Vikan - 10.01.1991, Blaðsíða 40

Á fyrsta augnablik-
inu, sem hann var
vakandi, sá hann
dyrnar á gesta-
herberginu opnast
hægt. Hann sat sem
frosinn væri og gat
ekki hreyft sig.
Hann sá hana — veru
í hvítum klæðum
með logandi kerti
í hendinni.
Janet rauf þögnina. - Getum viö ekki
fengið einhvern prest til aö kveöa niður
þennan ófögnuð?
Tim hristi höfuðið. - Það var reynt fyrir
sextíu árum - árangurslaust. Ég er búinn að
fara gegnum öll þessi gömlu skjöl. En það er
ekkert djöfullegt við afturgöngurnar, þetta
eru meinleysisskinn.
Skyndilega leit hann upp.
- En við erum ekki ennþá búin að gefast
upp. Bráðum fer allt fólkið til markaðarins í
Birchbury. Við verðum þá ein i húsinu og
getum rannsakað það frá risi og niður í kjall-
ara. Það getur verið að einhvers staðar leyn-
ist afkimi sem við höfum ekki áður orðið vör
við og að við dettum niður á haug af gömlum
bréfum eða beinahrúgu, eitthvað sem skýrir
þennan draugagang. Ef eitthvað slíkt er til
þá finnum við það.
- Ja-a, allt í lagi, sagði Janet. Hún náföln-
aði við tilhugsunina um að finna beinagrind.
Hann lagði handlegginn um axlir hennar.
- Mér þykir fyrir þessu öllu, sagði hann
og var lágmæltur. Hann vissi að hún hafði
aldrei haft reglulegan áhuga á að festa kaup
á þessu húsi en hún hafði aldrei talað um
það. - Ef þetta fer allt á hausinn hjá mér
verð ég að finna annað starf, hugsaði hann.
Hann vissi samt að það var ekki auðhlauþið
að því fyrir mann sem kominn var um
fimmtugt.
Þau gengu fram í anddyrið og nokkru síð-
ar heyrði hann að Janet var að tala við hóþ
af gestum, róleg og glöð á svipinn.
- Mér þykir fyrir því, herra Hayworth,
sagði hún hæversklega, - en ég get ekki
gefið nokkra skýringu á þessu fótataki sem
þér heyrðuð fyrir utan dyr yðar um miðnætt-
ið. Ég veit heldur ekkert um veruna sem þér
sáuð úti í garðinum. Maðurinn minn og ég
höfum aldrei séð neitt óvenjulegt. En ef þér
ætlið að fara skal ég sjá um að reikningurinn
yðar verði tilbúinn í tæka tíð. Þér líka, frú
Benneth? Og dóttir yðar? Það er allt í lagi ef
þér óskið að fara strax.
Tim og Janet stóðu á tröppunum og veif-
uðu til litla hópsins sem gekk í áttina til al-
menningsvagnsins. Svo gengu þau aftur inn
í húsið. Sólargeislarnir streymdu inn um
gluggana á stóra samkomusalnum. Glugg-
arnir stóðu upp á gátt, blómailmur barst frá
garðinum.
- Það er svo yndislegt og friðsælt hér,
sagði hún og andvarpaði. Svo sagði hún
hressilega: - Það er best að ég nái mér í
svuntu og þurrki syolítið af hér, það er
hræðilega rykugt.
Þau gengu upp stigann og svo áfram upp
hringstiga sem lá upp á^hanabjálka. Þar var
gífurlegt gólfpláss og illa upplýst. Þykkt ryk-
lag var á öllu sem þar var og kóngulóarvefur
milli bita og bjálka. Úttroðnum töskum, göml-
um stólum með háum bökum og gömlum,
fallegum borðum var hrúgað saman um allt
loftið. Janet starði á þetta allt og gleymdi um
stund hvaða erindi þau áttu uþp á loftið. Hún
var áköf og æst.
- Sjáðu Tim, sagði hún, - þetta borð í stíl
Önnu drottningar er hreinasta þing. Og
sjáðu þessa gömlu dragkistu. Og þarna er
stórkostlega fallpg, gömul 'kista. Það er
hreinn skrælingjaháttur að láta þetta grotna
niður hérna. Öll þessi fallegu, gömlu hús-
gögn eru miklu verðmætari en þetta drasl
sem við höfum tínt saman. Við getum gert
samkomusalinn alveg einstakan með þess-
um húsgögnum.
Hún var rjóð af ákafa. Hún var með ryk á
nefinu, hendurnar svartar af óhreinindum en
augu hennar Ijómuðu.
- Þú veist að ég hef alltaf haft áhuga á
gömlum munum. Við gætum hreinlega
breytt öllu húsinu með þessu. Þetta eru
dásamlegir hlutir.
/ FflTAJtö ÓE5Ú5 l/rtTA/S- FALli'Ð Í)RAUÍr /V\jo& f REiÐ HRoP X Eía/5 OLMuZ HiTÆR. l'iKA'H5- \jöKvi kast 'A UTíKn
3 r ► lc >
ys þdDt) g V > . /
Mj (kfl I 'A V >
/ Stjaku MaJott 5TE FrJA 'N-’AT KE'JKQ /0 \J S \r * >
FiíKuFJ S6LXÍ KLflf=i z * > ■*> > y- DACrA
AJA M M'JLífiJA HrBXj - > >
F&Ðfl QRu/VA n - SK ST. TÓ’LiL LE-i K II •
/ z 3 V r <p ? /o // /z
Lausnarorð í síðasta blaði 1-7: KOLLVIK
40 VIKAN l.TBL.1991
KROSSGÁTUGERÐ: GUÐJÓN BALDVINSSON