Vikan - 25.03.1993, Blaðsíða 48

SALARKIMINN
SIGTRYGGUR JÓNSSON SÁLFRÆÐINGUR
SVARAR LESENDUM
Bréf til Sigtryggs geta snúist um samskipti kynjanna, sam-
skipti barna og foreldra, samskipti milli hjóna, kynlíf og
annaö þaö sem lýtur aö sálfræöi og sálfræöilegum vanda-
málum. Bréfin mega vera nafnlaus eöa undir dulnefni.
Utanáskriftin er:
Sigtryggur Jónsson sálfræöingur, Álftamýri 3,108 Reykjavik
RÍFUMST HELST
UM SMÁATRIÐI
Kæri sálfræöingur.
Viö hjónin erum búin aö
vera gift í nokkur ár og eigum
tvö börn. í meginatriðum er
sambandiö gott en þaö sem
veldur okkur áhyggjum er
koma hins vegar þeir tímar aö
viö rífumst og þá gjarnan
heiftarlega.
Viö höfum oft rætt þetta og
oft getað fundið út aö þetta og
hitt sé orsök í þaö og það
hvaö við rífumst mikið. Það er
þó ekki þannig aö við rífumst
alla daga, yfirleitt er sam-
komulagið nokkuö gott. Þaö
skiptið en viö getum ekki falið
okkur lengur á bak viö slíkar
ástæöur. Fjárhagur hefur ver-
iö erfiður og viö höfum þurft
að leggja mikiö á okkur og
neita okkur um nánast alla
skemmtun og tómstundir á
liönum árum og oft veldur þaö
spennu. Nú er þaö aö lagast
og ætti að geta orðiö til þess
aö viö getum leyft okkur
meira. Oftast höfum við skellt
skuldinni á fjárhagserfiöleika
okkar.
Samt er það svo að viö ríf-
umst helst um smáatriði.
Stóru málin erum viö yfirleitt
sammála um. Oft kemur rifr-
ildið eins og þruma úr heið-
skíru lofti, jafnvel eftir góöan
tíma. Við erum jafnvel farin aö
búa okkur undir það þegar við
höfum ekki rifist lengi að nú
fari að koma aö rifrildi. Þaö er
eins og viö getum ekki haft
það gott saman of lengi. Ann-
aö okkar segir eitthvaö og hitt
æsir sig yfir því og þaö espar
fyrri aöilann upp og leikurinn
æsist upp úr öllu valdi. Alltof
oft notum við stór orð og síö-
an kemur iðrunartími en eftir
situr vond tilfinning og alltaf er
eins og eitthvaö hrynji eöa
deyi í sambandinu. Viö höfum
því miklar áhyggjur af sam-
bandinu ef þetta heldur svona
áfram.
Eins og fyrr sagöi höfum viö
oft rætt þetta og jafnoft höfum
viö ákveðið aö viö verðum að
gera eitthvað í þessu. Viö höf-
um rætt um aö við þurfum aö
hætta aö láta smáatriöi fara í
taugarnar á okkur, að viö þurf-
um að gera eitthvaö saman,
finna tilgang meö sambandinu
og svo framvegis en alltaf
viröast þessi loforð fuðra upp
meö jöfnu millibili eins og við
fáum ekkert viö þaö ráöiö.
Viö rífumst gjarnan þannig
að bæöi reyna að fá hitt til aö
skilja aö þaö hafi rangt fyrir
sér. Þaö verður spenna í loft-
inu og oft erum viö lengi aö ná
okkur niöur.
Viö gerum ekki ráð fyrir að
þaö séu til neinar „patent"-
lausnir á þessu og okkur
grunar einnig aö þetta sé nú
nokkuð algengt en skrifum nú
samt í von um aö fá einhver
góö ráö.
Meö fyrirfram þökk og í
góöri samvinnu núna,
Jón og Gunna
Kæru Jón og Gunna.
Þaö er gott aö vita aö þiö
hafið þaö gott saman núna en
ég er sammála ykkur um að
rifrildi eins og þiö lýsið hefur
slæm áhrif á samband allra
hjóna. Þiö hafið einnig rétt
fyrir ykkur um þaö að þetta sé
nokkuð algengt. Þetta er mjög
slítandi og eyöileggur smám
saman meir og meir í sam-
bandinu. Þaö er þó alltaf
hægt að byggja upp aftur ef
viljinn er fyrir hendi og tíminn
vinnur meö okkur á góðu
tímabilunum. Vitanlega rífast
öll pör en viö þurfum að læra
aö beita rifrildunum þannig aö
þau veröi ekki eyðileggjandi
fyrir sambandiö.
SAMVINNA EÐA
SAMKEPPNI
Hjónaband eöa sambúö á aö
byggjast upp á samvinnu en
ekki samkeppni. Við þurfum
aö viröa hvort annað þannig
aö við fáum að vera sjálf-
stæðir einstaklingar hvort f
augum annars, meö sjálf-
stæðar skoðanir, viðhorf og
löngun til mismunandi hluta í
lífinu. Viö þurfum því aö
styöja sjálfstæöi hvors annars
og vinna saman aö því aö
styrkja og byggja upp það
sem viö viljum fá út úr lífinu
bæöi sem einstaklingar og
sem hjón. Viö þurfum aö veita
makanum ákveöiö frelsi til
48 VIKAN 6.TBL. 1993