Vikan - 29.07.1993, Blaðsíða 18

Rakel
Halldórs-
dóttir
starfaöi
fyrir
Romeo
Gigli á
þessari
sýningu
sem Vikan
sótti.
ítalska karla á torgi langaöi óskaplega mikiö til aö fá teknar
af sér myndir meö fyrirsætunum. Þær brugöu hins vegar fyrir
sig nokkrum vel völdum oröum á íslensku.
bláum fötum og rauðum
skóm. Hann fer fyrir. Er að
rabba við fólkið. Og síðan
kemur annar, bara í einhverj-
um gallabuxum og striga-
skóm, heldur fátæklega til
fara, síðhærður og illa rakað-
ur. Hann snarsnýr manninum
í jakkafötunum á punktinum
og byrjar að hrista á honum
höndina. Hinn verður að því
er virðist hálfvandræðalegur
en hlær við. Eitt augnablik
Ijómar svæðið í leiftur-
Ijósaflaumi. Sá sem hristur er
lítur fljótlega undan.
Þetta hlýtur að vera einhver
ÓTRODNAR SLÓDIR
Romeo Gigli er fæddur á ítal-
íu. Fjölskylda hans hefur und-
foreldra sinna og var því í
nánum tengslum við náttúr-
una. Hann lærði síðan arki-
tektúr og snemma bar á mikl-
um ferðaáhuga. Hann var for-
vitinn, langaði til að kynnast
öðrum löndum og hefur dvalið
langdvölum utan Ítalíu. Senni-
lega hefur tíska verið honum
víðsfjarri á flakk- og námsár-
unum en þó hafði hann eink-
um heim með sór föt og skart-
gripi sem hann gaf foreldrum
sínum.
í áranna rás ól hann með
sér mikinn hæfileika og skynj-
un á formi og litum. Fyrst í
stað gerðist þetta fyrir til-
verknað ógurlegs áhuga, jafn-
vel ástríðu, miklu frekar en að
hann vantaði eitthvað til að
vinna við. Og þar kom árið
1979 að hann settist að í New
York í Bandaríkjunum og fór
að vinna og nema hjá klæð-
skera. Þegar hann þóttist hafa
voða merkilegur, hugsar af-
komandi víkinga og sætir fær-
is þegar maðurinn í rauðu
skónum gefur aftur færi á sér,
andartak - smell - og er síðan
rokinn. Hver þarna var á ferð-
inni fæst ekki staðfest. Ekki
strax. Fyrst fáum við að sjá
vor- og sumartísku Romeo
Gigli fyrir næsta ár.
anfarnar kynslóðir annast við-
skipti með fornbækur og for-
eldrar Romeos áttu risavaxið
bókasafn og ( því nokkur ein-
tök af mikilfenglegum bókum.
Þannig gafst Romeo litla færi
á að kynnast marghátta
menningu með lestri gull-
vægra bóka auk þess sem
hann ólst upp á sveitasetri
lært nóg að sinni sneri hann
heim til Ítalíu. Þar braust tísk-
an til áhrifa innra með honum,
nokkuð sem hafði verið að
brjótast um í Romeo Gigli um
alllangt skeið. Hann hafði
bara ekki gert sér almenni-
lega grein fyrir því. Og Gigli
sló í gegn árið 1986 þegar öll
helstu blöð heimsins birtu
myndir af sköpun hans.
Fyrsta tískusafn Romeo
Giglis sýndi að þar væri á
ferðinni maður sem færi ó-
troðnar slóðir - að hann sækti
sér engar sérstakar fyrirmynd-
ir. Þarna komu fram fyrirboðar
um það sem koma skyldi en
Gigli hefur haldið náttúruleg-
um línum í hönnun sinni.
Hann er sem sagt ekkert að
toga einn líkamspart út eða til
hliðar með fatahönnun, púð-
um og slíku. Þetta mátti sjá á
sýningunni sem blaðamaður
Vikunnar var viðstaddur í
Mílanó nýverið.
Og við megum ekki gleyma
Gigli ilminum en í nafni
Romeos Gigli er framleitt ilm-
vatn fyrir karla og rakspíri.
Eftir því sem Gigli segir sjálf-
ur þá vill hann ekki að fólk lifi
í tómarúmi. Hann sækist eftir
innblæstri á götunni, frá fólk-
inu, af bókum, af lífinu sjálfu.
Tíska sé síðan ekki bara
tíska heldur frelsi fyrir hvern
og einn til þess að tjá sínar
eigin tilfinningar og langanir -
persónuleika. Á þessum
grunni er Gigli sagður byggja
ilminn líkt og hönnunina. Að
fólk sýni sinn innri mann með
útliti sínu og angan. Og Gigli
er samkvæmur sjálfum sér
því meira að segja ilmflaskan
er afrúnnuð eins og fötin
hans eru gjarnan. Engar
skarpar brúnir. En víkjum nú
að sýningunni.
AÐSKORNAR BUXUR
Þarna mátti sjá nokkuð þröng
buxnasnið og síður en svo út-
víðar buxur. Að vísu sáust
léttar, víðar buxur á karlmönn-
um sem klæddust þá gjarnan
sandölum. Þröngu buxunum
fylgdu skór sem skáru sig
nokkuð út úr samleitninni, að
minnsta kosti fyrir hefðbundið
þenkjandi fólk sem vill hafa
allt í stíl. Fínustu jakkafötum
fylgdu hálfgerðir fjallgöngu-
skór í gulbrúnum, Ijósbrúnum
eða rauðum lit. Þetta gildir
hvort tveggja um karla og
konur í sýningunni en konurn-
ar komu fram ýmist í skraut-
legum fötum, pilsum og kjól-
um, eða aðskornum jakkaföt-
um.
Litir voru áberandi í kven-
fatnaðinum og þegar jakkaföt-
18VIKAN 15. TBL. 1993