Vikan - 29.07.1993, Blaðsíða 62

NÝJAR HUÓMPLÖTUR ★ NÝJAR HUÓMPLÖTUR ★ NÝJAR HUÓMPLÖTUR ★ NÝJAR HUÓMPLÖTUR ★ NÝJAR HUÓMPL
★ NÝJAR HLJÓMPLÖTUR ★ NÝJAR HUÓMPLÖTUR ★ NÝJAR HUÓMPLÖTUR ★ NÝJAR
Sorrí,
Stína!
Sameining
Pelican
skilar ekki
PELICAN: PELICAN
ENGAR RÓSIR
Besta lag plötunnar er síðasta
lagið, blúsinn Þreyttur og
þunnur. Og þá hugsaði ég
sem svo: Ja, kannski hefðu
Bjöggi Gísla og Pétur bara átt
að gera blúsplötu saman. Það
hefði sennilega orðið þúsund
sinnum betri plata því eftir að
hafa hlustað á hin lögin, sem
mörg hver eru ansi meðal-
mennskukennd en þó með ör-
litlum frumleika á stöku stað,
munn-vá-vá „gítareffect" a la
Peter Framton frá Bjögga og
bongótrommukaflar, er auð-
velt að komast að þeirri niður-
stöðu.
Endurvakning Pelican skilar
ekki neinum rósum. Það er nú
svo að tónlistin nær ekki að
sleppa fram af sér beislinu,
það eru einhverjar hömlur á
henni og úr þessu verður
fremur flöt og óspennandi
rokktónlist. Flestir textarnir og
lögin líka eru eftir Guðmund
Jónsson (7), fyrrum Sálargít-
arista, nýjan meðlim Pelican,
en þau fjögur sem Bjöggi
semur standa þeim öllum
framar. Reyndar er stórskrýtið
að mínu mati að Björgvin skuli
ekki semja meira af lögunum
því alkunna er að hann er
góður lagasmiður. Ásgeir
Óskarsson og Jón bassaleik-
ari eiga svo sitt lagið hvor.
Hvað textana varðar eru
þeir flestir svipuð meðal-
mennska og lögin; stelpur,
brennivín, dóp, speglar, til-
vera, almætti og timi eru til
dæmis umfjöllunarefni en
skilja lítið eftir sig. Ég segi
bara og vitna þar í einn text-
ann: „Gef mér grið!“
STJÖRNUGJÖF: **
LIPSTICK LOVERS:
MYDINGALING
í ÁTTINA
Sveit þessi er ein af þeim
nýrri í íslensku rokki og eftir
að hafa sent frá sér tvö lög á
einni af þessum hefðbundnu
safnskífum - í fyrra minnir
mig - er nú komin fullburða
plata frá þeim félögum. Hljóm-
sveitina skipa Bjarki Kaikumo
(söngur/gítar), Sævar Þór
(bassi), Ragnar Ingi (tromm-
ur) og Anton Már (gítar). Það
fyrsta sem er eftirtektarvert
við My Dingaling er að þrátt
fyrir að hún sé tekin upp í
einu fullkomnasta hljóðveri
landsins (Hljóðrita) skilar það
sér alls ekki í „sándinu“ og
sum lögin hljóma eins og góð
„demó“ (prufuupptökur), tekin
upp í litlu stúdíói. Fyrsta lagið,
Let’s Make Hate, er gott
dæmi um þetta. Með meiri
vinnu hefði að mínu mati mátt
fá mun skemmtilegri áferð á
Meö meiri
vinnu
hefði My
Dingaling
frá Lip-
stick
Lovers
oröió mun
betri
plata.
lögin en ef til vill eru góðar og
gildar ástæður fyrir þessu.
Lipstick Lovers eru gjarnan
eyrnamerktir sem sveit í anda
Stones og ZZ Top en í raun
held ég að sveitin hafi ekki
gert það upp við sig hvers
konar band hún vill vera því
tilhneigingar gætir á plötunni í
átt til rokkabillí (Jukebox
Queen) og líka hreinnar popp-
tónlistar (Sad Boy). Flest lag-
anna eru eftir þá í Lipstick
Lovers en formúlukenndir
textarnir (stelpur, ást, viskí/-
brennivín, sem kemur fyrir í
fimm textum af tólf, pillur og
blús) eru eftir Bjarka og Gauta
Sigurþórsson og þá raular sá
fyrrnefndi því ekki hefur hann
mikla rödd eða sýnir það að
minnsta kosti ekki á plötunni.
