Vikan - 29.07.1993, Blaðsíða 6

TEXTI: ANNA S. BJÖRNSDÓTTIR / MYNDIR: BRAGIÞÓR JÓSEFSSON
VIÐTAL VIÐ MAI BENTE BONNEVIE
i.Ég fylgi
innsæinu,"
segir
mynd-
llstar-
konan Mai
Bente
Bonnevie.
LITIIRINN
ERHáNN
STJORNIR
að var ekki aðeins að
sólin skini utan dyra,
heldur var svo mikið
sólskin innan dyra að það var
ekki annað hægt en að
skyggnast bak við tjöldin og fá
að vita meira , fá að kynnast
málaranum Mai Bente Bonne-
vie er sýning hennar, Af jörðu,
var haldin í Norræna húsinu á
dögunum.
Um leið og gestir gengu inn
á sýninguna flæddi sólskinið á
móti þeim, gulir og rauðgulir
tónar flögruðu fyrir augum og
tóku völdin.
Þetta var ein af þeim sýn-
ingum þar sem allir eru boðnir
velkomnir á frumsýningu en
ekki aðeins fáir útvaldir.
Þegar gestir höfðu heilsað
listakonunni og skoðað sig
um dálitla stund, var sýningin
sett formlega og fengu gestir
að hlýða á listakonuna segja
frá' hugsjóninni á bak við
verkin.
Hún talaði um gjöfula jörð-
ina sem gæfi svo mikið en
væri ekki virt.
„Ef jörðin væri virt væri ekki
svona mikið ofbeldi í heim-
inum. Jörðin svarar með sár-
um, sulti og stríði, Verk mín
játast lífinu í þrjósku. Sorgin
yfir rányrkju jarðar og þeim
sárum sem hún er stöðugt
særð ber uppi starfið. Það má
líta á verkefnið sem uppreisn
gegn sundrunginni. í samfél-
agi markaðsbúskapar er lífs-
hlaupið orðið maraþonhlaup,
þar sem hver verður að hlaupa
sem hraðast. Eigin hrynjandi
jarðarinnar hins vegar, tíminn,
breyting í ferli-samhengi
árstíðanna: Líf - Dauði - Líf
er sem áminning og spegill.
Ég þekki aftur skyldleikann
6 VIKAN 15.TBL. 1993