Vikan - 09.01.1992, Blaðsíða 47

SÍÐDEGI í KAUPMANNAHÖFN
EINNIAF STJÖRNUBORGUM FLUGLEIÐA
Það er ekki ýkja langt síð-
an talað var um að fara
í siglingu ef skotist var í
orlof út fyrir landsteinana.
Margir komust svo að orði
löngu eftir að tími hraðskreiðra
flugvéla var genginn í garð.
Gullfoss, stærsta skip (s-
lenska flotans, sá um mikil-
vægar samgöngur okkar við
umheiminn í áratugi - að
minnsta kosti við þann stað á
jörðu hér sem fslendingar litu
á sem heiminn handan hafs-
ins. Hann flutti þúsundir fólks
til Kaupmannahafnar og mikil-
vægar vörur flutti hann líka.
Það var til dæmis alltaf hægt
að stóla á að „dönsku blöðin"
kæmu í bókaverslanir í á rétt-
um tima, það brást aldrei.
í aldir var Kaupmannahöfn
sú borg sem flestir íslendingar
fóru til, enda lengi vel höfuð-
borg okkar. Þegar sá sem
þetta skrifar var í mennta-
skóla, í kringum 1970, var
Kaupmannahöfn afar spenn-
Umhverfið i miðbænum hefur verið gert afar aðlaðandi og hér getur að ii'ta hluta hinnar nýju menningarmiðstöðvar
í nágrennl Striksins.
andi í hugum unga fólksins.
Margar menntaskólastúlkur
dreymdi um að vinna þar á
hóteli á sumrin og fengu færri
starf en vildu. Fjöldi mennta-
skólapilta vann þar í skipa-
smíðastöðvum í sumarfríinu
svo dæmi sé nefnt. Eitt árið
fréttist af nokkrum kátum
Fteykjavíkursveinum sem
höfðu fengið vinnu sem grafar-
ar í kirkjugörðum þessarar
ágætu borgar. Þarna var lífið
og fjörið og enginn var maður
með mönnum nema hann færi
þangað og dveldi um nokkurn
tíma. Þetta var á tímabili fyrir-
heitna land ’68-kynslóðarinn-
ar.
Þegar menntaskólanum
síðan lauk hélt fjöldi fólks utan
og settist í Kaupmannahafnar-
háskóla, þar sem margir af
bestu sonum þjóðarinnar
höfðu numið fræðin ströng fyr-
ir margt löngu. Borgin iðaði af
lífi og þar var krökkt af ferða-
fólki yfir sumarmánuðina. Efn-
um búnir góðborgarar, sem
tekið höfðu með sér ríflegan
farareyri að heiman, nutu lífs-
ins á götum úti yfir daginn en
gistu á hinum fjölmörgu hótel-
um á nóttunni. Líklega var það
samt unga fólkið sem setti
mestan svip á bæjarlífið.
Fæstir áttu bót fyrir rassinn á
sér og létu sér stundum jafnvel
nægja að leggja sig á bekk á
Kongens Nytorv yfir blánótt-
ina. Mörg íslensk ungmenni
urðu innlyksa í borginni og
stofnuðu ásamt dönskum
félögum sínum fríríkið Kristj-
aníu, sumir eru sagðir búa þar
enn.
Gatan, sem allir þekktu og
var nokkurs konar samnefnari
fyrir allt það sem borgin hafði
upp á að bjóða, var auðvitað
Strikið og út frá því kvísluðust
hvers kyns krókaleiðir og
ranghalar, allt eftir því eftir
hverju fólk sóttist.
Síðan 1968 hefur mikið vatn
runnið til sjávar. Bylting hefur
orðið í ferðamálum og íslend-
ingar hafa lagt æ fleiri staði í
heiminum að fótum sér. Fjar-
lægðirnar verða æ minni fyrir-
staða og af þeim sökum eru
ferðir til landa í fjarlægum álf-
um að verða eins og sjálfsagð-
ur hlutur í huga Frónbúans.
Frh. á næstu opnu
Á Strikinu er jaf nan mikið um að
vera. Þar er alltaf krökkt af fólki
í hvers konar erindum. Margir
koma þangað aðeins til að sýna
sig og sjá aðra.
l.TBL. 1992 VIKAN 43
TEXTI OG MYNDIR: HJALTIJÓN SVEINSSON