Vikan - 03.05.1984, Blaðsíða 51

karlarnir í smóking. Þungur ilmur
lá í loftinu, skartgripir glitruöu og
konurnar litu út eins og auglýsing-
ar fyrir snyrtivörur. Ég leit á
Ástríöi. Hún var í gömlu svörtu
kápunni sinni, ég í gallabuxum og
vatteraðri kápu — varla viöeig-
andi innan um alla þessa dýrö.
Ástríður lét eins og hún sæi ekki
augnatillit mitt, gekk að næsta
þjóni og þáöi umsvifalaust hjá
honum kökubita. Vék sér síöan að
öörum og fékk kampavín aö
drekka með. Benti mér aö gera
hiö sama og blikkaði ööru aug-
anu. Ég sá að hún var að springa
úr hlátri.
Ég tók á mig rögg og fékk mér
kampavín og köku, gekk síöan um
sali með Ástríði og ræddi mál-
verkin fjálglega. Ég reyndi aö
vera mjög alvarleg á svip, rétt
eins og ég hefði vit á málverkum.
Viö vorum sammála um aö mál-
verkin væru ekkert sérstök. Þetta
voru hálfgeröar glansmyndir af
frægasta fólki Érakklands og ná-
grannalandanna: Mitterrand,
Karólína prinsessa, D’Estaing og
Isebelle Adjani.
Þaö var hins vegar miklu meira
gaman að skoöa fólkið sem kom til
aö horfa á myndirnar af þessum
mikilmennum. Þetta gegnumríka
fólk stóö í hópum og talaði saman
en var greinilega meö hugann
fyrst og fremst við eigiö útlit og
framkomu.
Viö drukkum meira kampavín
og borðuðum meiri kökur, héldum
síöan áfram ferð okkar á mat-
staðinn, settumst þar og hlógum.
Hvílík upplifun.
Viö Ástríöur vorum ekki saman
nema viku í París — buðum hvor
annarri heim að henni lokinni. En
ég bjóst svo sem ekkert við að
hitta hana aftur. Maöur veit aldrei
hvaö þessir útlendingar meina
meö heimboöum sínum. Einn dag-
inn hringdi hún hins vegar, var
stödd í borginni og langaöi aö hitta
okkur vinkonurnar. Viö drifum
okkur á SAS hóteliö, fínasta hótel
Kaupmannahafnar. Þar var
Astríður meö vinkonu sinni. Viö
gripum andann á lofti yfir fín-
heitunum á hótelinu. Þetta var nú
klappstólar verð 687 krónum
vinnulampar verð 362 krónum
pottar verð frá 430 krónum
Opið: til kl. 21 á fimmtudögum,
til kl. 19 á íöstudögum,
írá kl. 9 - 12 á laugardögum
Laugavegi 13, sími 25808.
eitthvað annaö en í París þó þaö
væri ágætt. „Þetta er ekkert svo
dýrt,” sagði Astríöur. Hún haföi
rekist á auglýsingu í blaði, ódýrar
helgarferðir til Kaupmannahafn-
ar. Og ákvaö aö skella sér.
Grafalvarleg svaraöi hún spurn-
ingunni um það hvert hún ætlaði
næst meö því aö það yrði annaö-
hvort Kýpur eöa Asoreyjar. Þaö
væri svo ódýrt á þessum árstíma.
Ekki yrði ég hissa þó ég fengi á
morgun frá henni kort frá öörum
hvorum þessum stað.
Sjálf er ég ákveöin í aö heim-
sækja hana til Málmeyjar á næst-
unni. Ég veit aö litla álfkonan mín
bíður mín meö opinn faöminn og
bros á vör.
18. tbl. Vikan 51