Vikan - 09.01.1992, Blaðsíða 14

fjórtán ára gamlir."
Hjalti viðurkennir brosandi
að það hafi komið tímabil sem
hann langaði sjálfan til að fara
út og gera eitthvað í málinu.
„Það var náttúrlega alveg
vonlaust. Enda var þetta bara
svona gamall Rambó-draumur
sem blundaði í manni."
Þegar Hjalti var fjögurra ára
gamall fluttist hann með fjöl-
skyldu sinni til Svíþjóðar. Átta
árum síðar ákvað fjölskyldan
að flytjast enn búferíum.
Hvernig leið tólf ára strák þeg-
ar hann átti að kveðja æsku-
vinina í Svíþjóð og flytja til
Kúveit?
Ff Arabamir sneru hreinlega sólarhringnum við.
Eftirsólsetur og fram á nótt voru allarbúðir opnar og
á næturnar voru haldnar stanslausar átveislur. n
▲ Eitt af
„smáhús-
um“ borg-
arinnar,
þar sem
ein fjöl-
skylda býr.
öllum vinunum í Svíþjóð og
fyrst eftir að ég kom út saknaði
ég þeirra mikið. Til að byrja
með fannst mér Kúveit ömur-
legt land en eftir ár var það
orðið ágætt. Þá var ég farinn
að þekkja allt miklu betur og
kunna á landið og lífið þar.
Kúveit er mjög skemmtilegt
land til að alast upp í. Þar býr
fólk sem kemur alls staðar að
úr heiminum, fólk með ólíkan
hugsunarhátt og ólíka siði.
Það eru allir vingjarnlegir og
miklu opnari en til dæmis hér
á íslandi. Smám saman lærir
maður að skilja þetta fólk og
það lærir að skilja mann. Það
er því mjög þroskandi að al-
ast upp í landi eins og Kú-
veit."
Skólinn, sem Hjalti fór í í
Kúveit, heitir Kuweit Eng-
lish School. í honum voru
um það bil tvö þúsund
nemendur á aldrinum sex
til átján ára frá áttatíu og
sex löndum og kennslan
fór öll fram á ensku. Olli
það engum vandræðum
fyrir unga íslendinginn?
„Enskan var aldrei neitt
vandamál. Ég hafði lært
einfalda barnaskóla-
ensku og var fljótur að
bæta við mig. Eftir um
það bil tvo mánuði var
ég farinn að tala alveg
ensku. Það er alltaf
hægt að bjarga sér á
ensku í Kúveit, hana
kunna allir sem búa
þar. Agi var mikill í
skólanum og það er
eiginlega hann sem
mér finnst skilja
hvað mest á milli
skólans sem ég
var í úti og skól-
anna hérna."
Hjalti segir að það
hafi ekki verið
neitt vandamál að
kynnast krökkunum í skólan-
um. Hann segir að flestir
Vesturlandabúarnir hafi að-
eins búið í Kúveit í um það bil
tvö ár þannig að á hverju ári
komu um tuttugu nýir krakkar í
hvern árgang og annar eins
fjöldi hætti í skólanum.
„Það voru allir mjög opnir og
vildu eignast nýja vini. Ég var
svo heppinn að það flutti
sænsk stelpa út á sama tíma
og ég. Við gátum því alltaf tal-
að saman á sænsku á meðan
enskukunnáttan var ekki orðin
nógu góð. Þarna voru engir
aðrir íslenskir krakkar en við
systkinin. Að vísu bjuggu þar
fjórir krakkar sem eiga ís-
lenska móður en palestínskan
föður en þau töluðu enga ís-
lensku. Flestir krakkanna
vissu ekkert um ísland. Þó
höfðu sumir heyrt af leiðtoga-
fundi Reagans og Gorbatsovs
í Reykjavík."
Hjalti segist ekki hafa um-
gengist mikið kúveitíska
krakka þar sem aðeins voru
Vesturlandabúar í skólanum
hans. „Þeir fáu Kúveitar sem
ég þekkti voru allir mjög dekr-
aðir og fengu allt sem þá lang-
aði í. Þetta voru sannkallaðir
pabbastrákar."
Kúveit er ríkt land og Hjalti
segir að þar lifi allir góðu lífi.
Þar þekkist ekki fátækt enda
er verðlag mjög lágt. Pakistan-
ar og Indverjar vinna ásamt fólki
frá Filippseyjum lægst laun-
uðu störfin sem eru oft ýmiss
konar þjónustu- eða ræsting-
arstörf.
„Fólkið í lægst launuðu
störfunum fékk í raun ágætis-
kaup og gat lifað ágætis lífi.
Margt þetta fólk sendi þó
megnið af kaupinu sínu til fjöl-
skyldu sinnar sem ekki hafði þá
flust til Kúveit. Þetta fólk valdi
sér því sjálft það hlutskipti að
lifa af upphæð sem rétt nægði
því til aö komast af. Það er því
ekki hægt að tala um fátækt."
Stéttaskipting er mikil í Kú-
veit. Kúveitar sjálfir eru hæst
settir í þessari stéttaskiptingu.
Þar á eftir koma Evrópubúar
og því næst menntaðir arabar.
Kynþáttafordómar eru að
sama skapi miklir. Hjalti verður
alvarlegur á svip þegar við
ræðum þessa fordóma. Hann
hristir höfuðið og segir:
„Þetta er svo ótrúlega fárán-
legt. Ég þurfti oft að skamma
góðan vin minn sem fannst
þetta allt í lagi. Hann er hvítur
Suður-Afríkubúi og leit á
þessa kynþáttafordóma og
stéttaskiptingu sem eðlilegan
hlut.“
Aðspurður segir Hjalti
skemmtanalífið á íslandi vera
mun betra en í Kúveit. „Það
eru engir skemmtistaðir og
engar krár. Þeir sem vildu
skemmta sér héldu bara partí.
Við vorum ákveðinn hópur,
tæplega hundrað og tuttugu
manns, sem hélt yfirleitt partí
saman. Þetta voru mest vest-
10 VIKAN l.TBL. 1992