Vikan - 25.03.1993, Blaðsíða 9

áður var. En mér finnst líka
þetta hjónaband vera búið
eða einhvern veginn hræði-
lega dáið. Þau Ijúga það mikið
hvort að öðru, eru bæði flökt-
andi, geta ekki eignast barn
því það er búið að eyðileggja í
henni móðurlífið. Ástandið er
því ákaflega dapurlegt í lokin.“
- Tónlist Schuberts í verk-
inu tengist því sterklega. Það
er eins og klassísk tónlist og
pyntingar fari stundum sam-
an.
„Já, og læknar virðast vera
fjölmennastir í þeim hópi sem
leikur klassíska músík við
pyntingar. Það er úrkynjuð
yfirstétt sem tekur upp á
þegsu og getur ekki fullnægt
sér með nokkrum hætti.
Klassísk músík er yndisleg, í
raun og veru er glæpsamlegt
að tengja hana við þetta.“
-Er ekki erfitt að fást við
svona hlutverk - tekur það
ekki sinn toll í sálarlífinu?
Hún þarf
að þegja yfir
fortíðinni og
passa í hlut-
verkið viö hlið
eiginmanns
síns
„Jú, aðallega þegar maður
er að vinna hlutverkið. Þegar
einu sinni er búið að frumsýna
leikrit og ef maður kann orðið
við það sem maður er að gera
þá verður þetta ekki sálarstríð
heldur bara svolítið erfitt lík-
amlega. Nei, það er bara
mjög mikil vellíðan sem fylgir
því að leika gott hlutverk. Eftir
að hafa leikið gott hlutverk og
fundist það ganga ágætlega
líður mér afskaplega vel og
hlakka til að fara að borða! En
á æfingunum er þetta oft við-
bjóður, maður er að lesa ein-
hvern viðbjóð og skilur ekki
manneskjuna, hvernig hún
getur verið eins og hún er. Oft
velkist ég í vafa og veit ekki
hvort ég hef roð við hlutverk-
inu og möguleika á skilningi á
því.“
-Dauðinn og stúlkan - á
Pálína sér eitthvert líf eftir
þennan „dauða?“ Er hægt að
má svona minningar burt?
„Nei, það held ég ekki en
það er hægt á einhvern hátt
að sættast við þær. Og það
gerir hún ekki. Það er alveg
rétt hjá lækninum þegar hann
segir: „Það er alveg sama
hvað ég myndi gera, það
myndi ekki nægja henni.“ Nei,
ég held að hún sé ansi
skemmd, þannig séð. En hún
getur stillt sig. Að því leyti er
hún í byrjunarstöðu í lokin,
hún er komin á konsert."
ALLUR DAGURiNN
UNDIRLAGÐUR
- Ef við vendum okkar kvæði
í kross, Guðrún, hvernig und-
irbýrðu þig fyrir sýningu? Er
inn. Þá er maður einhvern
veginn svolitið á leið þangað.
Síðustu klukkutímana er ég
óþolandi heima hjá mér en
þegar ég er komin upp í leik-
hús geri ég nákvæmlega það
sem ég ætla að gera og hef
alltaf gert, fer í sturtu. Klukku-
tíma fyrir sýningu þvæ ég mér
um hendurnar. Þá bara geri
ég það, ég er þannig.“
- Einhvers konarhjátrú?
„Ég veit ekki hvort það er
hjátrú, það verður að vera
svona fyrst það var og gekk
ágætlega áður. Þá bara mætir
maður eins og eins konar vél-
menni. Hjátrú, kannski, þetta
er eitthvað til að halda sér í.“
- Hvernig vindur þú ofan af
þér eftir erfiða sýningu, tekur
það langan tíma?
„Já, það getur tekið langan
tíma, misjafnlega þó. Ég
borða kvöldmat - ég fer að
elda mat þegar ég kem heim.
Það er alltaf voða góður mat-
Mikil vellíöan
sem fylgir því aö leika
gott hlutverk
T Guörún
og Valdi-
mar Örn
Flygenring
í hlut-
verkum
sínum í
Dauöanum
og stúlk-
unni.
dramatísk leikkona, oft í alvar-
legum, erfiðum, jafnvel harm-
rænum hlutverkum. Langar
þig ekki stundum til að breyta
til og leika í gamanleikriti?
„Eg hef reynt það tvisvar og
ekki gengið sérstaklega vel.
Nei, ég held að mig langi ekki
neitt sérstaklega til þess en
ég myndi vilja leika í barna-
leikriti og einhverjum absúrd-
verkum, ekki endilega há-
dramatík. Mér finnst samt há-
dramatík góð í leikhúsi. Ég vil
helst gráta í leikhúsi - ég hlæ
ekki mikið upphátt þar.“
LEIKSVIÐIÐ BETRA
EN BÍÓMYND
-Hvað um kvikmyndaleik, er
skemmtilegra að leika í kvik-
myndum en á sviði?
„Nei,“ segir Guðrún harð-
ákveðin á svip. „Mér finnst
leiksviðið skemmtilegra. Það
er erfiðara og maður er miklu
meiri þátttakandi í samstæðu
kerfi. Þar gengur maður í
gegnum allt og finnur að mað-
ur er með í forminu. Filmu-
vinnan finnst mér ekki eins
skemmtileg - og ekki eins erf-
ið. Hitt er einhvern veginn líka
meira í puttunum á manni.
Leikhúsið er strangara form
fyrir leikarana."
- Þú ert fastráðin í Borgar-
leikhúsinu, hvemig líkar þér
það?
„Þar sveiflast ég dálítið.
Best væri að vera hvergi fast-
ráðin, geta farið á milli. Þetta
er svo lítið samfélag að það
er alveg út í hött að vera að
binda leikara í einu leikhúsi.
Það er þó dálítil tilbreyting að
fara á milli leikhúsanna.“
Kaffið er löngu búið úr boll-
unum okkar á Mokka og Guð-
rún hefur drepið í seinni rett-
unni. Hún þarf að vera mætt í
Borgarleikhúsinu klukkan sex.
Við kveðjumst með kurt og pí
og þessi magnaða leikkona
svífur út á Skólavörðustíg.
Tjaldið fellur. □
einhver sérstök rútína ?
„Engin sérstök rútína en
hugurinn er náttúrlega í leik-
húsinu. Þannig held ég að sé
með alla leikara, að í raun og
veru er allur dagurinn undir-
lagður, frá því að menn
vakna, ef sýning er þann dag-
ur enda er ég búin að bíða
lengi eftir honum! Ég horfi oft
á sjónvarpsfréttirnar, sem ég
hef þá tekið upp, spjalla við
fólk og fer svo að lesa og
sofa, svona tveimur til þremur
tímum eftir að sýningu lýkur.“
- Nú ert þú þekkt sem
Ég er óþolandi
á heimili síðustu
klukkutímana fyrir
sýningu