Vikan - 03.05.1984, Blaðsíða 43

bara halda þessu litlu og laglegu.
Og núna koma slæmu fréttirnar.
Af stjórnmálalegum ástæðum er
ólíklegt aö viö leggjum út í þessa
aðgerð án fullrar aðildar Norö-
manna.” Hann hikaði. Það var
engin þörf á því aö mennirnir
vissu að Noregur var þegar
byrjaður að hjálpa með því að
koma útbúnaði fyrir. Því færri
sem vissu það því betra. „Þannig
aö það eru engar líkur á að þið
leggiö strax af stað — og það
veröur bjart á Svalbarða allan
sólarhringinn þegar þar aö
kemur.”
„Þar fór það,” tautaði Burck-
hardt. „Við höngum hjá meöan
skíthælarnir í afturlínunni froöu-
snakka.”
„Þögn, Burckhardt,” sagöi
Peterson hvasst, „og þið allir. Eg
er heldur ekki hrifinn af þessu. En
við veröum nú hvort eð er að bíöa
þar til Rússarnir eru búnir aö
reisa ratsjána!”
Þeir hlógu allir og spennan
minnkaöi.
„Einmitt. Jæja, ein afleiðingin
af því að þetta verður frekari
NATO-aðgerð er að hún veröur
hífð upp. Bretarnir eru búnir aö
skipa lendingarsérfræöing sem
vill til að er majór.” Hann horfði
beint á Smith og talaöi af samúö.
„Þetta er engin gagnrýni á þig,
Howard, hreint ekki. En núna
þurfum við að skipa majór yfir-
mann. Við getum ekki haft
einhvern æðri mann í okkar
aðgerð.” Hann skoðaöi hópinn
aftur. „Eg segi þetta fyrir framan
ykkur alla svo aö enginn mis-
skilningur verði. Clifford majór
tekur viö stjórninni samstundis og
Smith kafteinn veröur næstráö-
andi. Andrews liöþjálfi, ég er
hræddur um að þá sért þú úr leik.”
„Já, herra. Eg skil þaö, herra.”
Andrews tók kjaftshögginu vel.
Peterson horfði gaumgæfilega á
Smith. Þrátt fyrir „skylda,
heiður, fööurland” trúarsetning-
una sem var innprentuð á fjórum
árum í West Point, þrátt fyrir ag-
ann, átti Smith bágt meö að leyna
vonbrigöum sínum. Hann hafði
farið til West Point fyrir fótbolta-
styrk og hafði aldrei misst
tilfinninguna fyrir að vera stjarn-
an á vellinum. Peterson gat sér
þess til aö þess vegna hefði hann
kosiö loft- og skyttu-þjálfun og á
endanum boðið sig fram í Delta-
sveitirnar. Hann var hetjan sem
beið eftir bardaga og þessi árás
var tækifæriö hans. Núna var
hann bara númer eitt, ekki foring-
inn.
HVAR ER
HÚFANMÍN?
Fataskáparnir okkar eru allavega, bæöi stórir og litlir og að sjálfsögðu
í stíl við aðrar innréttingar okkar.
Skoðaðu skápana okkar, skelltu þér á einnl,
síðan er allt í röð og reglu, í skápunum hjá þér.
IS. tbl. ViKan 43