Frammistaða annarra með-
lima er svo sem í meðallagi,
samspil Sævars og Ragnars
og gítarleikur Antons er á
stundum lipur, svo sem í
Been Tempted sem skartar
reyndar hljómborðsleik frá
Herði Bragasyni úr Júpíters
en félagi hans, Jón Skuggi, sá
um upptökustjórn plötunnar.
Það má margt betur fara hjá
Lipstick Lovers fyrir næstu
plötu, aðallega varðandi „sánd“
og almenna vinnu með efnivið-
inn en þetta er í áttina. Bestu
lög: Pink Swans in the Pillbox,
Wayward Son og Moon.
STJÖRNUGJÖF: **
WT

<■ ■
GCD: SVEFNVANA
MEIRA AF GCD
Svefnvana er í raun fyrsta
plata GCD og eru meðlimirnir
fjórir allir skrifaðir fyrir þeim
tólf lögum sem eru á henni.
Þetta er rokk og ról með stöku
poppívafi, dæmi er lagið
Rökkurótti sem er eitt það
besta á plötunni. Gítarleikur
Begga er það sem stendur
upp úr, mjög lipur og smekk-
legur, ekki of áberandi eins og
gjarnan verður í rokktónlist.
Bubbi og Rúnar sjá að sjálf-
sögðu um raddir en stundum
fær maður það á tilfinninguna
að þeir hafi ekki vandað sig
nógu mikið, svo sem í laginu
Slæmt karma. í öðrum lögum
er allt í fínu lagi, svo sem í
Sumir fá allt og Litla prinsin-
um.
Eini blúsinn á Svefnvana er
svo Flug.leiða.blús, daman
farin til Köben og allt í volli, en
einhvern veginn dettur manni
K.K. í hug við hlustun lagsins.
Þó er annað blússkotið lag en
aðeins rokkaðra á diskinum,
Tíminn líður hægt í Jóntubæ
og þar blæs Bubbi nett í
munnhörpuna.
Textarnir eru svona um hitt
og þetta, pólitíkina, lífið á veg-
inum, stráka f stelpuleit og
þess háttar en einna hvassast
er ort í laginu Kokktreiltrúðar
þar sem „listaelítan" fær nokk-
ur vel valin högg: „Elítan trúir
því / menn þurfi að fæðast inn
í rétta stétt / til að hafa vit á
listinni / læra að hneigja sig
og brosa rétt.“ Þetta er hnytt-
inn texti og segir margt.
STJÖRNUGJÖF: ***
SNIGLABANDIÐ:
ÞETTA STÓRA SVARTA
SLATTI AF SUMRI
Sem fyrr er húmorinn og grín-
ið í öndvegi hjá Sniglaband-
inu, eina „alvöru“ grínbandi
landsins. Flestar aðrar hljóm-
sveitir eru uppteknar af því að
vera grafalvarlegir poppar-
ar/rokkarar og því lítið pláss
fyrir húmorinn.
Þetta stóra svarta er íburð-
armesta verk Sniglabandsins
til þessa og löðrar af léttleika.
Dæmi úr laginu ...Gott!!!:.á
diskó og popp / ég losa minn
kopp / og allt sem í honum er
/ og hvort sting eða waits /
séu báðir með aids / andskot-
ans sama er mér.“ Þetta er
textabrot eftir Kára Waage
sem á nokkra texta á diskin-
um og þá bráðsmellna. Undir
þessu er svo kyrjað hið fín-
asta rokk með léttu brassi.
Það er farið um víðan völl í
tónlistinni; popp, latnesk
sveifla, ballöður (hið bráð-
fyndna Éttu úldin hund) og
meira að segja opnar Lög-
reglukórinn diskinn óaðfinnan-
lega með lagi og texta Skúla
Gautasonar, Brennivín er
bull:„Brennivín er bull! / sukk
er vitleysa; / brennivín er bull /
hass? / ojbara ullabjakk.” Eitt
„lifandi" lag er á plötunni,
★ NÝJAR HUÓMPLÖTUR ★ NÝJAR HUÓMPLÖTUR ★ NÝJAR HUÓMPLÖTUR ★ NÝJAR
62 VIKAN 15.TBL. 1993