Vikan - 10.01.1991, Blaðsíða 7

L

EIGUM
H
FRAMT1
L

GUNNLAUGUR
GUÐMUNDSSON
STJÖRNU-
SPEKINGUR
í VIKU-
VIÐTALI
Sumir halda að hann sé spámaður,
öðrum finnst hann fást við fánýta og
einskis verða hluti. En vfst er að
Gunnlaugur Guðmundsson stjörnu-
spekingur hefur gengið eigin leiðir í
lífinu. Ósjaldan hafa mætt honum fordómar og
þröngsýni samferðamannanna en hann hefur
haldið sig á sinni braut og náð settum mark-
miðum.
„Það er nautið í mér sem seiglast áfram og
gefst aldrei upp,“ segir hann þar sem hann sit-
ur á skrifstofu sinni í Miðbæjarmarkaðnum.
„Ég var lengi að viðurkenna þá eiginleika sem
nautið býr yfir. Ég er með tungl f fisk og var
lengi framan af miklu meiri fiskur en naut. Mér
fannst eitthvað svo hallærislegt að vera í
nautsmerkinu, vildi miklu frekar vera bogmað-
ur eða eitthvað þess háttar. En ég er orðinn
sáttur við nautið núna.“
- Hvenær fékkstu fyrst áhuga á stjörnu-
speki?
„Mér finnst ég alltaf hafa haft þennan áhuga.
Fyrst man ég eftir að hafa lesið stjörnuspána f
Hjemmet en áhuginn byrjaði fyrir alvöru 1973
er ég var 19 ára gamall. Þá fór ég að leita-uppi
allar bækur sem ég fann um þessi mál og
panta þær sem ekki fengust. Ég var þá hættur
í menntaskóla, hætti f byrjun fimmta bekkjar
því ég var búinn að missa áhugann á náminu.
Ég hef alltaf átt mjög erfitt með að vinna við
það sem ég hef ekki áhuga á. Ég er þannig
persónuleiki að ég helli mér út í það sem ég
hef áhuga á og finnst skemmtilegt og eyði ekki
tímanum í annað. Ég er eiginlega bæði man-
ískur og latur. í skóla hafði ég mikinn áhuga á
sögu og sálarfræði og hefði valið þær náms-
greinar ef ég hefði haldið áfram. Ég var líka
ágætur í tungumálum en hafði engan áhuga á
stærðfræði. Ég tók þá ákvörðun að hætta í
skólanum þar sem ég stóð frammi fyrir því að
geta ekki sinnt því sem ég hafði áhuga á þar
sem allur tími minn fór í að lesa það sem ég
hafði ekki áhuga á. Mér fannst ég myndi eyði-
leggja sjálfan mig ef ég héldi áfram, því ef
maður pínir sjálfan sig á þennan hátt verður
maður sljór og áhugalítill á flestum sviðum."
- Hvað tók svo við hjá þér?
„Ég fór að vinna á ýmsum stöðum, fyrst við
Sigöldu, þá í byggingarvinnu, þrjár vertíðir var
ég á sjó og svo fór ég á flakk. Ég var til dæmis
eitt ár í Noregi, rúmt ár ( Danmörku og fór til
Hollands. Ég hef unnið flest störf, unnið sem
bensínafgreiðslumaður, við skrifstofu- og af-
greiðslustörf.
Árið 1976 var ég í Danmörku og fór þá með-
al annars f bókabúðina Strubes en þar fást
bækur um öll möguleg efni. Þarfengust marg-
ar bækur um stjörnuspeki og þá byrjaði ég að
safna bókum um þau efni. Þá vann ég hjá
blaðadreifingarfyrirtæki og starfið fólst meðal
annars í því að sendast með blöðin til áskrif-
enda. Ég fór meðal annars í konungshöllina,
man að Hinrik prins var áskrifandi að franska
tímaritinu Francsoir. Ég þurfti að ganga inn eft-
ir allri höllinni til að skila af mér blöðunum. Og
eitt sinn gekk ég næstum í flasið á Anker Jörg-
ensen er hann var að koma af ríkisstjórnar-
fundi. Ég hætti í þessu starfi til að geta einbeitt
mér að stjörnuspekinni, kom mér á sósíalinn
og var á honum í tíu mánuði. Þá ákvað ég að
fara heim og fá mér vinnu sem næturvörður.
Ég kom heim 1978 og svo undarlega vildi til
að einn af fyrstu mönnunum sem ég hitti var
gamall skólafélagi minn sem var næturvörður
á City hóteli á Ránargötunni. Hann ætlaði að
fara að hætta og það varð úr að ég tók við af
honum og var næturvörður þarna í þrjú ár,
1978-1981, þar til ég fór að vinna við stjörnu-
spekina. Þarna var unnið fimm nætur og frí í
tvær. Og í tvö ár tók ég mér ekkert annað frí en
vaktafríið. Vaktirnar voru frá klukkan ellefu á
l.TBL.1991 VIKAN 7
TEXTI: VALGERÐUR JONSDOTTIR