Vikan - 19.12.1940, Page 38

36
VIKAN, nr. 51, 1940
heyrum hann enn þá slá gígju sína eins
og nóttina fögru, undir blátjaldi himins-
ins, með silfurdöggvaða jörðina við fætur
sér, og öll þjóðin hlýðir á.
Hvers vegna er Jónas Hallgrímsson ís-
lenzkastur allra íslandssona í minningu
þjóðar sinnar ? Er það vegna þess að hann
svarf til demanta í málinu? Er það vegna
þess að hann kenndi þjóðinni að meta
sjálfa sig og landið, er hún byggði ? Er það
vegna Ijóðanna yndislegu, sem eru á allra
vörum, jafn ný og fersk um ár og æfir?
Minna hefði nægt til að gera hann ást-
sælan, þegar hið mesta var til staðar —
ást hans til íslenzkrar þjóðar — ást hans
til alls, sem íslenzkt var í jörðu og á.
Vegna þess að Jónas Hallgrímsson átti
svo mikið af yl og ástríki hjartans varð
hann svo mörgum sárum særður, hann
brynjaði sig ekki, hann vildi heldur „kenna
til og lifa“. Og hann batt heldur ekki sorg-
ir sínar undir skó — það var ekki eðli hans
að flýja frá því, sem sárt var, hann breytti
því í grátfögur ljóð, lýsandi stjörnur.
Saga lífs hans er ekki löng, en hún er
letruð í íslenzk hjörtu, því að þeirra minn-
ing lifir, sem elska mest, og þess vegna
syrgja, frá þeim kemur frelsið og fegurð-
in. Það eru þeir, sem reisa við menningu
þjóðanna.
JÓLAGJÖFIN HENNAR.
Framhald af bls. 32.
inni. En ég vil heldur vera hér í ró og næði
og borða jólamiðdegisverðinn á matsölu-
húsinu.
— Það hefir verið svipað um mig, þessi
ár sem ég hefi verið vestra. Þetta er hálf
óhugnanlegt . . . Heyrðu, — ég held ann-
ars, að ég kaupi brunabíl handa Þorbirni
líka. Það er líklega hávaðamesta leikfang-
ið, sem hægt er að fá handa drengnum.
Kai bjó um jólagjafirnar, en Elsa virti
hann fyrir sér, með talsverðri eftirvænt-
ingu. Allt í einu leit hann upp.
— Hvenær ferð þú vestur aftur? . . .
Bráðlega . ..
Augu þeirra mættust. Elsa beit í vör-
ina.
— Lokaðu dyrunum, sagði hún og bar
ótt á. Ég vil ekki láta viðskiptamennina
þína sjá mig hér skjælandi.
Hann flýtti sér að aflæsa búðardyrun-
um og draga niður gluggatjaldið.
— Ég fer ekki aftur, ef þú biður mig
um að vera hér kyrra, sagði hún í ör-
vinglan. Kai tók utan um hana og dró
hana að sér, með hægð.
— Hvernig átti ég að geta vænst þess,
að þú myndir vilja láta þér lynda, að vera
hérna, í þessu . . .
Þau sátu langa stund inni í skrifstofu
hans og skröfuðu saman. Elsa hringdi
heim, og sagði systur sinni, hvar hún væri
niður komin.
— Það verður einum fleira við borðið,
sagði hún glaðlega. Nú eignast þeir Finn-
ur og Þorbjörn nýjan ,,frænda“, sem ég er
viss um að þeim þykir vænt um, þegar
til kemur.
Systir hennar blístraði.
— Ég óska þér til hamingju, sagði hún
svo. — Ég get hugsað mér, að þið komið
ekki svona fyrsta kastið, — — líklega
hafið þið ýmislegt að skrafa um.
— Við skulum koma í tæka tíð, —
ábyggilega. Ég er með jólagjafir handa
drengjunum. Hún lagði frá sér heyrnar-
tólið og sneri sér við.
Kaj stóð hjá henni og vafði handleggj-
unum utan um mittið á henni.
— Æ, vinur, — ósköp hefir mér fund-
izt ég vera einmana, öll þessi ár.
Allt nema nefið.
Afi var að fá sér miðdegisblund og hraut mik-
inn. „Er afi þinn sofandi?“ spurði mamma
Tomma litla.
„Já, það sefur allt á honum, nema nefið.“
VÉFRÉTTIN.
Framh. af bls. 12.
til kirkjunnar, þegar hún gengur í
heilagt hjónaband. Þetta getur vé-
fréttin auðveldlega sagt henni, þótt
það sé á engra manna færi að segja
það fyrir hjálparlaust. Aðferðin er
hin sama og fyrr, nema hvað nú eru
eftirfarandi orð notuð: Vagn, fákur,
bifreið, börur. Og í þetta sinn er það
auðvitað hjartadrottningin, er gefur
hið ákveðna svar.
Hvar munu nýgiftu hjónin eiga
heima?
Þá er nú ekki annað eftir að vita,
en hvar nýgiftu hjónin muni eiga
heima. Munu
þau eiga við
auð / og alls-
nægtir að búa
og hafa reisu-
leg húsakynni,
— eða munu þau hafa flest af skorn-
um skammti og eiga heima i ein-
hverju hreysi?
Véfréttin getur skýrt frá þessu eins
og öllu öðru. Er og sama aðferðin og
höfð hefir verið hér á undan, nema
nú eru eftirfarandi orð notuð, er
segja meir en nokkur önnur um æfi-
kjör hinna ungu hjóna, sem leggja
nú út á hjóna-
bandsbrautina:
Höll hús hreysi.
En hér er það
hann, er verð-
ur fyrir svör-
um, það er að
segja gosinn, er
táknar nú hinn tilvonandi eiginmann.
Meir en þetta getur véfréttin ekki
skýrt frá. En hefir hún ekki skýrt í
raun og veru frá meira en ung stúlka
æskir að vita? Er nú ekki allt sagt,
er segja þarf?
Fallið forsetaefni.
Juan A. Almazan hershöfðingi, sem
tapaði í forsetakosningunum í Mexico
á þessu ári. Hann er nú á ferðalagi
i Bandaríkjunum til að hvila sig eftir
kosningabaráttuna. Hann neitaði að
láta hafa nokkuð eftir sér um stjórn-
málaviðhorfið í Mexico.
LaGuardia borgarstjóri í New York
og Henry A. Wallace varaforseti Bandaríltjanna.
LaGuardia borgarstjóri í New York og Henry A. Wallace fyrr-
verandi landbúnaðarráðherra, sem nú er varaforseti Bandaríkjanna,
sjást hér á myndinni. Þeir eru þarna á sýningu, sem borgarstjórinn
gekkst fyrir til þess að kynna kaupmönnum og neytendum hvernig
hin nýju fyrirmæli um stimplun matvæla eigi að koma til fram-
kvæmda. Það var landbúnaðarráöherrann, sem gekkst fyrir þessari
iagasetningu og sést borgarstjórinn hér á myndinni vera að reyna.
að selja honum stimplað korn.