Vikan - 04.04.1985, Page 15

Á Snæfellsnes með ritvél
„Eg tók mér viku sumarfrí á síðastliðnu
ári, þaö eina í þrjú ár. Við fórum vestur á
Snæfellsnes og vorum þar í sumarbústað.”
„Meö ritvélina með sér,” skýtur Bryndís
inn í samtaliö.
„Ég finn enn ilminn af mosanum, það var
alveg yndislegt að vera þarna, laus við síma
og geta hlustað á kollega sína á RÁS 2 og
slappað af. Enginn krafðist neins af manni. I
hvert sinn sem ég hugsa um dvölina fyrir
vestan endurnærist ég á sálinni. Þetta er líka
svo stórfenglegt landslag þarna.
En það er skrýtið með vinnuna, maður
saknar hennar fljótt.
Maður getur verið aö bölsótast út í hana
þegar maður er í miðri skorpu en svo kemur
söknuður eftir viku f jarveru.
Kannski er maöur búinn að þjálfa sig upp í
að vinna við spennu og saknar hennar. Þessi
útvarpsbaktería er ekkert annað en spenna. ”
Tveir til þrír dagar í undirbúning
„Maöur er stundum þreyttur í útsendingu,
þaö tekur mig yfirleitt tvo til þrjá daga að
undirbúa hvern Frístundarþátt og álagið sem
fylgir því er öfug hringrás, maður þreyttastur
þegar kemur að útsendingunni.
Stundum skrepp ég heim til mömmu, sem
býr rétt hjá útvarpshúsinu, til að leggja mig í
hálftíma fyrir útsendingu, ef ég hef þá tíma.
Ég á það til að taka nærri mér ef ég geri
vitleysu, þó að ég viti að þetta á ekki aö vera
fullkomið hjá mér. Þó maöur sé með fullunnið
handrit verður maður að vera viðbúinn því að
eitthvað beri út af.”
Þó ég sé fáfróður um sveitina. . .
„Það hefur stundum slegiö út í fyrir mér
þegar ég hef veriö þreyttur og illa fyrirkallað-
ur. Þá hefur hausinn ekki verið í sambandi.
Ég hringdi til dæmis í stelpu í Gnúpverja-
hreppi, hún var komin í jólafrí og ég spurði
hana hvort hún ætlaði eitthvað aö hjálpa til
við búskapinn í fríinu. Þá varö mér á að segja
heyskapinn. Eg endurtók þetta tvisvar og það
var ekki fyrr en stelpan fór að éta þetta upp
eftir mér, „heyskapinn í jólafríinu”, að ég
kveikti á perunni. Ég varð svolítiö miður mín
á eftir; þó ég hafi ekki veriö í sveit er ég nú
ekki svo asskoti fáfróður að ég viti ekki að þaö
er ekki heyjaö í desember. En herbergisfélagi
minn frá Menntaskólanum á Egilsstöðum
(sem er úr sveit) hafði mikið gaman af þessu
og sagði aö þarna hefði mér verið rétt lýst.
Þetta sýndi að ég hefði aldrei komið nálægt
sveitastörfum og þekkti ekki hest frá kind.”
Tæknimaður í gólfið og bakföll að-
stoðarþular
„Anna'ð skipti sem ég man eftir, eina skipt-
ið sem ég hef misst stjórn á hláturstauginni í
útsendingu, var þegar ég var orðinn leiður á
þessari eilífu tuggu um hver stjórnaði þætti
og útsendingu. Akkúrat eina mínútu í sex
ætlaöi ég að kveöja, haföi tuttugu sekúndur til
þess því afkynningarstefið er 40 sekúndur.
Mig langaði að breyta út af vananum og í stað
þess aö þakka aöstoðarþuli og tæknimanni þá
þakkaði ég skúringakonunni fyrir að hafa
skúrað á RAS 2 þennan daginn. Pálína
Hauksdóttir, sem var tæknimaður þennan
dag, fékk hláturskast, henti sér í gólfið til aö
heyrðist ekki í henni og aðstoðarþulurinn tók
bakföll í stólnum og var nærri dottinn í gólfið.
Og ég byrjaði aö skellihlæja og ætlaöi aldrei
að geta kvatt.
Eg ætlaði að þakka fleirum, arkitektinum
fyrir að teikna húsið, verktakanum fyrir að
hafa byggt það...”
