Vikan - 14.06.1984, Síða 14

Ragnhildur Gísladóttir, tónmenntakennari og söngkona
Hversu lengi var Ragnhiltlur bú-
in að vera ineð magapínuna vegna
tónlistarinnar?
„Nokkuð lengi en annars ætlaöi
ég alltaf aö veröa svo margt, var
stööugt aö breyta um skoðun. P’rá
hvaöa tímabili viltu fá þetta? Eg
get alla vega sagt þér hvaö
mamma vildi aö ég yröi: Hús-
mæörakennari! I kringum sjö ára
aldurinn langaöi mig til að veröa
hjúkrunarkona af því að systur
mína langaði til þess en það leiö
ekki langur tími þar til mig
langaöi allt í einu aö vera stórleik-
ari í Bonanzamynd. Mig langaöi
eiginlega til aö vera hver sem er í
Bonanza nema kannski síst Horse,
sá feiti af bræörunum. Þetta gekk
dálítið út á cowboy-myndir hjá
mér um tíma og svo var það að ég
sá í einni myndinni ljóshæröa
konu sem spilaöi á píanó og söng.
Hún var æöi og ég vildi vera hún.
Þarna var ég nú farin aö nálgast
þaðsem ég erídag.
Fljótlega eftir aö ég uppgötvaöi
ljóskuna fékk ég mér vasaljós og
stóð fyrir framan spegilinn heima
og kirjaði lögin sem voru spiluö í
útvarpinu eftir hádegi. Eg man
alltaf svipinn á pabba þegar hann
kom aö mér í þessu hlutverki. Eft-
ir þetta tímabil gekk allt út á eitt-
hvað meö tónlist. A gelgjuskeiðinu
fannst mér allar barnastjörnur
æðislegar, ég man aö mér fannst
lagiö Cotton Eields alveg æöi.
En ég setti markið á kórstjórn,
pabbi var sáttastur við þaö og ég
fór í tónlistarskólann, lauk prófi
þaðan, varð tónlistarkennari og
lenti að lokum í „bransanum”.
Pabbi fékk aö vísu ekki kórstjóra
og mamma varö aö sætta sig viö
að fá ekki ósk sína uppfyllta varð-
andi húsmæörakennarann. En
sem betur fer varö ekkert úr
hjúkrunarkonudraumnum, ég
gæti ekki einu sinni oröið tá-
snyrtir!”
Ómar Þ. Ragnarsson fréttamaður
Fréttamaður, söngvari,
skeinintikraftur, rallakstursmað-
ur, tiuginaður...
En ætiaði Öinar sér öll þessi
ósköp þegar hann var lítill strákur
sem lór í sveit á sumrin?
„Eaöir minn var vörubílstjóri
og bakari og vitanlega kveikti þaö
bíladellu. Um tíu ára aldur var
liins vegar mestur áhugi á stjórn-
málum hjá mér og fram undir
sextán ára hélt ég helst aö ég.
myndi fara út í pólitík þegar ég
yröi stór. Æskuleikir mínir og
dund miöuöust aö miklu leyti viö
þetta. I sveitinni minnist ég til
dæmis þess aö maður var að
dunda við að stofna félög dýranna,
kúafélag, hestafélag, hænsnafélag
og kindafélag og ég man að
Branda var formaður kúafélags-
ins og hænan Tuöra formaður
hænsnafélagsins. Ekkert karla-
veldi þar! I huganum áttu sér staö
átök milli hagsmunahópa innan
þessara félaga og af hlutust
stjórnarkjör, ekki hvaö síst þegar
kjósa þurfti stjórn í heildarsam-
tökum dýranna sem öll sérdýra-
félögin áttu aðild aö. Þá mynduö-
ust bandalög mismunandi dýra-
félaga og hópa og fylkingar riðluð-
ust. Eg minnist þess til dæmis að
hundurinn Lappi komst í odda-
stöðu eitt sinn þegar kýrin
Branda og hesturinn Faxi bitust
um forystu í heildarsamtökum
dýranna í Hvammi. Frá tíu ára
aldri var hlustaö á allar útvarps-
umræður og öll tiltækileg dagblöö
þaullesin. 11. bekk A í Gagnfræða-
skólanum viö Lindargötu voru
stofnaöir flokkar, fyrst Ulpusinna-
flokkur og Bjálkaflokkur en síðar
Farísea- og fræðimannaflokkur
sem íhugaði framboð í bæjar-
stjórnarkosningunum 1954. Há-
marki náöi þessi pólitíska
starfsemi meö mikilli ræðu á
öskutunnu í skólaportinu en síöan
fjaraöi þetta smám saman út eins
og svo margir aðrir æskuleikir og
ærsl. Seint fyrnist þó yfir fjörið
sem ríkti í hugarheimi barnsins
og unglingsins sem bjó til
sviptingasaman og pólitískan fund
úr friðsömum kúahópi á beit uppi
á Nautahjalla. Því veröur helst
lýst með fyrstu hendingum í texta
JónasarFriðriks:”
Snati rokna ræöu hélt,
hæ, þaráhóli.
Snati rokna ræðu hélt,
sem reyndar var bara urr og gelt.
Það var hæ, hó, hopp og hí
og hamagangur á hóli.
Albert Guðmundsson
fjármálaráðherra
Maður skylcli ætla að fjármála-
ráðherra hefði í æsku dreyint uin
aö liandf jatla mikla peninga en:
„Þegar ég var lítill dreymdi
mig um aö líkjast séra Friðriki
Friörikssyni í KFUM. Hann var
mín fyrirmynd á yngstu árum.”
Aðalheiður Bjarnfreðsdóttir
Ásbjörn Morthens
tónlistarmaður
Það reyndist erfitt að að ná í
Asbjöni Morthens (Bubba), tóii-
listarinann og fyrirmynd margra
unglinga, þar sem hann var á för-
uin til draumalands inargra
kollega sinna, Ameríku. Stuttu
fyrir brottför kappans mátti lesa
um ástæðuna Isrir landtlóttan-
um: „Mig hefur lengi dreymt um
aö vakna í 35 stiga hita, ganga út á
næsta götuhorn, kaupa mér vatns-
melónu og fara svo aö semja tón-
list.”
Aðalheiður Bjarnlreðsdóttir, lor-
maöur Sóknar, átti sína bernsku-
drauina:
„Þegar ég var barn var ég ekki í
vafa um hvaö ég vildi veröa.
Kennari vildi ég vera. Kennari
með hornspangargleraugu, stóran
doðrant í fanginu og hóp af
börnum í kringum mig. Draumur-
inn var andvana fæddur. Ég er
verkalýösforingi, svo vinsælt sem
það er. Ekki veit ég hvort ég er aö
kenna en eitt er víst: Eg er alltaf
aölæra.”
Svona lagað hefur aldrei verið
og verður liklega aldrei hægt á
gainla góða íslandi. Mitt í öllinn
undirbúningi ferðarinnar gaf hann
sér tíina til að svara spurningu
Vikunnar iun draumastarfið í
barnæsku:
„Þaö sem ég er í dag.”
14 Vikan 24. tbl.