Vikan - 14.01.1988, Blaðsíða 28

- segir Magnús
Steinþórsson sem
keypti óðalssetur
við pálmaströnd á
Suður-Englandi.
Texti: Bryndís Kristjánsdóttir
Myndir: Páll Kjartansson og
Magnús Steinþórsson
i „Æ, viltu ekki hugsa málið,“
segir Gloría. En Magnús veit
hvað hann vill.
Það vekur alltaf mikla
athygli þegar menn ger-
ast stórtækir og ráðast í
framkvæmdir scm flest-
um finnast ófram-
kvæmanlegar. Margir
samgleðjast og segja sem
svo: Þetta er einmitt það
sem mig hefur alltaf
dreymt um að gera, en
aðrir virðast fyllast öf-
und og sjá ekki annað
en neikvæðu hliðamar.
Nýverið bámst fregnir
um að ungur maður,
Magnús Steinþórsson,
hefði fest kaup á óðal-
setri á suðurströnd Eng-
lands þar sem hann
hygðist reka hótel.
„Síðan fréttist um kaupin hefur
síminn ekki stoppað og fólk hef-
ur streymt til mín til að láta í
ljós álit sitt á kaupunum, panta
hjá mér herbergi og ótal margir
hafa komið til að biðja um
vinnu. Hvergi hef ég orðið var
við annað velvild í minn garð og
mér finnst eins og fólk standi
með mér í þessu.“ Segir Magnús
í viðtali við blaðamann Vikunn-
ar, en Magnús kom heim um jól-
in til að vinna í fjölskyldufyrir-
tækinu.
Magnús er gullsmiður og hefúr
starfað um margra ára skeið í
versluninni Gull og silfúr á
Laugaveginum. Verslunin er
fjölskyldufyrirtæki og ráku þeir
Hér sést neðsti
hluti „The Flying
Staircase“, eða
„stiginn fljúg-
andi“, eins og
hann kallast
þessi merkilegi
stigi. í honum er
hvorki nagli né
skrúfa og er
einna likast því
að hann svífi í
lausu lofti. Stig-
inn var gerður af
frægum breskum
arkitekt og
byggður með
sömu aðferð og
skipin í gamla
daga.
bræður Magnús og Sigurður
hana með föður sínum, sem lát-
inn er fyrir fáum árum, en hafa
síðan starfrækt fyrirtækið með
móður sinni. Magnús er mikill
goifáhugamaður og lætur ekkert
tækifæri til golfiðkunnar ffamhjá
sér fara, þykir gaman að falleg-
um bílum að ógleymdum falleg-
um konum. Gloríu, eiginkonu
sína sótti hann til Englands, en
þegar Gloría talar um að fara
heim þá er hún að tala um
ísland. Gloría lærði hjúkrun hér
og fór í íslenskunám fyrir er-
lenda stúdenta í háskólanum og
talar íslensku svo vel að varla er
hægt að heyra annað en að hún
sé innfædd. Pau eiga einn son,
Magnús, sem er fjórtán ára og
ætluðu ekki að eiga fleiri sögðu
þau alltaf, en eiga nú von á öðru
barni sínu; „strák" segir Magnús
og segist ekki mega heyra á
stelpu minnst.
„Eg sé hvernig þetta er hjá
Sigga bróður,“ segir hann, en
Sigurður á þrjár dætur, sem allar
vefja pabba sínum um fingur
sér.
í haust fluttist fjölskyldan til
Englands eftir að hafa selt allt
sem þau áttu hér; stórt einbýlis-
hús á Seltjarnarnesi með sund-
laug, sauna og ljósaböðum, allan
húsbúnað og bíla. „Mig langaði
til að prófa eitthvað nýtt,“ segir
Magnús. „Fyrst vorum við að
hugsa um að starfsemi þar sem
Gloría gæti nýtt sér hjúkrunar-
menntunina og vorum þá einna
helst að hug$a um hjúkrunar-
heimili fýrir aldraða. Við
Sundlaugin í The Manor House
Hotel, en út frá henni er geng-
ið út á stórar svalir þar sem
upplagt er að sitja og baða sig í
sólinni eða njóta útsýnisins.
skoðuðum nokkur slík heimili,
en mér fannst svo andlega
niðurdrepandi að vinna á stað
þar sem allir eru veikir eða í
hjólastólum þannig að við
breyttum yfir í hótel. Við ætluð-
um aldrei út í neitt stórt,
kannski hótel með fimm til tíu,
herbergjum, og vorum búin að
28 VIKAN