„Mér finnst heillandi aö vinna viö útvarp,
geta náö til svona margra gegnum hljóðnema
og jafnvel haft áhrif á hugsanir fólks og geð
þess með vali á töluöu efni og tónlist.
Ég vil gera þáttinn þannig úr garði að
mömmur og pabbar og afar og ömmur geti
hlustað á og haft gaman af, því þannig held ég
að unglingarnir nái best til þeirra með sín
hagsmunamál og skoðanir.”
Unglingaútvarp
„Frístundin er jafngömul rásinni og Þor-
geir Ástvaldsson elur þann draum með sér að
hún verði vísir að skólaútvarpi. Þaö yrði þá
þannig að unglingarnir tækju meiri og meiri
þátt í dagskrárgerðinni, veldu viðmælendur
og sæju um kynningar, en þeim til aðstoðar
yrði dagskrárgeröarmaöur frá rásinni.
Skólarnir gætu þá tekiö að sér tveggja tíma
prógramm hver. Mér finnst þessi hugmynd
ansi spennandi. Eg vona að henni verði
hrundiö í framkvæmd áður en ég hætti á
RÁS2.”
„Eg hef ekki hugsað mér aö starfa mikið
lengur á rásinni, ég vil fara að einbeita mér
meira aö því að skrifa bækur og vil forðast
stöönun.
Útvarpsráð gaf þá línu fyrir RÁS 2 að hún
ætti fyrst og fremst aö vera tónlistarútvarp,
það ætti aö senda út tónlist og litlar kynningar
með. En það er löngu búið að sýna sig að fólk
vill fá meira; það vill fá viðtöl og fjölbreytt-
ara efni og kvartar stundum undan því að
þættirnir séu of líkir hver öörum.
Ég fæ allt að 400 bréf á viku (að vísu eru
lausnir á getraunum þar meðtaldar) og
krakkarnir eru ófeimnir viö aö segja skoðun
sína á efni Frístundarinnar og RASAR 2. Eg
reyni að lesa útdrátt úr sem flestum bréfum í
hverjum þætti. Það er mikil vinna aö stytta
þau. En ég les ekki hólbréf, mér finnst asna-
legt að eyða tíma þáttarins í það.”
Að láta unglingana vinna
„Við dagskrárgerðarmennirnir erum
lausráönir og höfum enga tryggingu fyrir að
starfa þar í framtíöinni. Það sem mér finnst
þó sorglegast er að enginn launamunur skuli
vera gerður á þáttum sem mikil vinna liggur í
og einföldum tónlistarþáttum. Launin eru
nefnilega smápeningar í heildarkostnaði við
rekstur útvarpsstöðvar.
Það er ekki svo gott að segja: Þú átt að
senda út tónlist og léttar kynningar og láta
unglingana vinna nógu mikið.
Aö láta unglingana vinna er út af fyrir sig
heilmikil vinna.”
Vil ekki fúsk
„Eg vil bara vinna þáttinn minn vel, ég legg
metnað í það sem ég geri og vil ekki fúska.
Mér er ægilega illa við öll fúskvinnubrögö
og allar galgopahátt. Hvort tveggja er ljóður
á mönnum.”
„Það lýsir sér nú best í því að þau fáu skipti
sem hann skúrar þá gerir hann það einstak-
lega vel,” skýtur Bryndís inn í.
Óbilandi bjartsýni
„Samviskusemin getur verið ókostur, ég
læt mig hafa það að vinna á nóttunni ef ég hef
lofaö að skila verkefni daginn eftir. Mér finnsi
mikilvægt aö gera hlutina vel, standa við það
sem ég hef lofað og get ekki hugsaö mér aö
þurfa aö draga menn á asnaeyrunum meö
sífelldum lygum. Eg krefst þess sama af
öðrum og verö ævareiöur ef þeir bregðast
mér.
Þegar ég skrifaöi Fimmtán ára á föstu í
sumar og haust komst ég í tímahrak því ég
lofaði útgefanda að skila handritinu seinni-
part ágústmánaðar.
Ég lét bókina ganga fyrir öllu og skrifaði
langt fram á nótt. Utgefandinn hringdi á
hverjum degi og mér fannst eins og ég væri
farinn að svíkjast um af því hann hringdi
svona oft.
Ef maður er að skrifa skáldsögu er
nauðsynlegt aö hafa óbilandi bjartsýni og
sjálfstraust, skrifa með opnum huga og hafa
trú á því að maöur ljúki bókinni.”
14. tbl. Vikan 15