Vikan - 10.08.1989, Side 45

HUC5LEIÐIÍ1C5AR
heimsálfum?
áhyggjulítið, jafhvel áhyggjulaust, skellt
sér yflr Kjalveg eða Sprengisand. Þannig er
haegt að taka hálft landið, til dæmis vestur-
helminginn og geyma hitt þar til seinna.
Þeir sem eiga duglegan bíl, til dæmis
jeppa, ættu endilega að leggja leið sína
upp í Öskju. Þangað <er ekið frá Mývatns-
öræfum, rétt áður en komið er að Jökulsá
á Fjöllum, til hægri frá þjóðvegi númer
eitt. Þar er stór sprengigígur rétt við veg-
inn og heitir Hrossaborgir. Þær minna að
sumu leyti á hringleikahús eða foman
íþróttavöll; flatur botn og aflíðandi
umgjörð. Síðan er farið áfram inn að
Herðubreiðarlindum. Þar er mikil fegurð
og stemmning í landslagi. Fólk kemst í
sérkennileg tengsl við íslenska náttúru
eins og hún gerist hrjóstrugust en um leið
tilfinninganæmust og fíngerð, þrátt fyrir
allt. í Herðubreiðarlindum er Eyvindar-
fylgsnið fræga, skammt frá Þorsteinsskála
sem Ferðafélag Akureyrar á. Þama hafðist
Fjalla-Eyvindur við einn vetur eða tvo eftir
að hann slapp frá yfirvaldinu við Mývatn
eins og flestum er kunnugt. Svo er ekið frá
Herðubreiðarlindum inn í Dyngjufjöll. Þar
er Askja, stærsta dyngja og dýpsta stöðu-
vatn landsins. Þar er ákaflega sérstætt að
koma og ekki ofeögum sagt að fýrstu amer-
ísku geimfaramir héldu bókstaflega að
þeir væm komnir til tunglsins þegar þeir
komu þangað. Ég varð vitni að því. Ég var
einmitt að vinna þama þegar þeir vom að
æfa sig fyrir fyrstu tunglgönguna.
Að koma inn á Öskju á sumardegi er al-
veg einstætt. Þar er svo mikU kyrrð að
hægt er að hlusta á þögnina. Það er nokk-
uð sem enginn er svikinn af. Rétt áður en
komið er upp að Öskjusvæðinu keyrir
maður firam hjá DrekagUi sem er mjög
hrikalegt og ber nafn með rentu. Lítil ár-
spræna rennur eftir gUinu og einhver
fossaföll innar en hclsta aðdráttaraflið em
þessar hrikalegu myndanir í klettum og
sandsteini allt í kring.“
Þetta dæmi tók hann um ferð um aust-
anvert landið, en hvað segir hann um Vest-
urland?
Vestfirðir og Snæfellsnes
ekki á hringvegakortinu
„Vestfirðirnir vilja stundum gleymast
hjá þeim sem ferðast umhverfis landið
enda em þeir, eins og SnæfeUsnes, ekki
inni á hringvegarkortinu. En Vestfirðir
em, án þess að á aðra staði sé hallað, með
allra fallegustu stöðum á landinu. Barða-
strandarsýsla er til dæmis einstaklega
fögur, þótt sumum finnist hún að vísu
nokkuð löng í keyrslu. Gróður er þar með
eindæmum mikill og þar er líklega eitt al-
besta berjaland landsins. Þá er Vatnsfjörð-
urinn sér á parti hvað fegurð snertir og
Skaftafelf í Öræfum gæti verið einhvers staðar í austurrisku Ölpunum.
Margir útlendingar hafa sagt að leiðin til Þingvalla minni svolítið á ökuleiðir í villta
vestrinu.
ekki má gleyma Látrabjargi þegar vestar er
komið. Ég vil þó benda fólki, sem fer
þangað, á að fara varlega. Þar er vestasti
tangi landsins og um leið hæsta fuglabjarg í
Norðurálfu. 1 Húnavatnssýslum em athygl-
isverðir krókar sem tefja ekki tímann um
of en gefa mikið af sér. Fyrst nefni ég
Vatnsnesið sem er ákaflega failegt. Þaðan
er fagurt útsýni til Stranda. Þegar lengra
kemur fram á nesið má sjá heitan hver sem
er í sjávarmálinu á fjöm en úti í sjó á flóði.
Þaðan var tekinn hiti og nýttur í gróður-
húsarækt. Hindisvík er firaman á Vatnsnes-
tánni. Þar er ægifagurt og skemmtilegt að
staldra við þegar komið er fyrir nesið og
skoða klett sem frægur er af myndum en
færri hafa skoðað í reynd Hvítserk, sem er
þama í fjömborðinu, tignarlegur til að sjá.
Hópið er þama skammt fiá og Borgarvirki;
upphlaðið virki sem er ákaflega sérstætt
og enginn veit til hvers var gert eða hver
gerði en þarna er greinilega um mannanna
verk að ræða.“
Þetta vom bara tvö dæmi af mörgum
um leyndardóma landsins okkar. Það er
ennþá fagurt og firítt — bara verst hvað
það er fjandi dýrt að ferðast um það. Og
þó. Eftir verslunarmannahelgina býður
Ferðaskrifetofa fslands gistingu á Eddu-
hótelunum fyrir rúmar þúsund krónur á
mann yfir sólarhringinn. Böm fa þar að
auki ókeypis gistingu í herbergi foreldr-
anna þannig að gisting fýrir fjögurra
manna fjölskyldu er ódýrari með þessu
móti en fyrir einn mann á venjulegu hót-
eli. Þetta hlýtur að vera upplagt tækifieri
fýrir þá sem hafa ekki ennþá kynnst land-
inu nægilega. □
16. TBL 1989 VIKAN 43