Vikan - 10.01.1991, Qupperneq 10

TEXTI: GUÐNÝ P. MAGNÚSDÓTTIR
Hafði verið bundinn
á fjósbás alH sHt líf
Rannveig Þórólfsdóttir, hjúkrunarforstjóri Sunnuhlíðar í Kópavogi, er um
margt sérstæð kona. Hún er lífleg í framkomu og þótt hún sé liðlega sextug
eru hreyfingarnar léttar eins og hjá unglingi. Það er yfir henni einhver
heimskonubragur þannig að helst dettur manni í hug að hér sé á ferð lista-
kona sem hafi eytt meirihluta ævinnar í París eða New York. En sú ímynd er
fljót að breytast við nánari kynni. Rannveig er nefnilega fyrst og fremst bar-
áttukona og brautryðjandi. Á sjötta og sjöunda áratugnum hóf hún baráttu
fyrir bættum aðbúnaði þroskaheftra og aldraðra. Á sjötta áratugnum áttu
þroskaheftir sér engan samastað í íslensku þjóðfélagi. Þeir voru til óþurftar
og best geymdir á hælum við ómanneskjulegar aðstæður. Rannveig er í
hópi þeirra sem breyttu þessum viðhorfum til vangefinna. Breytingar á öldr-
unarmálum á þessum fáu áratugum hafa einnig verið miklar, þó ekki nægar
að mati Rannveigar, því betur má ef duga skal. Það er henni köllun í lífinu
að hlúa að þeim sem minna mega sín og það hefur hún gert. Vikunni lék
forvitni á að kynnast lífshlaupi þessarar konu og þó hún teldi sig ekki hafa
frá neinu merkilegu að segja kom annað í Ijós eins og iesendur Vikunnar
munu kynnast hér á eftir.
Eg er fædd og uppalin í Fagradal í
Saurbæ. Fagridalur stendur við
Breiðafjörðinn og þar er náttúrufeg-
urð mikil. Jörðin var góð og bjuggu
foreldrar mfnir stórbýli. Þau stund-
uðu aðallega fjárbúskap en höfðu þó nokkrar
kýr. Selurinn færði björg í bú þar sem víðar.
Selskinnin voru nýtt á þann hátt að þau voru
spýtt eins og kallað var. Á Breiðafirðinum eru
nokkrar eyjar sem heyrðu undir jörðina og þar
var mikil eggja- og dúntekja. Það var mesta
ævintýri okkar krakkanna að fara í eyjarnar. Þá
var farið snemma að morgni og komið heim
seint að kvöldi. Við systkinin vorum sex og fór-
um snemma að vinna við búskapinn eins og
tíðkaðist til sveita í þá daga. Æska mín var
yndislegur tími og ég tel það ómetanlega gæfu
að hafa fengið að alast upp í sveit. Sveitabörn
þroskast svo eðlilega. Þau fylgjast með hvern-
ig dýrin verða til, lifa og deyja. Hringrás lífsins
Frh. á næstu opnu
Hjúkrunarforstjóri Sunnuhlíðar í Kópavogi rœðir um breytt viðhorf til þroskaheftra ó
síðustu órum og lýsir baróttu sinni í þeim efnum, en sjólf ó hún tvö þroskaheft börn
10 VIKAN l.TBL.1991
UÓSM.: BINNI