,
S.
Langlíklegast er að þessi
draumur endurspegli mjög
venjulegan ótta sem er ríkur í
mörgum varðandi ófædd börn,
eigin og annarra. Og sé svo er
þetta ekki tákndraumur. Þú
þarft ekki að hafa hugsað neitt
sérstaklega um þetta ófædda
barn þó kvíðinn birtist í draumi.
Hann er mjög algengur.
Ráðning á þessum draumi er
til en þar sem á aðeins einu tákni
er að byggja, og daufum endur-
ómi frá öðru tákni, þá telur
draumráðandi að draumurinn sé
ekki endilega táknrænn. En
merkingin í draumnum er svo
ágæt að það er gaman að leyfa
henni að fljóta með og vona bara
að þetta sé tákndraumur þegar
allt kemur til alls. Það á nefni-
lega að vera hverjum þeim til
einstakrar gæfu sem birtist
vanskapaður í draumi og þess
vegna er merking draumsins
hinu ófædda barni fyrir einhverj-
um stórvirkjum og afrekum í
framtíðinni.
~V*i Skop
— Mamma, ég er með magaverk,
sagði Sigga litla, sex ára.
— Það er bara af því þú vildir
ekki borða matinn þinn. Maginn
er tómur!
Skömmu síðar kom pabbinn
heim og kvartaði sáran yfir því að
hann hefði haft höfuðverk allan
daginn. Þá gall í Siggu litlu:
— Það er bara af því aö höfuðið
ertómt!
— Trúið þér á ást við fyrstu sýn,'
fröken?
- Nei!
— Gætumviðþáhistámorgun?
— Heyrðu Kalli! Ég er að fá
undirhöku! sagði konan við mann-
inn sinn.
Jæja, góða mín, hefur hin upp-
runalega haft of mikið að gera
ein. . .!
— Góðan dag, fröken, ég held
að við höfum hist áður. Gæti það
ekki hafa verið í dýragarðinum?
— Það er mögulegt. I hvaða
búri ertu vanur að vera?
Aumingja Hans gamli. Hann
lagði peninga til hliðar til elliár-
anna og nú getur hann ómögulega
munað hvor hliðin það var!
María litla vaknaði klukkan tvö
að nóttu:
— Segðu mér sögu, mamma,
sagöi hún.
— Bíddu svolítið, góða mín.
Bráðum kemur hann pabbi þinn
og þá færðu að sjá leikrit.
Kennarinn: Hvernig getur þú
sannað að jörðin sé hnöttur?
Stína: Eg hef aldrei sagt að hún
sé það!
Kennslukonan sat og talaði við
börnin í fyrsta bekk um heimili
þeirra og systkini.
— Og hvað eruð þiö nú mörg
heima hjá þér, Sonja mín?
— Viðerumtólf systkinin.
— Almáttugur. Það hlýtur að
kosta foreldra þína mikla
peninga.
— Nei, þau hafa alls ekki ráð á
að kaupa okkur. Þau búa okkur
bara til sjálf.
Svo var það lögregluþjónninn
sem stöðvaði ökumanninn er hann
kom út úr hringtorginu:
— Heyrðu mig, góði maður! Þú
ókst öfugan hring á hringtorginu.
Sástu ekki örvarnar?
— Örvarnar?! Fyrirgefðu. ..
hikk. . . herra lögregluþjónn, en
ég sá nú... hikk. .. ekki einu
sinni indíánana. . .!
A: Eg sá mann sem var svo
hræðilega líkur asna.
B: Nú, svo þú hefur litiö í spegil
nýlega.
Hann: Það er ein spurning sem
hefur brunnið á vörum mínum í
margar vikur!
Hún: Jæja, og ég hef haft svariö
á reiðum höndum í marga
mánuði. . .
Dómarinn: Það er sagt að þú
hafir slegið ákærandann í höfuðið
meðvínflösku!
— Já, herra dómari, en mér
datt ekki í hug að hann myndi rot-
ast, því þetta var nú bara flaska af
léttvíni. . .!
Svo var það strákurinn sem kom
þjótandi inn á bensínstöðina með
dunk í hendinni.
Strákurinn: — Ég ætla að fá
bensín fyrir 1000 kall í hvelli. Það
er kviknað í skólanum!
— Nei, hvernig getur þetta
verið? Þrjátíu kall fyrir tvær nátt-
skyrtur? spurði Skotinn sem kom
að sækja tau í þvottahúsið.
— Þú gleymir nú öllum
sokkunum og vasaklútunum sem
þú hafðir troðið í skyrtuvasana.
Víðfrægur pólfari í blaðaviðtali:
— Birgðirnar voru allar
uppurnar, við vorum búnir að
borða hundana. Loks urðum við að
leggja okkur stígvélin til munns.
Eg var sá eini sem liiði af. Eg nota
stígvél númer 52!
Maöur nokkur var sendur í
fyrstu geimferðina til Venusar.
Fljótlega eftir að hann var lagður
af staö út í geiminn rofnaði allt
fjarskiptasamband við hann.
Fréttist nú ekkert af manninum
fyrr en allt í einu að geimfariö
lenti í höfninni í New York. Æstir
blaöamenn voru komnir á vett-
vang þegar hann skreiö hund-
blauturá land:
— Segðu mér, er líf á Venusi?
— Ja, líf og ekki líf. Þaö er ágætt
á föstudögum og laugardögum, en
sunnudagseftirmiðdagarnir eru
alveg dauðir!
Tveir borgarskæruliðar á tali í
ónefndri borg á Italíu: — Heyrðu,
þú átt að sprengja upp rikislista-
safnið!
— Það get ég ekki, ég á ekki
nema 500 lírur og það kostar
þúsund inn!
— Heyrðu, þú verður þá bara að
gera það á miðvikudag, þá er frítt
inn!
Suður-Ameríkani var fyrir rétti,
sakaður um að hafa keypt kókaín
til útflutnings. Hann játaði...
strax.
Það var ekki um annaö aö ræöa.
Dómarinn hafði selt honum það.
Enskur hefðarpúki var á ferð í
New York fyrir allmörgum árum.
Bandarískur vinur hans sýndi
honum það markverðasta í borg-
inni.
— Þetta er hæsti skýjakljúiur í
heimi, sagöi Kaninn.
— Athyglisvert.
— 72hæðir!
— Merkilegt.
—Utsýnið af efstu hæðinni er
einstakt!
— Svo...?
— 43 lyftur!
— Virkilega?
— Byggt úr steinsteypu, stáli og
gleri, eldur fær ekki grandað því.
— Hryggilegt!
Tvær mannætur stóðu inni í
myrkviðum skógarins. Flugvél
flaug yfir og úr vélinni svifu
nokkrir menn í fallhlífum.
— Sko, matarpakkar! sagöi
önnur mannætan þá við hina.
Þrír fangar sátu í fangelsi í
Austur-Þýskalandi. Þeir voru að
tala um hvers vegna þeir sætu
inni:
—Eg kom tíu mínútum of seint í
vinnuna og sit inni fyrir svik
gagnvart ríkinu.
— Eg kom tíu mínútum of
snemma í vinnuna og sit inni fyrir
njósnir.
— Eg kom á réttum tíma í vinn-
una og þá komst upp að ég átti
vestur-þýskt úr!
18. tbl. Vikan 35